یورو نیوز: نقش‌های جنسیت‌زده در خانه‌داری به تدریج و در طول دهه‌ها همواره دچار تحول بوده است، اما همه‌گیری کرونا به تسریع این روند کمک کرده است.
در گذشته، زنان متاهل در ایالات متحده بخش اعظم کارهای خانه از جمله شستشو، آشپزی و نظافت را انجام می‌دادند. اما به نظر می‌رسد این هنجار جنسیتی در حال تغییر است. بطوریکه اختلاف مدت زمانی که زنان و مردان متاهل به این کارها اختصاص می‌دهند، در دو دهه گذشته ۴۰ درصد کاهش یافته است. این موضوع در گزارشی که در ششم فوریه در مجله Socius منتشر شد، مورد اشاره محققان قرار گرفت.
تغییرات در زمان صرف شده برای کارهای خانه بین زنان و مردان متأهل
در بازه زمانی ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، به ازای هر ۱ ساعت که مردان متأهل صرف انجام کارهای سنتی زنانه مانند آماده‌سازی غذا و مرتب کردن خانه می‌کردند، زنان متأهل به طور میانگین ۴.۲ ساعت در هفته برای همین کارها وقت می‌گذاشتند. به عبارتی، زنان بیش از چهار برابر مردان برای این وظایف خانه‌داری زمان صرف می‌کردند.
این داده‌ها از «نظرسنجی گذران اوقات آمریکایی‌ها / American Time Use Survey» به دست آمده است، که یک نظرسنجی ملی است و نشان می‌دهد که مردم آمریکا چگونه، کجا و با چه کسانی وقت خود را می‌گذرانند.
اما در نظرسنجی سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳، این فاصله جنسیتی کاهش یافته و به این ترتیب زنان متأهل به ازای هر ۱ ساعت که مردان متأهل به انجام کارهای خانه اختصاص می‌دهند، به طور متوسط ۲.۵ ساعت برای انجام چنین کارهایی صرف می‌کنند. به عبارتی، زنان فقط حدود ۲.۵ برابر مردان برای این وظایف خانه‌داری زمان صرف می‌کردند.
ملیسا میلکی، جامعه‌شناس دانشگاه تورنتو می‌گوید که «مردان در حال انجام کارهایی هستند که به اصطلاح به عنوان کارهای خانه زنانه شناخته می‌شود، این موضوع می‌تواند یک داستان امیدوارکننده باشد.»
این یافته‌های خانم میلکی به بحثی طولانی‌مدت در میان پژوهشگران حوزه مطالعات جنسیت دامن می‌زند؛ بحثی که بر این پرسش متمرکز است که آیا انقلاب جنسیتی —که با افزایش برابری در اشتغال زنان و مردان و تقسیم وظایف خانه همراه بوده است—در دو دهه گذشته متوقف شده است یا خیر.
به عبارت دیگر، زنان متأهل در دهه ۱۹۶۰ میلادی، ۷ برابر بیشتر از شوهران خود کارهای خانه را انجام می‌دادند. این ساعات در اواسط دهه ۱۹۹۰ به طور چشمگیری کاهش یافت و زنان متأهل تقریبا فقط دو برابر بیشتر از شوهران خود کارهای خانه را انجام می‌دادند.
از آن زمان، سرعت این روند کاهش یافته است. برای مثال، در سال ۲۰۰۳، زنان به طور متوسط ۱۸.۵ ساعت در هفته را به انجام تمام کارهای خانه، از جمله کارهای زنانه سنتی مانند نظافت، آشپزی و شستشو، همچنین مراقبت از کودکان خرید، کارهای بیرون خانه و باغبانی، اختصاص می‌دادند، در حالی که مردان متأهل تنها ۱۰.۱ ساعت در هفته صرف این کارها می‌کردند.
بیست سال بعد، زنان ۱۷.۷ ساعت از وقت خود را به این گونه کارها اختصاص می‌دادند، در حالی که مردان متأهل ۱۱.۲ ساعت در هفته وقت می‌گذاشتند. این یعنی اینکه حتی در دهه ۲۰۲۰، زنان متأهل همچنان حدود ۱.۶ برابر بیشتر از مردان متأهل کارهای خانه را انجام می‌دهند.
با این حال، خانم میلکی معتقد است که توجه مطلق به جمع ساعات صرف شده برای تمام کارهای خانه، روند واقعی را پنهان می‌کند. داستان از این قرار است که علاوه بر کاهش شکاف زمانی در انجام کارهای زنانه سنتی، ساعات صرف شده توسط زنان و مردان متأهل برای خرید مایحتاج غذایی و دیگر نیازهای خانه به تدریج به هم نزدیک شده است.
شکاف جنسیتی در ساعات مراقبت از کودکان همچنان زیاد است، به طوری که زنان متأهل تقریبا دو برابر بیشتر از مردان متأهل برای مراقبت از کودکانشان وقت صرف می‌کنند. اما پایداری این شکاف تا حدی با این واقعیت توضیح داده می‌شود که هم مردان و هم زنان متأهل از سال ۲۰۰۳ به بعد زمان بیشتری را به گذراندن با کودکان خود اختصاص داده‌اند.
به گفته این گروه تحقیقاتی، یکی از محدودیت‌های این مطالعه این است که نمی‌تواند زمان صرف شده توسط خانواده‌های تک‌والد را برای چنین وظایفی تفکیک کند، یا زمانی که به مراقبت از دیگر افراد مانند سالمندان را که معمولاً به زنان مربوط می‌شود در نظر بگیرد.
اما به گفته حانم میلکی، روندهایی که در طول همه‌گیری کرونا ظهور کرد، نشان‌دهنده تغییرات مهمی است. در حالی که در سال ۲۰۲۰ همه به طور قابل توجهی زمان بیشتری را به انجام کارهای خانه و مراقبت از کودکان اختصاص دادند، در سال ۲۰۲۳ ساعات صرف شده توسط زنان برای این کارها عمدتاً به سطح پیش از همه‌گیری کرونا بازگشت. اما مردان نیز همچنان به مشارکت‌های برابر خود ادامه داده‌اند.
به عبارت دیگر، خانم میلکی می‌گوید، مردان عادت‌های جدیدی در خانه‌داری پیدا کرده‌اند و تا حدودی این عادت‌ها ادامه یافته است.
میلا کولپاشنیکووا، جامعه‌شناس و جمعیت‌شناس از دانشگاه وسترن انتاریو در شهر لندن واقع در استان آنتاریو کانادا، که در این پژوهش دخیل نبوده است، می‌گوید که ممکن است اندک بودن میزان کاهش ساعات کارهای خانه زنان بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۳ ناامیدکننده به نظر برسد و سرعت تغییرات را بسیار کند نشان دهد.
اما اگر وظایف خانه را به دسته‌های مختلف تقسیم کنیم و به کارهایی که به طور سنتی زنانه تلقی می‌شوند نگاه کنیم، می‌توان دریافت که تغییرات فرهنگی معناداری در حال رخ دادن است.
او می‌گوید: «می‌توان به این تغییرات با دیدگاه نیمه‌خالی لیوان نگاه کرد، اما همان‌طور که این مقاله نشان می‌دهد، می‌توان آن را به عنوان تغییری از نوع نیمه‌پر لیوان نیز در نظر گرفت.»