آفتاب یزد: محمدرضا سبزعلیپور اقتصاددان و رئیس مرکز تجارت جهانی ایران اظهار داشت: موقعیت اقتصادی و جغرافیایی ایران بی نظیر و یکی از استثنایی ترین موقعیت‌ها در جهان می‌باشد.
درخصوص موقعیت و توانمندی‌های ایران و اهمیت اقتصاد کشورمان، به کرات سخن گفته ایم و صدها ورق مطلب نیز نوشته ایم و دیگر نمی‌خواهم تکرار مکررات کنم که از نظر سوق الجیشی و استراتژیکی، ایران دارای چه جایگاه مهمی در منطقه و دنیا می‌باشد، از نظر جغرافیایی چه ویژگی‌های ارزشمندی دارد، از بُعد تاریخی دارای چه قدمت و چه تمدن غنی و ریشه داری می‌باشد، به لحاظ ذخایر زیرزمینی و هیدروکربوری همچون نفت خام و گاز طبیعی جزو سه کشور اول جهان است، دارای بی نظیرترین منابع و معادن و
قیمتی ترین سنگها و فلزات می‌باشد، رتبه برتری از نظر تولید محصولات کشاورزی خاص همچون پسته و برخی از میوه جات در جهان دارد، خاویار شناخته شده و درجه یکی دارد، صنایع دستی کشورمان هم از
نام و جایگاه خاص و ارزشمندی در بین جهانیان برخوردار است.
وی افزود: اینکه ایران از نظر صنعت توریسم دارای چه جایگاهی می‌باشد و یا اینکه دارای جمعت جوان و تحصیلکرده بالایی است به کنار، اما بحث اصلی اینجاست که باتوجه به این همه داشته هایی که داریم و این همه موهبت ها و نعمات طبیعی و خدادادی که داریم پس چرا چند دهه و بعبارتی سالهاست که مشکلات اقتصادی داریم؟ کشورهایی که هیچ یک از امتیازات و داشته های ما را ندارند و به قول معروف هیچی ندارند چرا همه چیز دارند؟
علیپور ضمن نقد سیاستها و عملکردهای غلط دولتهای قبل، اوضاع
بد اقتصادی کشور و مردم را حداقل طی دو دهه گذشته نشات گرفته از سیاستها و عملکرد نادرست و غلط دولتهای “عدالت محور” و “تدبیر و امید” توصیف کرد و گفت: مردم از گروکشی های سیاسی و جناحی و مشکلات و نابسامانی های اقتصادی و عملکرد نادرست و سوال برانگیز دولتهای سابق و اسبق خسته شده بودند و در نتیجه بدنبال کسی بودند تا با انتخابش، بتوانند فارغ از گرایشات باندی و جناحی بر مشکلات سیاسی، اجتماعی، بین المللی علی الخصوص معضلات اقتصادی فائق آمده و اقتصاد ایران را از بن بست خارج و سفره مردم را بزرگتر کنند. همین دلایل منجربه انتخاب جناب آقای دکتر ابراهیم رئیسی و تشکیل “دولت مردمی دولت وفاق ملی” شد.
وی تشریح کرد: دولت سیزدهم علیرغم تمامی مشکلات و موانع
پیش رو که غالباً به ارث مانده از دولتهای قبلی بوده، فعالیت خود را آغاز کرد و خوشبختانه قدم‌های مهمی را نیز در تمامی زمینه ها برداشته و موفقیت‌هایی را هم کسب نموده است.
سبزعلیپور در ادامه تصریح نمود: بحث اصلی اینجاست که برخی از مسئولین با عملکرد ضعیف، منفی و تامل برانگیز خود، افتخارات و موفقیت‌های دولت را زیر سوال می‌برند و بین مردم بدبینی ایجاد می‌کنند!! این موضوع بسیار مهم بوده و دولت نباید از کنار این معضل
به سادگی بگذرد بلکه باید سریعاً نسبت به ریشه یابی این سوء رفتارها و سوء مدیریت‌ها اقدام و با آنان برخورد عاجل و اساسی بنماید.
