به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، دکتر عبدالله معتمدی در برنامه سلام خبرنگار شبکه خبر افزود: وحدت حوزه و دانشگاه که اکنون از آن نام می‌بریم و این روز در تقویم رسمی کشور نامگذاری و ثبت شده یک بحث طولانی است که از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نیز حضرت امام خمینی نسبت به آن توجه داشتند و معتقد بودند دانشگاه‌ها و حوزه‌ها نباید از هم فاصله داشته باشند، و شهید مفتح هم از کسانی بود که از قبل از انقلاب دغدغه این موضوع را داشت چرا که ایشان هم دانشگاه را تجربه کردند و هم در حوزه تحصیل کرده بودند و در مورد چگونگی وحدت حوزه و دانشگاه حساسیت داشتند و اعتقاد داشتند که این دو باید در کنار هم قرار بگیرند.
وی گفت: موضوع وحدت حوزه و دانشگاه به یک عبارت وحدت علم و دین است که در ایران هزاران سال و بیش از هزار سال علم و دین در کنار هم بودند و علمای دینی یا دانشمندان ما مثل ابن‌سینا، زکریای رازی، ابوریحان بیرونی در عین حال که یک عالم و اندیشمند متخصص در حوزه‌های شیمی، پزشکی و نجوم و ریاضی بودند در عین حال عالم دینی هم بودند.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی افزود: در قرن ۱۹ که حاکمیت کلیسا مخدوش شد، آنجا بحث این که علم و دین باید از هم جدا باشد مطرح شد و تبعات آن به همه دنیا سرایت کرد از جمله این که در کشور ما هم تحت تأثیر این شرایط قرار گرفتیم و این موضوع هم به دانشگاه و هم به حوزه آسیب زد یعنی حوزه را به فضایی برد که به مفاهیم ذهنی می‌پردازد و به مفاهیم عینی توجه کمتری دارد و دانشگاه‌ها هم احساس کردند هیچ نیازی به آموزه‌های دینی ندارد و دانشگاه‌ها در قرن ۱۹ یک حالت سکولاری پیدا کردند.
دکتر عبدالله معتمدی گفت: امام خمینی (ره) که این مسئله را درک کرده بودند قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هم به دنبال این بودند که وحدت حوزه و دانشگاه شکل بگیرد و تلاش می‌کردند که آن بدبینی‌ها و آن سوءتفاهم‌ها و آن فاصله‌هایی را که بین این دو نهاد علمی ایجاد شده بود را برطرف کنند و اینموضوع ادامه پیدا کرد تا پس از انقلاب شکوهمند اسلامی و تلاش‌هایی که با پیروزی انقلاب اسلامی اتفاق افتاد، در جهت وحدت حوزه و دانشگاه کار‌های خیلی بزرگی تا کنون انجام شده است.
وی اقزود: امروزه تحصیل حوزویان در دانشگاه‌ها و آشنایی آن‌ها با علم روز شرایط را تغییر داده و اکنون این حس وجود دارد که حوزه و دانشگاه با هم متعارض نیستند و در کنار هم می‌توانند نقش‌آفرین باشند.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی گفت: بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یکسری نهاد‌ها مثل دانشگاه امام صادق (ع) شکل گرفت که در این دانشگاه‌ها هم دروس حوزه دانشگاهی تدریس می‌شد، هم دروس حوزوی و بعد یکسری نهاد‌هایی همچنان مانند بحث وحدت حوزه و دانشگاه شکل گرفت که مجموعه‌ای از استادان دانشگاه‌ها و حوزه در کنار هم تولید علم و تولید آثار کردند، و این‌ها به عنوان پیشینه وحدت حوزه و دانشگاه ارائه شده است و کرسی‌های نظریه‌پردازی این زمینه را فراهم می‌کند که ما به این نهاد علم و دین که بین آن‌ها فاصله افتاده بتوانیم به شکل تخصصی در موردشان کار کنیم.
معتمدی افزود: هر کدام از این دو نهاد یک ویژگی‌ها و برجستگی‌هایی دارند که نهاد مقابل باید از آن استفاده کند و بحث زهد، اخلاص، ایثار و اخلاق ویژگی‌هایی است که در حوزه مورد توجه است و از آن طرف در دانشگاه‌ها بحث وسعت نظر، نوع اندیشی، فعالیت‌های عینی از آن ویژگی‌های مثبت این دو است و مشکلی که باید به سمت حل آن برویم این است که این دو نهاد نسبت به این دو موضوع حساس باشند و از آن طرف کارکرد نهایی حوزه و دانشگاه برای جمهوری اسلامی تربیت مدیر و تربیت کارگزار است و کسانی که می‌خواهند نظام جمهوری اسلامی را مدیریت کنند باید هم توشه‌ای از علم و هم توشه‌ای از دین داشته باشند، یعنی فهمی از مسائل تخصصی علمی داشته باشند و هم این که با مفاهیم و آموزه‌های دینی آشنا باشند. وحدت حوزه و دانشگاه این امکان را فراهم می‌کند برای ما که فارغ التحصیلان ما، کسانی که خروجی دانشگاه هستند بتوانند کارگزاران مناسبی برای نظام جمهوری اسلامی باشند.