آیت الله هاشمی علیا استاد اخلاق و مؤسس این حوزه، در جلسه این هفته به ادامه شرح فراز «اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ... اِسْتِصْغَارِ الْمَعْصِیَةِ» پرداخت.
ایشان در بیان اهمیت پرهیز از گناهان، به حدیثی از امیر مؤمنان علی علیه السلام اشاره کرد که می‌فرماید: «اِجتِنابُ السیّئاتِ أولی مِنِ اکتِسابِ الحَسَناتِ؛ دوری کردن از بدی‌ها برتر از انجام خوبی‌هاست.» (غررالحکم، 1522). بدین ترتیب اگر انسان نماز شب و سایر نوافل و مستحبات را به جا نیاورد عیبی بر او نیست، اما نباید گناه کند؛ زیرا گناه حتی کوچکش هم عقوبت دارد. اگر آدمی بداند که گناه چه آثاری در زندگی دنیوی و اخروی او دارد مرتکب آن نمی‌شود و اگر شد، بلافاصله توبه می‌کند؛ آثاری چون بی‌توفیقی، کم شدن عشق و محبت به خدا و اولیای الهی، وارونه شدن زندگی و رفتن برکات از عمر و حیات آدمی.
وی با تذکر این نکته که گاهی انسان تصور می‌کند گناهی انجام نداده است تا توبه کند، در راستای تأکید نقش استغفار در از بین بردن آثار شوم گناهان و توصیه به آن گفت: نگویید ما گناه نکردیم. ما چقدر در معاشرت‌ها رعایت زبان و حالات خود را نمی‌کنیم و هیچ یک از این‌ها به نظرمان نمی‌آید. علاوه بر آن، ما کلی اشتغالات داریم که اطاعت الهی نیست. امام معصوم حتی از این‌گونه اشتغالات به درگاه الهی استغفار می‌کند (اشاره به فرازی از مناجات ذاکرین). لذا هنگام خواب صد مرتبه استغفار کنید، شاید برخی گناهان به همین ترتیب بخشیده شود. نقش استغفار تا حدّی است که شیاطین را در ایجاد انحراف و سقوط آدمی، به رنج و ناامیدی دچار می‌کند. پس مؤمن باید همواره خود را در برابر خداوند، خاضع و گنهکار و بدهکار بداند؛ ملاک این است. بدترین حال برای انسان آن است که از خود راضی باشد و گناهانش را نبیند. اگر خداوند بنده‌ای را دوست داشته باشد حتی گناهان 70 ساله او را پیش رویش قرار می‌دهد تا همواره گریه و تضرع داشته باشد.
این استاد اخلاق در انتها، ضمن توصیه به خواندن دعای «اَللّهُمَّ نَوِّرْ ظَاهِرِی بِطَاعَتِکَ وَ بَاطِنِی بِمَحَبَّتِکَ وَ قَلْبِی بِمَعْرِفَتِکَ» افزود: طاعت الهی و معرفت و محبت به او، ظاهر آدمی و دل او را نورانی می‌کند؛ چنانکه معصیت، تاریک می‌کند. عاشق خدا گناه نمی‌کند.