در این ارتباط لازم به یادآوری است که مدیران مشکل ساز فوق الذکر
دو دسته اند. یک دسته از مدیران کسانی هستند که از دولت سابق هنوز در بدنه اجرایی دولت باقیمانده و به طور هدفمند و برنامه ریزی شده
در پی ناراضی کردن مردم و بی اعتماد نمود ملت نسبت به عملکرد دولت سیزدهم می‌باشند!!
دسته دوم هم تعدادی از مدیران ارشد و میانی کشور هستند که در همین دولت از جانب رئیس جمهور و نمایندگان مردم به آنان اعتماد شده و بر مناصب مهمی انتخاب و گمارده شده اند!!
وی افزود: مدیران دسته اول، حال و روزشان مشخص است و تعدادی از آنان هدفمند کارها را خراب و مردم را اذیت می‌کنند اما بحث بر سر مدیران دسته دوم است که چرا با عملکرد نادرست خود به اعتماد مردم، رئیس جمهور و مجلس خیانت می‌کنند و چرا با رفتار و عملکرد منفی و ضعیف خود، کشتی که در آن نشسته اند را سوراخ می‌کنند و باعث غرق شدن آن می‌شوند!!
دولت محترم جهت پیشبرد اهداف دولت سیزدهم “دولت مردمی” و رفع مشکلات سیاسی و اقتصادی کشور و جلب رضایت و اعتماد مردم، باید نسبت به تسویه مدیران ضعیف و برخورد با مدیران خاطی اقدام و از مدیران متعهد، متخصص، دلسوز، کارآمد، پاکدست، فارغ از بازی‌های حزبی و جناحی و باند بازی و غیره ... بهره مند و استفاده نماید.
علیپور بیان نمود: هفته گذشته بعد از 9 سال مراجعه ای به وزارت صنعت، معدن و تجارت داشتم تا مواردی را با یکی دو نفر از مدیران وزارتخانه مطرح کنم که نه تنها آن موارد شخصی نبود بلکه موضوعاتی بود جهت بهبود فعالیتهای وزارت صمت و همچنین کمک به رشد و شکوفایی اقتصاد کشور!!
وی افزود: وارد لابی وزارتخانه شدم ولیکن در کمال تاسف دیدم که به هیچکس اجازه ورود به طبقات را نمی‌دهند و به هر کس که خواستار دیدار با مدیری است فقط شماره داخلی وی را می‌دهند تا با دفتر آن مدیر تماس بگیرد و اگر ایشان اجازه ورود دادند، آن موقع مراجعه کننده بتواند وارد طبقات بشود!! البته مدیرانی را که من خواستار دیدارشان بودم، هیچ یک یا در وزارتخانه و یا پشت میزشان تشریف نداشتند!! اما جالب توجه اینجاست که به هیچ کس اجازه ورود به طبقات را نمی‌دادند و لابی وزارتخانه مملو از مردمی بود که هر یک از شهری آمده بودند و بدنبال رفع مشکلاتشان بودند!! شخصاً شاهد این واقعیت بودم من با دفتر جناب آقای فاطمی امین تماس گرفتم و خودم را معرفی نموده و درخواست کردم تا دقایقی با مدیرکل محترم حوزه وزارتی دیداری داشته باشم تا موارد و مشکلات مردم در لابی وزارتخانه را با ایشان در میان بگذارم تا شاید در جهت رفع مشکلات برآیند که متآسفانه نه تنها خودم را به حوزه وزارتی راه ندادند بلکه کسی هم به مشکلات مردم رسیدگی نکرد و مردم عصبانی را در همان رها نمودند!!
