مهدی محمدیان (فعال صنفیِ فرهنگیان) در خصوص انتظارات فرهنگیان از دولت آینده گفت: در ابتدا بگویم که ما یک گله‌ی بزرگ داریم؛ همیشه قبل از انتخابات در مورد معیشتِ بد و وضعیت زندگی و منزلتِ پایینِ معلمان صحبت می‌شود و کاندیدا‌ها برنامه‌هایی برای بهبودِ وضعیتِ معلمان دارند، اما بعد از آنکه دولتِ جدید آغاز به کار کرد، همه‌چیز به دست فراموشی سپرده می‌شود. البته اقداماتی انجام و بهبودِ نسبی حاصل شده، اما در مقابل، برخی سال‌ها هم شرایط زندگیِ معلمان با مشکلات بسیاری همراه بوده است.
به گزارش ایلنا، وی ادامه داد: بزرگترین توقع جامعه‌ی آموزش و پرورش با دو رکنِ اصلیِ معلم و مدرسه، افزایش بودجه‌ی این ارگان است. برای سال ۱۴۰۳ سهم بودجه‌ی آموزش و پرورش چیزی کمتر از ده درصد است، این در حالی است که سهم آموزش و پرورش در بودجه‌ی دیگر کشور‌ها تفاوتِ قابل توجهی با ما دارد.
محمدیان گفت: اگر قرار است مشکلاتِ اعضای این خانواده‌ی بزرگ را حل کنیم، باید در بودجه‌های آتی سهم آموزش و پرورش را افزایش دهیم، تا در نتیجه‌ی آن، ظرفیت‌های مغفول‌مانده در قانون خدمات مدیریتِ کشوری، که برای دیگر دستگاه‌ها اجرا می‌شود را برای معلمان نیز اجرا کنیم و رفاهیاتی که در اختیارِ کارکنانِ دیگر دستگاه‌ها گذاشته شده برای معلمان نیز در نظر گرفته شود. این اقدام در نهایت منتج به بالا رفتنِ دریافتیِ معلمان و بهبودِ وضعیتِ معیشتِ آن‌ها می‌شود.
فعال صنفی معلمان تأکید کرد: اجرای صحیح و کامل فوق‌العاده ویژه، فوق‌العاده بهره‌وری و فوق‌العاده کارایی در گروی افزایش بودجه‌ی آموزش و پرورش است. با افزایش بودجه می‌توان قانون نظام رتبه‌بندی را به درستی اجرا کرد. هرچند ما به اصل اجرای رتبه‌بندی ایراداتی داریم و خواسته‌ی ما چیزِ دیگری بود، اما اگر بودجه‌ی آموزش و پرورش افزایش یابد، همین قانون با همین شاکله را می‌توان به شکل دیگری که بیشتر موردِ انتظارِ فرهنگیان است اجرا کرد. می‌توان آیین‌نامه‌ی جدیدی نوشت که در آن معلمان واقعا به حقِ خود در رتبه‌ها برسند.
محمدیان افزود: به علت کمبودِ بودجه، آیین‌نامه و شیوه‌نامه رتبه‌بندی به گونه‌ای تدوین شد که خیلی از بخش‌های آن ربطی به شغل معلمی ندارد. به عبارتی دیگر، معلمان متناسب با شایستگیِ خود در رتبه‌ها قرار نگرفته‌اند.
این فعال صنفی بیان کرد: همچنین در حوزه مسکن فرهنگیان و یا بیمه‌ی آن‌ها با افزایش بودجه می‌توان اقداماتِ موثری انجام داد، اقداماتی که بدون در نظر گرفتنِ بودجه، امکان‌پذیر نیست. انتظار ما این است که دولت آینده این اقدامِ اساسی را در برنامه خود ببیند و هر سال رقمی به بودجه‌ی این بخش اضافه کند و به سمتی برود که دنیا رفته است. نهاد آموزش و پرورش رکنِ موثری در توسعه‌ی هر کشور است و باید برای افزایشِ کارایی و توان این رکن، بودجه‌ی متناسبی در نظر گرفت.
