شناسهٔ خبر: 71557016 - سرویس گوناگون
نسخه قابل چاپ منبع: فرارو | لینک خبر

افسانه‌ای که پدر و مادرها زیر بارش نمی رفتند، بالاخره ثابت شد!

شما هم به احتمال زیاد یک فرزند مورد علاقه دارید؛ پژوهشی جدید فرزند طلایی خانواده و علت علاقه بیشتر به او را نشان داده است.

صاحب‌خبر -

فرارو- جنسیت، ترتیب تولد و خلق و خوی فرزندان عوامل تعیین کننده در میزان علاقه والدین به فرزندانشان است!

به گزارش فرارو به نقل از سی ان ان، والدین بدون شک تمام فرزندانشان را دوست دارند، اما این علاقه به این معنا نیست که با فرزندان به طور یکسان رفتار می‌شود. پژوهشی توسط انجمن روان‌شناسی آمریکا نشان داده است، ترتیب تولد، خلق و خو و جنسیت ممکن است بر شیوه‌ی تربیت و رفتا روالدین با فرزندتان تأثیر بگذارد. محققان در این پژوهش داده‌های ۳۰ مطالعه و ۱۴ پایگاه داده با اطلاعات بیش از ۱۹۰۰۰ نفر را تجزیه و تحلیل کردند. علاوه بر توجه به سن، ویژگی‌های شخصیتی و جنسیت، محققان همچنین به نحوه گزارش کلی درمان، کنترل، تخصیص منابع و تعاملات مثبت و منفی والدین با هر فرزند پرداختند. نتایج این پژوهش نشان داد به طور کلی دختران و کودکانی که با وجدان‌تر و موافق‌تر بودند، محبوب والدین خود هستند و با آنها رفتار بهتری می‌شود.

دکتر الکساندر جنسن، سرپرست این گروه تحقیقاتی، در یک بیانیه خبری گفت: «دفعه بعد که در این فکر افتادید که آیا خواهر یا برادر شما فرزند محبوب والدینتان هستند، به یاد داشته باشید که بجز سن عوامل تعیین کننده دیگری نیز در رفتار بهتر والدین با یکی از فرزندانشان وجود دارد. این عوامل ممکن است به احساس مسئولیت پذیری، خلق و خو و رفتار فرزندان مرتبط باشند.» دکتر الن وبر لیبی، روانشناس بالینی بازنشسته و نویسنده کتاب «کودک مورد علاقه» توضیح دادن علاقه بیشتر والدین به یکی از فرزندانشان می‌تواند موقتی باشد و بسته به شرایط تغییر کند. شاید فرزند محبوب ویژگی‌های داشته باشد که والدین را به یاد مادربزرگ محبوبی که از دست داده‌اند می‌اندازد. وبر لیبی همچنین افزود: «همچنین ممکن است یکی از فرزندان از درک بهتری از شرایط والدین داشته باشد و پس از یک روز سخت همیشه به کمک آنها بشتابد.»

شما می‌توانید تمام فرزندان خود را دوست داشته باشید، اما این بدان معنا نیست که از ترجیح دادن وقت گذراندن با یکی از آنها یا برخورد متفاوت مصون هستید. بر اساس نتایج این پژوهش، فرزندان طلایی خانواده نسبت به خواهر و برادران خود از مزایایی برخوردار هستند. فرزندان طلایی که از علاقه و توجه بیشتر والدین خود برخوردار هستند سلامت روانی بهتر، نمرات بهتر، توانایی بیشتر در تنظیم احساسات و روابط سالم‌تری خارج از خانه خواهند داشت. البته وبر لیبی توضیح داد فرزند طلایی بودن همیشه هم چندان خوب نیست. توجه و علاقه بیش از حد والدین به یکی از فرزندان ممکن است باعث شود فرزند طلایی مهارت‌های لازم برای زندگی خارج از چارچوب خانواده را نیاموزد. این فرزندان همچنین ممکن است از روش‌های خاصی برای جلب توجه والدین خود استفاده کنند که ممکن است آنها را از زندگی آزاد باز دارد.

وبر لیبی گفت: «برخی از کسانی که فرزند طلایی والدین خود نبودند نیز ممکن است در بزرگسالی با مشکلات بیشتری مواجه شوند.» این فرزندان در معرض خطر بیشتر مصرف مواد مخدر، سلامت روانی ضعیف‌تر و روابط خانوادگی کمرنگ‌تر هستند. آنها همچنین در مدرسه و خانه بیشتر دچار مشکلات مختلف می‌شوند؛ بنابراین والدین چگونه می‌توانند روابط خود با تمام فرزندانشان را منصفانه نگه دارند؟ به گفته دکتر جنسن نکته کلیدی این است که در مورد هر گونه رفتار ترجیحی که ممکن است پیش بیاید، با خود صادق باشید و مطابق با آن عمل کنید. او توضیح داد: «یکی از چالش‌های والدین این است که خواهر و برادر‌ها با یکدیگر متفاوت هستند و باید تا حدودی به گونه‌ای متفاوت تربیت شوند. اما والدین باید راه‌هایی مناسب و سالم برای تربیت و توجه به فرزندانشان پیدا کنند. یافته‌های ما به این دلیل اهمیت دارند که به والدین نقطه آغازینی می‌دهند تا فکر کنند با کدام یک از فرزندان خود بهتر یا بدتر رفتار می‌کنند.»

اگر کودکان بفهمند که چرا با آنها متفاوت از خواهر و برادرشان رفتار می‌شود، کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، دختر بزرگ جنسن در سن ۶ سالگی نزد او آمد و شکایت کرد که لباس‌های کمتری نسبت به خواهر کوچکترش دارد. جنسن نیز برای او توضیح داد خواهر کوچکترش لباس‌های قبلی او را می‌گیرد و به همین دلیل تعداد لباس‌های بیشتری دارد. جنسن گفت: «امیدوارم والدین از مطالعه ما برای بررسی نحوه رفتار متفاوت با فرزندان خود استفاده کنند، سپس مطمئن شوند تفاوت‌ها منصفانه هستند و توسط دیگر فرزندانشان درک می‌شوند.»

وبر لیبی پینشهاد داد والدین زمانی که همسر، اعضای خانواده یا دوستانشان به تفاوت‌ها میان رفتارشان با فرزندنشان اشاره می‌کنند، بهتر است متعصبانه واکنش نشان ندهند و ذهنی باز آماده اصلاح رفتار‌های اشتباه خود باشند. مکالمه مستقیم و بدون ترس با فرزندان نیز می‌تواند به والدین کمک کند. اگر یکی از فرزندانتان به تفاوت‌های برخورد شما با خواهر یا برادرانش اشاره کرد، حالت تدافعی خود را کنار بگذارید و به جای آن عادلانه با فرزندتان صحبت کنید.