علیپور در ادامه تشریح نمود: در دوران 8 ساله دولت روحانی، بنده حتی یکبار هم پا به “وزارت صمت” نگذاشتم زیرا عملکرد وزیران صمت در آن دولت را اصلاً قبول نداشته و یکی از منتقدین سرسخت آنان بودم!! ضمناً در یکسال وزارت فاطمی امین هم به این وزارتخانه نرفته بودم تا اینکه پس از 9 سال آنهم با این خیال که حتماً رفتارهای مدیران و پرسنل با رفتارهای دوران دولت سابق فرق کرده به “وزارت صمت” رفتم ولی متاسفانه با این صحنه های بسیار ناراحت کننده مواجه شدم و دیدم که غالب مدیران ارزشی برای شان و کرامت مردم قائل نیستند!!
سبزعلیپور به نمونه ای از مدیریت‌های خوب، شاخص و موفق بر “وزارت صمت” در گذشته اشاره کرد و گفت: بطور مثال: چرا در دوران وزارت “دکتر مهدی غضنفری” بر وزارت بازرگانی و پس از آن بر وزارت صنعت، معدن و تجارت اینقدر با مردم و فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان خوب و مهربانانه و توام با ادب بویژه از طرف شخص وزیر رفتار میشد و کارهای اداری غالب مراجعه کنندگان نیز بخوبی و بسرعت پیش میرفت و فاطمی امین معاون همان وزیر یعنی دکتر غضنفری بود و خاطرات خوب و خوشایند مدیریت بر آن وزارتخانه پس از گذشت 10 سال هنوز فراموش نشده و غالب فعالان اقتصادی سینه به سینه آن خاطرات را بین خود رد و بدل می‌کنند!! چون پدر وزارتخانه دلسوز و محترم و متعهد و مدیر و… بود، پس بزرگ هر خانه و یا بزرگ هر وزارتخانه مهم است که چگونه همه افراد تحت مدیریت خویش را فرماندهی و مدیریت نماید.
وی اضافه نمود: بی توجهی همین مدیران باعث شده خیلی از
سرمایه های خارجی وارد کشورمان نشود!! بطور مثال: افراد ثروتمندی هستند که دهها سال است که در کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس زندگی می‌کنند ولیکن اصل و نسب و اجدادشان ایرانی است و الان که پیر شده و سالهای آخر عمرشان را سپری می‌کنند، میخواهند بخشی از سرمایه خود را به ایران منتقل و در جهت امور خیر و یا عمرانی، خرج آبادانی و توسعه شهرها و یا روستاهای پدری خود بکنند اما برخی از مسئولین با بی اعتنایی خویش حتی حاضر نیستند تا این سرمایه ها را از این بندگان خدا تحویل بگیرند، این چه معنی دارد؟ آیا می‌توان نامی به جز خود تحریمی بر روی این اعمال و رفتارها گذاشت؟
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در خاتمه از آیت‌الله رئیسی درخواست نمود تا دستورات مقتضی را نسبت به ساماندهی مدیریت برخی از دستگاهها و وزارتخانه ها صادر فرمایند تا با حضور مدیران دلسوز و کارآمد و پاکدست در راس امور، همه کارها به خوبی پیش رود و رضایت مردم و فعالان اقتصادی را درپی داشته باشد.
دولت سیزدهم تازه در اول راه است و طی سالهای باقیمانده قطعاً با حمایت مردمی که دارد میتوانید به راحتی بخش قابل قبولی از مشکلات ایران اسلامی را با برنامه‌ریزی صحیح و حضور افراد دلسوز و قدرتمند حل و فصل کرده و اقداماتی را انجام دهد که حداقل نسیم آن در کوتاه مدت به صورت همه هموطنان عزیزمان وزیده و سفره های مردم نیز تا حدودی ثمره این اقدامات مثبت را دیده و آن را حس کند، زندگی و معیشت غالب مردم در شرایط بسیار سختی است که امیدواریم تا دولت محترم شان با تدابیری ضربتی و اعمال سیاست‌های دقیق و انقلابی، زندگی را به کام مردم شیرین و ایران و ایرانی را در عرصه داخلی و جهانی سربلند نمایند.