چیزی نمانده عنوان کنند: هر کسی خبر دهد کدام مسئول فرزند در فرنگ دارد یا تابعیت خارجی دارد مژدگانی دریافت می‌کند!
البته یکی از همکاران ما می‌گوید اگر چنین باشد بنده حتما پیگیر خواهم شد. یکی از وظایف رسانه ای زیر آب زنی است. البته به عنوان مژدگانی هزینه تحصیل فرزندم در خارج را بدهند بد نیست!
خبرچین پیشنهاد می‌دهد برای اینکه حاشیه‌ها بر طرف شود خود کسانی که تابعیت خارجی دارند چه اشخاص حقیقی چه حقوقی خودشان تابعیت خارجی خود را رسانه‌ای کنند. توئیت کنند: «بچه‌ام خارجه، منم تابعیت خارجی دارم اما فعلا ساکن وطنم. تابعیت دارم از دیوار خونه مردم که بالا نرفتم» با این کارحرف و حدیث‌ها بخوابد.
شاید هم یک سناریویی در کار است که ذهن مردم را از گرانی‌ها پرت کنند! چون یکی از اعضای خبرچین گفت: چندی پیش به سوپری محل رفتم قیمت چند قلم کالا را پرسیدم. فروشنده گفت: قیمت میمت را بی‌خیال، شنیدی فلانی بچه‌اش تو خارج تحصیل می‌کنه؟ گفتم: بنده به حریم خصوصی مسئولین کاری ندارم!
ولی چرا برخی رسانه‌ها آنقدر حسود شده اند؟ این همه مسئول داریم که فرزندانشان در خارج نیستند فقط دو سه تا مسئولی که فرزند در خارج دارند را می‌بینند؟ ما جای آن مسئولان بودیم به جای تکذیب در فرنگ بودن فرزندمان می‌گفتیم: «ما اصلا فرزند نداریم که در فرنگ باشد. نهایتا فرزند خوانده در فرنگ داریم»!
باور کنید یک کاری می‌کنند هر کسی که فرزند در خارج دارد بگوید چه خبطی کردم؟ یا با شعری منتسب به حافظ بگوید:
به کوی میکده گریان و سرفکنده روم
چرا که فرستادم به فرنگ فرزند خویش!
بر اساس تحقیقات خبرچین با یارانه‌ای که به مردم پرداخت شده و اعمال افزایش حقوق‌ها 75 درصد مردم توانایی فرستادن فرزندان خود را به خارج دارند! (فردا نگویید خبرچین هم آمارسازی کرد) پس چرا به خارج رفتن فرزندان مسئولین غبطه بخوریم؟
به جای حسادت‌ها نگران بچه‌های مسئولینی باشیم که در غرب هستند با این زمستان سرد و بحران انرژی که در راه اروپاست می‌ترسیم
یه وقت نچان؟ یعنی سرما نخورند!
امیر حسین ذاکری
طنزنویس