جوان آنلاین: تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب «آخرین فرصت»، خاطرات رفعت قافلان‌کوهی، همسر شهید علی کسایی که به قلم سمیرا اکبری نوشته شده‌است، به زودی منتشر خواهد شد. 
به گزارش «جوان»، تقریظ مقام معظم رهبری بر کتاب «آخرین فرصت»، نوشته سمیرا اکبری، به زودی منتشر خواهد شد. این اثر روایتی است از زندگی شهید علی کسایی از زبان همسرش، خانم رفعت قافلان‌کوهی. 
این کتاب از سوی به‌نشر به چاپ رسیده و تاکنون ۲۰ بار بازنشر شده‌است، روایت این اثر از زندگی یک زوج‌در دهه ۶۰ در فراز و فرود‌های وقایع سیاسی اجتماعی آن ایام به زبان و لحنی ساده نوشته شده است. شهید علی کسایی در عید غدیر سال ۱۳۳۴ در شیراز به دنیا آمد. سال ۱۳۵۰ در رشته کارشناسی زبان و ادبیات عرب در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد. همزمان تحصیلات حوزوی خود را در حوزه علمیه مشهد آغاز و از محضر علمایی مانند میرزا جواد تهرانی، آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله فلسفی کسب فیض کرد. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی دوره سربازی خود را در مرکز پیاده شیراز گذراند. همزمان با اوج‌گیری انقلاب، فعالیت‌های انقلابی زیادی علیه رژیم شاه داشت و بسیاری از مواقع با همان لباس سربازی، اعلامیه‌ها و نوار‌های امام خمینی (ره) را مخفیانه به پادگان می‌برد و سربازان را با نهضت امام آشنا می‌کرد. همچنین در تظاهرات خیابانی دوران انقلاب شرکت می‌کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی، به توصیه شهید محراب، آیت‌الله دستغیب در ارتش ماند و در عقیدتی سیاسی این نهاد، مشغول خدمت شد. این شهید بزرگوار زندگی‌اش را وقف آموزش، تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه کرده بود و در مساجد شیراز کلاس‌های درس تفسیر نهج‌البلاغه برگزار می‌کرد. در رادیو و تلویزیون و پادگان‌های شهر‌های مختلف نیز در مورد نهج‌البلاغه سخنرانی داشت. 
حتی با حضور در زندان عادل‌آباد شیراز، برای زندانیان سیاسی، خصوصاً گروه منافقین، با محور نهج البلاغه سخنرانی و روشنگری می‌کرد. افرادی از همین منافقین هم با صحبت‌های وی متحول شدند. شهید کسایی در سن ۲۵ سالگی با خانم «رفعت قافلان‌کوهی» که از شاگردانش در کلاس نهج البلاغه بود، ازدواج کرد و خطبه عقد این دو بزرگوار، توسط امام خمینی (ره) جاری شد که ثمره ازدواج آنها چهار فرزند بود. حضور علی کسایی به عنوان یک ارتشی مکتبی، خاری در چشم منافقین بود، آنها در شهریور ۱۳۶۰ قصد ترور وی را داشتند که در اثر این حمله به‌سختی مجروح شد ولی به لطف خداوند، پس از مدتی سلامتی خود را بازیافت. با شروع جنگ تحمیلی وی راهی جبهه‌های نبرد شد و پس از چند نوبت حضور در عملیات‌های مختلف، در مرداد ماه سال ۶۶ در منطقه عملیاتی سومار و ارتفاعات ۴۰۲ به شهادت رسید.