صاحب‌خبر

ابراز تاسف علی ربیعی از «لج ملی» برخی ایرانیان در ماجرای غزه!

علی ربیعی نوشت: برای ایرانیانی که به علت «لج ملی» حتی حمایت بیانی از فلسطین ندارند، تاسف می‌خورم.

علی ربیعی:

برای ایرانیانی که به علت «لج ملی» حتی حمایت بیانی از فلسطین ندارند، تاسف می‌خورم

علی ربیعی نوشت: برای برخی ایرانیانی که به علت «لج ملی» از اکنون و حال عمومی جامعه، حتی حمایت بیانی از فلسطین و موضع‌گیری در برابر ظلم آشکار و نسل‌کشی بی‌رحمانه اسرائیل ندارند، تاسف می‌خورم.

علی ربیعی:

برای ایرانیانی که به علت «لج ملی» حتی حمایت بیانی از فلسطین ندارند، تاسف می‌خورم

علی ربیعی نوشت: برای برخی ایرانیانی که به علت «لج ملی» از اکنون و حال عمومی جامعه، حتی حمایت بیانی از فلسطین و موضع‌گیری در برابر ظلم آشکار و نسل‌کشی بی‌رحمانه صهیونیست‌ها ندارند، تاسف می‌خورم.

علی ربیعی: برای ایرانیانی که خواهان حمله به ایران می‌شوند، افسوس می‌خورم

علی ربیعی نوشت: برای برخی ایرانیانی که به علت «لج ملی» از اکنون و حال عمومی جامعه، حتی حمایت بیانی از فلسطین و موضع‌گیری در برابر ظلم آشکار و نسل‌کشی بی‌رحمانه صهیونیست‌ها -با حمایت مالی و نظامی همه قدرت‌های غربی- ندارند و در انباشتی مزمن شده از مسائل منفی، قدرت ایستادن در سمت حقیقت را از دست داده‌اند. تاسف می‌خورم و ناامیدکننده‌تر از آن، شنیدن صدا‌های برخی ایرانیان است که حتی داغ‌تر از یهودی‌های غیرمتعصب در کنار مواضع صهیونیست‌ها، خواهان حمله به ایران می‌شوند؛ برای این افراد نیز، افسوس انسانیت ازدست رفته می‌خورم.

برای ایرانیانی که به علت «لج ملی» حتی حمایت بیانی از فلسطین ندارند، تاسف می‌خورم برای ایرانیانی که به علت «لج ملی» حتی حمایت بیانی از فلسطین ندارند، تاسف می‌خورم

علی ربیعی در یادداشتی با عنوان «فلسطین و آزاداندیشی در حریم دانشگاهی» در روزنامه اعتماد نوشت: ادوارد سعید به خاطر این عکس (پرتاب یک سنگ از مرز لبنان به اسراییل) در معرض فشار لابی اسراییل قرار گرفت تا از کرسی استادی در دانشگاه کلمبیا اخراج شود. به مثابه امری نهادینه شده، «جاناتان» رییس وقت دانشگاه

اعتماد نوشت/ علی ربیعی: برای اخراج‌ استادان هورا نکشید/ افسوس انسانیت از دست‌رفته را می‌خورم

افسوس سخنگوی دولت روحانی برای برخی از ایرانی‌ها

افسوس سخنگوی دولت روحانی برای برخی از ایرانی‌ها

علی ربیعی در یادداشتی نوشت: سنت «خود انتقادی» در غرب و امریکا به خود خواهد آمد و این روزها را به عنوان «دوران شرم» طبقه‌بندی خواهد کرد. از قضا این را خود ادوارد سعید پیش‌بینی کرده و گفته بود حمایت نامشروط از همه اقدامات اسراییل «آخرین تابوی امریکا» است که مثل نژادپرستی و سیاه‌ستیزی پشت‌سر گذاشته خواهد شد.

علی ربیعی: برخی مسوولان وزارت علوم و روسای دانشگاه‌ها برای اخراج‌ اساتید هورا می‌کشند؛ تلخ‌تر آنکه، خودشان نیز ابزار تسویه‌حساب‌های سیاسی کودکانه شده‌اند

علی ربیعی نوشت: برخي مسوولان وزارت علوم و روساي دانشگاه‌هاي ما حتي براي اخراج‌ها هورا هم مي‌كشند و تلخ‌تر آنكه، خود آنها نيز ابزار تصفيه و تسويه‌حساب‌هاي سياسي كودكانه شده‌اند. اين استادان، نه تنها از حقوق اساسي و انساني خود، بلكه از حقوق شهروندي هم محروم شده و در آينده نظام اداري ايران هم جايگاهي نخواهند داشت.

علی ربیعی: برخی مسوولان وزارت علوم و روسای دانشگاه‌ها برای اخراج‌ اساتید هورا می‌کشند

علی ربیعی نوشت: برخی مسوولان وزارت علوم و روسای دانشگاه‌های ما حتی برای اخراج‌ها هورا هم می‌کشند و تلخ‌تر آنکه، خود آنها نیز ابزار تصفیه و تسویه‌حساب‌های سیاسی کودکانه شده‌اند. این استادان، نه تنها از حقوق اساسی و انسانی خود، بلکه از حقوق شهروندی هم محروم شده و در آینده نظام اداری ایران هم جایگاهی نخواهند داشت.

افسوس برای کسانی که خواهان جنگ هستند

فلسطين و آزادانديشي در حريم دانشگاهي

علي ربيعي

فلسطين و آزادانديشي در حريم دانشگاهي

علي ربيعي

علی ربیعی: برای ایرانیانی که در کنار اسرائیلی ها خواهان حمله به ایران می شوند، افسوس انسانیت از دست رفته را می خورم

علی ربیعی در یادداشتی نوشت: سنت «خود انتقادی» در غرب و امریکا به خود خواهد آمد و این روزها را به عنوان «دوران شرم» طبقه‌بندی خواهد کرد. از قضا این را خود ادوارد سعید پیش‌بینی کرده و گفته بود حمایت نامشروط از همه اقدامات اسراییل «آخرین تابوی امریکا» است که مثل نژادپرستی و سیاه‌ستیزی پشت‌سر گذاشته خواهد شد.

چهره شاخص اصلاح‌طلبان برای برخی ایرانیان افسوس «انسانیت از دست رفته» را خورد

یادداشت؛

علی ربیعی: برخی مسوولان وزارت علوم و روسای دانشگاه‌های ما برای اخراج‌ استادان هورا می‌کشند! آنها ابزار تصفیه و تسویه‌حساب‌های سیاسی کودکانه شده‌اند/ برای ایرانیانی که در کنار اسرائیلی‌ها خواهان حمله به ایران می‌شوند، افسوس انسانیت از دست‌رفته را می‌خورم

به یاد استادانی می‌افتم که هر روز به بهانه یک امضای حمایتی یا یک توییت درباره آنچه بحق می‌دانند، مثل دسته‌های گلی که پرپر می‌شوند اخراج و بی‌پناه در جامعه رها می‌شوند و این درحالی است که برخی مسوولان وزارت علوم و روسای دانشگاه‌های ما حتی برای اخراج‌ها هورا هم می‌کشند و تلخ‌تر آنکه، خود آنها نیز ابزار تصفیه و تسویه‌حساب‌های سیاسی کودکانه شده‌اند. این استادان، نه تنها از حقوق اساسی و انسانی خود، بلکه از حقوق شهروندی هم محروم شده و در آینده نظام اداری ایران هم جایگاهی نخواهند داشت...