امیرحسین آقامیری ضمن عرض تسلیت به جامعه هنری به خصوص نگارگری به مناسبت درگذشت استاد محمود فرشچیان اظهارداشت: او یکی از مفاخر و بزرگان نگارگری ایران بود و همواره در یاد و خاطره همه ما هست و خواهد بود و با آثار بی‌نظیری که خلق کرده، همواره زنده است و هیچ وقت از میان ما نخواهد رفت. امیدوارم که نظیر چنین استادی بار دیگر تجلی پیدا کند و ما بتوانیم از آثارش بهره‌مند شویم.

وی با اشاره به ویژگی‌های هنری استاد فرشچیان گفت: با توجه به الگوبرداری که از آثار این هنرمند داشته‌ام یکی از ویژگی‌های بارز استاد فرشچیان، پرتلاش بودن اوست و مصداق ضرب‌المثل کار نیکو کردن از پر کردن است، استاد فرشچیان در آثارش کم نمی‌گذاشت، با توجه به آثاری که خلق کرده بود، تلاش او شبانه‌روزی و بی‌وقفه بود.

آقامیری افزود: استاد فرشچیان هشت دهه پی در پی در حوزه نگارگری فعالیت کرد و تلاش او باعث شد که نبوغش شکوفا شده و در ایران و جهان شناخته شود و همگان بتوانند از آثارش بهره‌مند شوند.

این هنرمند نگارگر بیان کرد: یکی دیگر از ویژگی‌های استاد فرشچیان، طراحی بسیار قوی او بود، زمانی که در حوزه نگارگری هنرجو بودم، در مصاحبه‌های متعددی از این استاد شنیدم که بر طراحی تاکید داشت و گفت که چهار سال اول فعالیت هنری خود را وقف طراحی کرده است و این طراحی باعث شد که استاد فرشچیان آثار برجسته و شاخصی را خلق کند و ما از آنها لذت ببریم.

وی اظهارداشت: آثار استاد فرشچیان، مردم‌پسند بود و جایگاه ویژه‌ای در میان مردم داشت و در عین حال جامعه هنری هم برای آثار او بسیار ارزش قائل بود، آثار فرشچیان به خصوص آثار مربوط به دهه‌های ۴۰ و ۵۰ که استاد در ایران سکونت داشت، بسیار قوی و ناب بودند، این دهه‌ها اوج جوانی، فعالیت و قدرت فرشچیان در حوزه نگارگری بود و بهترین آثارش را در این دوره ترسیم کرده است.

آقامیری درباره ویژگی منحصر به فرد استاد فرشچیان و تاثیر آن بر نگارگران پس از خود خاطرنشان کرد: استاد فرشچیان از نبوغ خاصی برخوردار بود و لازمه ظهور و تجلی این نبوغ در جامعه هنری و در آثارش تلاش زیاد و بی‌وقفه بود، استاد فرشچیان در حوزه هنر و سایر حوزه‌ها تلاش شبانه‌روزی داشت و همیشه این ویژگی را الگو قرار می‌دهم.

وی افزود: اگر ما تلاش زیادی در حوزه هنر یا هر حوزه دیگری داشته باشیم حتماً موفق خواهیم شد، اگر به این تلاش، نبوغ هم اضافه شود، هنرمند حتماً منحصر به فرد خواهد شد، آثاری که خلق می‌کند، بی‌بدیلی و بی‌نظیری خواهد بود که این ویژگی در آثار استاد فرشچیان مشهود است و در مقابل بعضی از این آثار باید تعظیم کرد.

این هنرمند نگارگر با اشاره به تاثیرپذیری از آثار استاد فرشچیان گفت: هنر و هنرمند آیینه جامعه خودشان هستند، هنرمند هر چه در درونش باشد، آن را به تصویر می‌کشد، بهترین و ناب‌ترین آثار فرشچیان مربوطه به دهه‌های ۴۰ و ۵۰ و دورانی است که استاد در ایران بود، آثار او فضای کاملاً ایرانی داشت و اوج قدرت او در حوزه نگارگری بود.

آقامیری افزود: استاد فرشچیان در آن دوران، جوانی بود که اندوخته‌هایی از تجربیات هنرمندان گذشته داشت، هنر و شیوه کار او با تلاش زیاد و مطالعه آثار قدما و مشاهده آثار بزرگان جهان آمیخته شد و این هنرمند آثار بی‌بدیلی را خلق کرد که ما نظیر آنها را همچون «عصر عاشورا»، «ضامن آهو» و «رستم و اژدها» بیشتر در سال‌های ۱۳۴۲، ۱۳۴۵، ۱۳۴۸ و دهه ۵۰ و سال ۱۳۵۸ می‌بینیم، «داستان موسی و اژدها» یکی از بی‌نظیرترین آثار استاد فرشچیان حتی در زمینه نگاری به طور مطلق است.

