فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
می‌دمد صبح و کله بست سحاب
الصبوح الصبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخ لاله
المدام المدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب
تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشین دریاب
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌های کباب
این چنین موسمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر
همچو حافظ بنوش باده ناب
شرح لغت: سحاب:ابر
تفسیر عرفانی:
۱- شاهد مقصود در چند قدمی شماست، اما شما بی توجه و سر به هوا هستی. قدری دقت و حوصله لازم است.
۲- حتماً موفق می‌شوی. کبوتر اقبال بر بام خانه شما نشسته و جای هیچ گونه نگرانی نیست. این اضطراب شما کاملا نابجا و بیهوده می‌باشد. با توکل به خدا و خواندن سوره مبارکه نوح با حضور قلب و معنی مراد شما برآورده می‌شود.
۳- شما وقتی دچار گرفتاری می‌شوید، نذر می‌کنید و روی به جانب خداوند می‌آورید. اما همین که شما با لطف الهی حل شد، از یاد می‌برد و این از کار‌های ناپسند است. در کار خود تجدید نظر کنید. به مصداق یک بار جستی ملخک!
تعبیر غزل:
روز‌های خوبی در پیش رو خواهی داشت. به زودی اتفاقات بسیار مثبتی در زندگیت روی می‌دهد که زندگیت را رونقی تازه می‌بخشد. به یاری خدا در‌های بسته به رویت گشوده خواهد شد. در حال حاضر صلاح نیست که کار خود را عوض کنی. به کار قبلی خود ادامه بده و منتظر شانس‌های تازه که به تو روی می‌آورند باش.