به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، نخستین موزه بی‌خانمان در پارک فینزبوری لندن در ماه مه افتتاح شد. این موزه از یک دهه پیش به عنوان موزه متحرک شکل گرفته‌بود و تاکنون مکان مشخصی نداشت. در طول مراسم افتتاحیه افرادی که در گذشته یا حتی اکنون تجربه بی‌خانمانی داشتند داستان زندگی خود را بیان کردند. بسیاری از افراد در گذشته ثروتمند بودند، اما به دلیل تغییرات ناخواسته درگیر فقر و بی‌خانمانی شدند.

به گفته بسیاری از افراد بازگشایی این موزه در بهترین زمان ممکن بود. بر اساس آمار دو سال گذشته، ۲۹۰ هزار نفر در انگلستان درگیر مسئله بی‌خانمانی بودند و درخواست کمک داشتند. تعدادی از این افراد در اقامتگاه‌های موقت ساکن شدند، اما تعداد این افراد هر روز بیشتر می‌شود و بسیاری از افراد هنوز درخواست کمک دارند. تنها در سال ۲۰۲۲ تعداد افراد درگیر بی‌خانمانی تا ۲۶ درصد افزایش یافت. با افزایش هزینه اجاره خانه، افزایش تورم و هزینه‌های زندگی دسترسی به محل سکونت برای افراد سخت‌تر شده است و آمار افراد بی‌خانمان هرروز در حال افزایش است.

بسیاری از افرادی که در این موزه تجربیات خود را بیان کردند، از بی‌توجه به نیازهایشان ناراضی بودند. در این موزه علاوه بر بیان داستان زندگی افراد و نمایش وسایل زندگی افراد درگیر بی‌خانمانی، بر آموزش این افراد و حمایت از آن‌ها تمرکز دارد. این وسایل در برابر کمک مالی از صاحبانشان خریداری شده‌اند و شامل وسایل عادی مثل کیسه زباله، کارت خرید، چرخ‌دستی است. این اشیا در ظاهر بسیار ساده به نظر می‌رسند، اما در واقع هر کدام داستان عجیبی دارند.

در بخشی از موزه عصای چوبی شکسته‌ای دیده می‌شود که با چسب نواری تعمیر شده و از یک بیمار بی‌خانمان مبتلا به کمردرد خریداری شده است. صاحب این عصا که در راه رفتن مشکل داشت، این عصا را گوشه‌ای از یک پارک پیدا کرده بود و آن را برای استفاده خود برداشت. این عصا در اصل دور انداخته شده بود، اما وسیله نجاتی برای صاحب جدیدش شد.

این داستان نشان می‌دهد بسیاری از وسایل دور انداخته شده و در ظاهر به‌دردنخور به اقلام ضروری زندگی گروه بی‌خانمان‌ها تبدیل می‌شود و نشان می‌دهد تصویر بی‌خانمان‌ها به عنوان افراد حقیر و پست همیشه درست نیست.

این موزه و شنیدن داستان افرادی که بی‌خانمانی را پشت سر گذاشتند، در عین تحسین‌برانگیز بودن، بسیار ناراحت‌کننده هم است. احداث این مجموعه نشان می‌دهد بی‌خانمانی ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد و زندگی بسیاری از افراد در حال حاضر در خطر است.

وضعیت دائمی بحران بی‌خانمانی در آینده، که به قول گردانندگان موزه نوعی پدیده آخرالزمانی است، می‌تواند به این معنا باشد که تلاش برای حفظ امنیت زندگی بی‌خانمان‌ها، آموزش و حمایت از سوی جامعه اهمیت زیادی دارد.

هزینه ورودی این موزه به علت ماهیت آموزشی و عبرتی آن رایگان است و طبق گفته مسئولان در هر تور، امکان بازدید تنها ۲۵ نفر وجود دارد. اشیا در پشت شیشه نیستند و برچسبی برای توصیف آن‌ها وجود ندارد و به همین علت بازدیدکنندگان می‌توانند تجربه ملموسی از آن‌ها داشته باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد که به‌ویژه در اروپا، نداشتن مسکن جوانان به‌طور قابل‌توجهی افزایش هزینه زندگی بدتر شده است. تعداد افراد بی‌خانمان در اتحادیه اروپا از سال ۲۰۰۹ بیش از دو برابر شده است. بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۲۳ توسط FEANTSA منتشر شد، تخمین زده می‌شود که ۸۹۰ هزار نفر در هر شب در سراسر اتحادیه اروپا در یک سرپناه مخصوص بی‌خانمان‌ها می‌خوابند. این رقم معادل جمعیت شهر تورین یا مارسی است. عوامل متعددی در افزایش بی‌خانمانی نقش دارند که به غیر از افزایش هزینه‌های زندگی، بحران مهاجرت و کمبود مسکن در دسترس و مقرون‌به‌صرفه در این پدیده نقش دارند.

این وضعیت در آلمان بحرانی‌تر است؛ جایی که بیش از ۲۱۰ هزار نفر در هر شب در پناهگاه‌های اضطراری می‌خوابند و پس از آن فرانسه با حداقل ۲۰۹ هزار نفر در وضعیت مشابه قرار دارند. ایرلند نیز اکنون دچار وضعیت بحرانی بی‌خانمانی شده است، به‌طوری‌که برای ایجاد سرپناه برای مهاجران و افراد خیابان‌خواب دچار مشکل شده است.

از سوی دیگر تعداد افراد بی خانمان در فنلاند رو به کاهش است. در سال ۲۰۲۲، ۷۹۴ نفر در خیابان یا در اسکان و پناهگاه‌های اضطراری این کشور زندگی می‌کردند. موفقیت فنلاند را می‌توان تا حدی به پذیرش زودهنگام این کشور از رویکرد موسوم به «اول مسکن» نسبت داد که بر اساس آن، پیش از برآوردن هرگونه نیازهای بهداشتی و اجتماعی، اسکان دادن بی‌خانمان‌ها در مکان‌های دائمی در اولویت قرار می‌گیرد و سپس خدمات برای آن‌ها در محل مهیا می‌شود. از زمان معرفی این طرح، تعداد افراد بی خانمان طولانی‌مدت در فنلاند بیش از ۳۰ درصد کاهش یافته است به‌طوری‌که از حدود ۳۵۰۰ نفر در سال ۲۰۰۸ به ۱۱۳۳ نفر در سال ۲۰۲۲ رسیده است.