وی بیان کرد: وقتی که هنرمند از فضای خودش خارج می‌شود و در محیط دیگری قرار می‌گیرد، قطعا نمی‌تواند آن فضا را حس کند و به هر حال تحت تاثیر جامعه خودش قرار می‌گیرد، همیشه به آثار استاد فرشچیان در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ که بهترین آثار استاد خلق شده، استناد می‌کنم و از آن آثار خیلی لذت بردم و بهره گرفتم.

این هنرمند نگارگر، جنبه‌های بصری قابل توجه و زیبا را از دیگر ویژگی‌های بارز آثار استاد فرشچیان عنوان کرد و گفت: مخاطبان و هنرمندان بسیاری به دلیل این ویژگی جذب آثار استاد فرشچیان شدند اما نکته قابل توجهی که خود استاد همیشه به هنرمندانی که سبک او را دنبال می‌کردند می‌گفت این بود که «من سبکی را ایجاد و دریچه‌ای را باز کردم، دریچه‌های بسیاری در هنر وجود دارد و شما باید دریچه‌های دیگری را بازکنید و سعی نکنید آن کاری که من انجام داده‌ام را انجام دهید.»

آقامیری افزود: استاد فرشچیان معتقد بود هنرمندانی که صرفا از سبک او پیروی می‌کنند، در نقطه صفر قرار می‌گیرند، این پیشرفت و ترقی در هنر نیست، تکرار است و تقلید و تکرار بزرگترین آفت در هنر است و براین اساس به هنرمندان توصیه می‌کرد که سبک‌های دیگری را تجربه کنند و فعالیت آنان محدود به تکرار و تقلید نباشد.

به گزارش ایرنا، محمود فرشچیان هنرمند مطرح نگارگری کشورمان سال ۱۳۰۸ در اصفهان متولد شد، پدرش که مردی هنردوست بود با توجه به اشتیاق فرزند به هنر نقاشی او را به کارگاه استاد حاج میرزا آقاامامی رهنمون کرد. فرشچیان در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان از استاد عیسی بهادری تعلیم گرفت. پس از پایان این دوره به اروپا رفت و چند سالی در آنجا به مطالعه و بررسی آثار نقاشان برجسته غرب همت گماشت و در نتیجه همین مطالعات بود که به رهیافتی تازه از هنر نقاشان با معیارهای جهانی رسید.

وی پس از بازگشت به ایران کار خود را در اداره کل هنرهای زیبای تهران آغاز کرد و پس از مدتی به مدیریت اداره هنرهای ملی و استادی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزیده شد، در این میان با کار و کوشش مداوم و خلق آثار شگفت‌انگیز، آوازه هنری او در ایران و در فراسوی مرزها گسترش یافت.

آثار استاد فرشچیان در بیش از صدها نمایشگاه فردی و جمعی در ایران و سایر کشورها برپا و با استقبال بسیار زیادی روبه‌رو شده است. برگزاری نمایشگاه‌های پی‌درپی معرف شهرت وی در پهنه جهانی است به گونه‌ای که موزه‌ها، کتابخانه‌ها و مجموعه‌داران شخصی و عاشقان هنر به داشتن قطعه‌ای از آثار او مباهات می‌کنند.

با تأسیس موزه فرشچیان در مجموعه فرهنگی - تاریخی سعدآباد، سازمان میراث فرهنگی کشور بر آن شد تا فرصتی برای عموم هموطنان و هنردوستان جهان فراهم آورد تا از آثار این هنرمند بزرگ در یک مجموعه زیبا بازدید کنند. در این موزه بیش از ۷۰ اثر از آثار استاد فرشچیان گردآوری شده است.

همچنین طراحی‌ ضریح مطهر و منور حضرت اباعبدالله(ع) و ثامن‌الائمه حضرت رضا(ع) به قلم ماندگار و با کفایت استاد فرشچیان صورت گرفته است که این نقوش زرین، یادمانی خجسته در تاریخ فرهنگ و هنر ایران است که استاد به‌صورت افتخاری انجام داده است. فرشچیان ۱۸ مردادماه دار فانی را وداع گفت.