فقط پانزده روز تا جام جهان نما مانده و حضور در بزرگترین رویداد،می تواند برای ملتی که با آسمان سرخِ خزانی رابطه‌ای سیال دارد، حکم آرامش را داشته باشد. حضور در جام جهان نما جان‌ها را در نود دقیقه‌های شورانگیز افسون خواهد کرد تا فانوس‌ها در آن سوی آب‌ها روشن شوند و قلب‌ها طنین بیشتری پیدا کنند.
تیم ملی ایران متعلق به تمام مردمی است که دوست ندارند باران پریشانی بر خانه‌هایشان ببارد. پس چشم می‌دوزند به جعبه جادو و جادوی ساق‌ها را به تماشا می‌نشینند و حماسه فرزندان مام میهن و یوزهای تا بن دندان مسلح را به حافظه می‌سپارند.
در چنین عرصاتی برای دویست و هفتاد دقیقه غم‌ها را از یاد می‌بریم و مجوز خواهیم داد فرزندان آریایی جا پای اسطوره‌های ابدیِ وطن بگذارند و با نقشه‌های سینیور کی روش آرزوهای ملت را در مرتع سبز محقق سازند و ماه خیس و ترک خورده را در پهنای صورت سینه چاکان این خاک بنشانند.
حضور در جام جهانی فرصت مغتنمی است برای طلوع خورشید و فراموشی موقت حسرت‌های تازه... آری فوتبال مرهم زخم‌های ناسور جماعتی است که با هر گل بهار را به خزان سنجاق می‌کنند و نام ایران را به گوش ابرهای باران زا می‌رسانند.
آنجا درکویر هر ذره سیاره ای،در طرفه العینی ستاره‌ای روشن می‌شود تا گل سرخی در کهکشان سینه هایمان شکوفه دهد و گرمه باد غبارینی رویاهایمان را نوازش دهد. بی‌هیچ مداهنه.
پیش بیا تفنگدار
این روزها
بیشتر از همیشه
به این پیشامد قشنگ
نیاز داریم....
امید مافی
روزنامه نگار