حدود یک هفته از برگزاری چهل و سومین جشنواره فیلم فجر گذشته اما بحث‌ها و حاشیه‌ها درباره داوری بخش مسابقه همچنان ادامه دارد. از فردای همان شب اختتامیه برخی داوران بیان کردند که قرار است یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار و در آنجا به پرسش‌ها پاسخ داده شود که این اتفاق تاکنون رخ نداده است.
در این راستا کمال تبریزی یکی از اعضاء هیات داوری برای پاسخ به پرسش‌هایی درباره چگونگی داوری فیلم‌ها در جشنواره فجر امسال گفتگویی انجام داده که خلاصه آن را می‌خوانید.

وی گفت: در خصوص به نمایش در نیامدن «قاتل و وحشی» یک دلیل بیرونی داشت و فشار از بیرون به جشنواره و سازمان سینمایی باعث شد امکان پخش فراهم نشود. امیدوارم با رایزنی‌های بعدی بالاخره این فیلم نمایش داده شود و امید هم دارم که این اتفاق بیفتد. واقعا نمایش آن بلااشکال بود اما بخاطر یکسری حرکت‌ها این اتفاق نیفتاد و مانع ایجاد شد اما الان همه فکر می‌کنند که ای کاش فیلم را پخش کرده بودند چون هیچ اتفاقی نمی‌افتاد؛ همانطور که «پیر پسر» و «غریزه» را هم دیدیم و با وجود نگرانی‌هایی که برای اکران «پیر پسر» وجود داشت.

تبریزی درباره داوری‌های این دوره هم گفت: بعضی دوستان درباره داوری جشنواره امسال می‌گفتند هر هیأت داوری دیگری بود باز هم کم و بیش همین جایزه‌ها داده می‌شد در حالی که من معتقدم اصلاً و ابداً اینطور نبود و اگر گروه دیگری داور بودند حتماً نتایج تغییر می‌کرد. نامزدها و جوایز جشنواره چهل و سوم فیلم فجر مختص این ترکیب داوری است و لاغیر. این اتفاق فقط برای امسال هم نیست. برای خود من در سال‌های گذشته پیش آمده که فکر می‌کردم بعضی فیلم‌های برنده شده، اصلا در حد و اندازه سیمرغ گرفتن نبودند.

وی افزود: با قاطعیت می‌گویم اگر «پیر پسر» وارد بخش مسابقه شده بود با همین هیأت داوری تمام جوایز مهم شامل جایزه کارگردانی، جایزه‌های بازیگری، تدوین، فیلمبرداری و طراحی صحنه همه متعلق به «پیر پسر» بود. بنابراین نباید گفت که هیأت داوری جسارت نداشت بلکه باید گفت فیلمی وجود نداشت که داورها بخواهند جسارت نشان دهند واغلب جایزه های مهم را به یک فیلم بدهند.

او درباره شائبه قهرش که رسانه‌ای هم شد، توضیح داد» من نه اهل قهر هستم و نه دعوا، واقعیت این است که برای من حسی به وجود آمد که انگار جلسات هیأت داوری شُنود می‌شوند و امکان درز اطلاعات وجود دارد. بعد از آن ما شرایطی را ایجاد کردیم که در رأی‌گیری برای تعیین نامزدها خیلی متکی به صدا نباشیم و بیشتر با ایما و اشاره کار را پیش بردیم. من نگران شدم که نکند آراء، نظرات و بحث‌های ما مخفی نماند. من هیچ جلسه‌ای را ترک نکردم ولی نگرانی خودم را مطرح کردم و جالب بود که همان هم به شکل دعوا به بیرون درز کرد، البته اعتراض من باعث شد سخت‌گیری بیشتر و ورود افراد به جلسه داوری محدودتر شود.