طبق تعریف یونیسف، کودکان زیر 18 سال که عمده وقت خود را بدون سرپرستی و نظارت بزرگسالان به مشاغل رده پایین میگذرانند، کودک خیابانی خوانده میشوند.
گذران ساعات طولانی در خیابانها و قرارگرفتن در معرض عوامل متعدد آسیبزای محیطی از یک سو و عدم برخورداری یا محدودیت شدید در استفاده از امکانات آموزشی، تربیتی، بهداشتی-درمانی و حمایتی از سوی دیگر، سلامت جسمی، روانی و اجتماعی ایران، کودکان را به شدت با آسیب مواجه ساخته و امکان رشد و توسعه فردی را از آنها سلب میکند. عدم دسترسی به آموزشهای تحصیلی و حرفه ای، امکان ارتقای کودکان را به مشاغلی در سطوح بالاتر منتفی کرده و تجسم تغییر در شرایط زندگی آینده را برای آنها غیر ممکن میسازد.
بنابر آمارهای رسمی، 240میلیون کودک کار در سراسر دنیا وجود دارد. فعالان حقوق کودک وجود قریب به 2 میلیون کودک کار در ایران را تخمین زده اند. حضور چشمگیر این کودکان در سر هر چهار راه، میدان یا مرکز تفریحی در سراسر شهرها و انبوه کارگاهها با شرایط نامناسب موید این تخمین است. ماشین بیمار تولید اقتصادی در ایران و سراسر جهان هر روز کودکان کار را بازتولید نموده و بر ابعاد این فاجعه گسترده میافزایند. کودکان کار عمدتا در شرایط نامناسب از نظر ایمنی و بهداشت قرار دارند و در معرض انواع آسیبهای اجتماعی ازجمله قتل و تجاوز و انواع بزهکاری هستند.
کار، انتخاب آگاهانه کودکان نیست. کار کودکان، تحمیلی اجتماعی از سوی ساختارهای سیاسی، ایدئولوژیک و به ویژه اقتصادی جامعه بوده و این گونه است که اهمیت پژوهشی جامعه شناسانه هویدا میشود. باید توجه داشت که این پدیدههای اجتماعی دیگر به عنوان جزیی از پیکره کلی جامعه است که معنا مییابد.
مسائل اجتماعی حتی ناگوارترین آنها و بدترین آنها معمولا ریشه در ارزشهایی دارد که به شدت از سوی ما تایید میشوند و به عبارت دیگر مسائل اجتماعی، اغلب رابطه کارکردی با نهادها و ارزشهایی دارد که ما با آنها زندگی میکنیم. پدیده کودکان خیابانی یا کودکان کار که از آن به عنوان تراژدی شهر یاد میشود، معضلی است که کلان شهرها و شهرهای نسبتا بزرگ، جوامع معاصر اعم از پیشرفته و در حال توسعه با آن دست به گریبانند. البته زمینهها و عوامل گسترش این پدیده و راههای مقابله با آن در جوامع مختلف متفاوت است.
به عنوان مثال، توسعه نامتوازن و عدم هماهنگی ساختارهای فرهنگی، اقتصادی و
اجتماعی در جذب و انطباق با معیارهای توسعه، باعث شکل گیری تحولات سریع و خلقالساعه در بعضی ساختارها و عقب ماندگی ساختارهای دیگر جامعهای شده است. نتیجه چنین روندی، همان چیزی است که ما امروز در شهرهای کوچک و بزرگ و بیشتر از همه، در کلان شهرها شاهد آن هستیم. به عبارت دیگر، روندهای فوق موجب تجمع ثروتمندی در مراکز استانی و به ویژه پایتخت شده که آن هم به دنبال خود، سیل عظیم مهاجرین به مراکز را به دنبال داشته و الگوهای متنوعی از زندگی در شهرهای ما رقم زده است. در ایران از اوایل دهه هفتاد، کودکان خیابانی، در خیابانهای تهران و برخی شهرهای بزرگ کشور در کانون توجه آحاد مسئولین قرار گرفتند. در طول یک دهه اخیر و به موازات افزایش تعداد این کودکان، روز به روز توجه و نگرانی جامعه نسبت به حضور کودکان در خیابان افزوده شده است.
با توجه به این که آمار کودکان زیاد بوده و این پدیده ناخوشایند روز به روز گسترش مییابد و از طرفی اطفال و نوجوانان به عنوان آینده سازان هر کشور محسوب میشوند. محیط اطراف اطفال و نوجوانان میتواند آثاری بر جای بگذارد که نتایج آن، هم در زمان کودکی و نوجوان بودن و هم در بزرگسالی آنها آشکار میشود. برای این که نسل جوان و بزرگسال در یک کشور، نسلی عاری از هر گونه مشکلات رفتاری و بزهکاری باشد. به نظر میرسد، برنامه ریزی مناسب برای اطفال و نوجوانان میتواند نسل آینده را از مشکلات رهایی بخشد. هم چنین میتوان گفت اگرچه وضع ایران با سایر کشورهای دیگر قابل مقایسه نیست و ایران بنیانهای غنی فرهنگی و اجتماعی در خصوص کار دارد، اما این نگرش قوی و مثبت منجر به ریشه کنی کار کودک نشده است که در ادامه به چند نمونه پیشنهادهایی جهت رفع این معضل اشاره میشود.
ایجاد درک و شناختی صحیح از رفتار کودکان و نوجوانان در سنین مختلف.
گسترش چتر آموزش کودکان در مناطق محروم و اتخاذ سیاستهای مناسب جهت ایجاد عزم ملی در این زمینه و ایجاد زمینههای مناسب برای امکان ادامه تحصیل شاغل.
ادغام فعالیتهای رفاهی برخی سازمانهای حمایت کننده در زمینه رفاه اجتماعی همچون سازمان بهزیستی، کمیته امداد.
تدوین قوانین مناسب جهت حمایت از حقوق کودکان.
تحویل کودکان رها شده، بد سرپرست یا بدون سرپرست به خانوادههای مناسب و نظارت بر نحوه آموزش و تربیت آن ها.
تاکید بر پیشگیری برای کاهش کار کودکان و سایر آسیبهای اجتماعی.
فقرزدایی و تامین رفاه عمومی.
ساماندهی درست کودکان خیابانی (شناسایی، حمایت، توانمند سازی).
برطرف کردن مشکلات قانونی
تاسیس نهاد ملی حمایت از کودکان و...
ریحانه زارع بیدکی
ارشد مشاوره خانواده