محمدیان همچنین به بازنشستگان آموزش و پرورش اشاره کرد و گفت: یکی از گرفتاری‌های همکاران ما که متأسفانه در طول سال‌های اخیر تبدیل به رویه شده، این است که وقتی معلمان بازنشسته می‌شوند، به جای اینکه مانند دیگر کارکنان پاداش پایان خدمت خود را به سرعت دریافت کنند، مدت‌ها طول می‌کشد تا این حق به آن‌ها برسد. معلم بعد از بازنشستگی به فراموشی سپرده می‌شود و یک سال بعد، آنهم در قالبِ ۳ یا ۴ قسط، پاداش پایان خدمت خود را دریافت می‌کند. چرا باید پاداشی را بعد از سال‌ها زحمت، بعد از گذشتِ یک سال از بازنشستگی و آنهم طی چند قسط دریافت کرد؟ آیا پولی که این معلم برای آن برنامه‌ریزی کرده، بعد از گذشت یک سال و با این شدتِ افزایشِ نرخ تورم، ارزش خود را حفظ می‌کند؟ مسلم است که پاسخ منفی است.
این فعال صنفی معلمان گفت: در این بخش انتظار داریم دولت در لایحه‌ی بودجه‌ای که به مجلس می‌فرستد، منابع پایداری در نظر بگیرد تا با این دست مشکلات مواجه نشویم.
محمدیان همچنین به امنیتِ شغلیِ برخی از کارگران اشاره کرد و گفت: برخی از همکاران ما، از جمله مهرآفرینان و قرارداد معین‌ها و سایر معلمانی که در قالبِ قرارداد‌های مختلف برای آموزش و پرورش کار می‌کنند، مشکلاتی دارند که برای حل مشکل آن‌ها باید اقداماتی موثر انجام داد.
وی بیان کرد: علی‌رغم اینکه همکاران مهرآفرین ما مصوبه‌ی مجلس را دارند و صدور کد استخدامی برای این معلمان یک ریال بار مالی برای دولت ندارد، همچنان سازمان امور استخدامی از صدور کد استخدام برای این معلمان خودداری کرده است. انتظار داریم در دولت آینده و در همان روز‌های اول، این مشکل حل شود و این مصوبه قانونی اجرا شود.
این فعال صنفی همچنین در مورد معلمان خرید خدمات و حق‌التدریسی گفت: در مورد این معلمان باید بگوییم که ذهن این معلمان آشفته است؛ آن‌ها باید هر چه سریع‌تر تعیین تکلیف شوند. اینکه بعد از سال‌ها به نیروی خرید خدماتی بگوییم به شما دیگر نیاز نداریم، یا بعد از چند ماه کار، حقوق ناچیزی در اختیار آن‌ها بگذاریم، زیبنده جامعه آموزش و پرورش و نظام فرهنگیان کشور نیست.
محمدیان بیان کرد: وقتی از افزایش بودجه آموزش و پرورش صحبت می‌کنیم، تنها از بهبودِ وضعیت و سطح معیشت معلمان صحبت نمی‌کنیم، بلکه از ارتقای سطح مدرسه و بهبودِ شرایط برای دانش‌آموزان‌مان هم می‌گوییم. مدارس ما فرسوده هستند و در اکثر کلاس‌ها تنها یک تخته و ماژیک وجود دارد. این حق دانش‌آموزان ما نیست که در عصر تکنولوژی با کمترین امکانات آموزش ببینند.
این فعال صنفی در پایان تاکید کرد: تعیین بودجه‌ی مناسب برای آموزش و پرورش، نتیجه‌اش قطعا در یک چرخه و فرآیند قابل مشاهد خواهد بود و برآیند آن برای جامعه و در تمام ارکان قابل مشاهد است. پس افزایش سهم بودجه اموزش و پرورش یکی از مهم‌ترین خواسته‌های ماست که نتیجه‌ی این افزایش بودجه در کنارِ یک مدیریتِ درست، افزایش کیفیتِ زندگی معلمان، افزایش کیفیتِ مدارس و در کل، افزایش کیفیتِ نظام آموزشی است.
نظر شما