اگه رفته برای امر خیر رفته، رفته که پروژه تکمیل کنه و برای خدمت به کشورش برگرده نه اینکه بره دیگه برنگرده. بعضی رسانه‌ها مهمترین مسائل روز را ول کردند چسبیدند به اینکه چرا فرزندان برخی اندک مسئولین در خارج تحصیل می‌کنند! آیا مشکل مردم تحصیل کردن فرزندان مسئولین است؟ خیر. مرگ ملکه بریتانیا آن هم در سن 96 سالگی به قدری ما را مستاصل و مغموم کرده که هر چی ناراحتی و دغدغه داریم فراموش کردیم! خبر حضور فرزند یک مسئول در خارج، حتی اگر پدر و مادرش هم بروند برای ما مهم نیست.
الان برای ما مهم نیست مرغ و گوشت و تخم‌مرغ کیلو چند؟ مهم نیست خبر رسیده گوشت اسب و الاغ هم در بازار فروخته شده! یا اگر
قبلا با خبر میشدیم چند تا صندلی هم به بانوان برای حضور در ورزشگاه اختصاص دادند مسرور میشدیم اما حالا اگر بگویند نصف استادیوم آزادی را به بانوان اختصاص میدهند برای ما اهمیت ندارد. الان برایمان مهم نیست اسکوچیچ از سر مربی‌گری تیم ملی کنار گذاشته شد و کارلوس پرتغالی دوباره آمد تا جیب خود را پر کند و شاید ما را با پیروزیهای درخشان خوشحال کند؟!
برای ما حتی کم آبی در برخی استان‌ها مهم نیست. حتی احیای توافق که هنوز برپا نشده بود دوباره غش کرد و شبه جنازه شد هم برای ما فعلا در دستور کار نیست! یعنی مهم نیست.
برای ما هر چه درد و رنج هم داریم مهم نیست. برای ما مهم غم مرگ ملکه است. نمی‌دانیم به چه دردی گرفتار شدیم که هر دردی داشتیم فراموش کردیم فقط عین «کنه» چسبیدیم به اخبار فوت ملکه!
لذا در کمال همدردی اعلام می‌کنیم: ما در غم مردم بریتانیا شریک هستیم. اگر مقدور بود بخاطر فوت ملکه برای چند روز ستون خبرچین را جمع می‌کردیم! اگر توانایی و وسع مالی داشتیم در مراسم آن مرحومه هم شرکت می‌کردیم.
یک خاطره از ملکه: هر وقت مادربزرگمان (ننه جونمان) لباس نویی به تن می‌کرد به وی می‌گفتیم: ننه! چقدر خوش تیپ شدی! می‌خندید و می‌گفت: ننه عین ملکه الیزابت شدم؟ روح ننه جونم شاد باد!
امیر حسین ذاکری
طنزنویس