به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، «چیزی به نام شورای ملی زعفران نداریم، بلکه تنها شورای تجار زعفران داریم؛ این چگونه شورایی است که تنها تجار در آن عضویت دارند بدون حضور کشاورزان؛ در واقع در این شورا باید علاوه بر تجار، کشاورز، صنعتگر زعفران و فرآوری کننده هم حضور داشته باشند تا تصمیمات با در نظر گرفتن حقوق تمامی مشاغل مربوط به زعفران اخذ شود نه اینکه تنها یک عده صادرات‌چی در این شورا اقدام به تصمیم‌‌گیری کنند» این‌ها بخشی از گلایه‌های محمدعلی ابریشمی، مخترع دستگاه فرآوری زعفران است که ۲۲ سال از عمر خود را برای ساخت دستگاهی مقرون به صرفه کرده که کشاورز توان خرید آن را داشته و بتواند زعفران را با کیفیت بهتر و در نهایت قیمت بیشتر به فروش رساند و با توان بیشتری در بازار جهانی حضور یابد.

اما ابریشمی در این گفت‌وگو از نبود حمایت‌های لازم برای تولید این دستگاه می‌گوید و از سیاست‌های اقتصادی که متاسفانه چوب لای چرخ تولید گذاشته و سبب شده سرمایه‌گذار بخش خصوصی از سرمایه‌گذاری در عرصه تولید واهمه داشته باشد، پرده برمی‌دارد.

سال گذشته تنها برای ۳۰۰ میلیون نفر زعفران تولید کردیم

ابریشمی‌‌فر در خصوص گفته برخی کارشناسان در رابطه با برابری درآمد حاصل از زعفران با نفت در صورت اهمیت دادن به این محصول به خبرنگار فارس می‌گوید: این نکته یکی از غلوها با هدف تحریک مردم است. در سال گذشته بین ۴۰۰ تا ۴۵۰ تن زعفران در کشور تولید کردیم که تخمین زده می‌‌شود حدود ۱۵۰ تن از این میزان به فروش نرسیده و برای امسال مانده است؛ به عبارتی سال گذشته حدود ۳۰۰ تن زعفران توانستیم صادر کنیم و ۳۰۰ تن یعنی ۳۰۰ میلیون گرم و به عبارتی تنها توانستیم برای ۳۰۰ میلیون نفر از حدود هشت میلیارد جمعیت جهان یک گرم زعفران در سال تولید کنیم.

وی با اشاره به این نکته که ایران حدود ۹۰ درصد زعفران جهان را تولید می‌کند، ادامه می‌دهد: زعفران به عنوان سلطان ادویه‌ها، تنها محصولی است که ترکیب عطر، رنگ، طعم و خواص دارویی را با هم دارد و حال سوال اینجاست که چطور کاپوچینو در کشور ما فراگیر می‌شود اما زعفران ایرانی در دنیا فراگیر نمی‌شود؟!

این مخترع با اشاره به گردش مالی بسیار بالای آلمان در زمینه گیاهان دارویی، ابراز می‌کند: ما نمی‌توانیم از زعفران استفاده دارویی کنیم، زیرا زعفران به صورت دستی چیده و خشک می‌شود.

برای رسیدن به میزان درآمد نفتی باید هزینه کرد

ابریشمی‌‌فر  تصریح می‌کند: چنانچه سرانه مصرف جهان از زعفران را اندازه یک عدد قرص استامینوفن در نظر گیریم، ایران باید سالانه حدود ۲ هزار و ۵۰۰ تن زعفران تولید کند؛ کسانی که مدعی هستند از زعفران می‌توان درآمد نفت حاصل کرد باید بدانند برای رسیدن به این خواستن باید هزینه کرد.

وی بیان می‌کند: چالش ما این است که زعفران در ایران و در حاشیه شهر مشهد با دست فرآوری می‌شود که این خود باعث آلودگی است و خارج از ایران این ماده را به عنوان یک ماده دارویی نمی‌پذیرد، چنانچه کاری که برای پسته و صادرات آن انجام دادیم برای زعفران هم انجام دهیم، آن‌گاه هم سطح زیر کشت افزایش می‌یابد و هم به راحتی می‌توانیم آن را با قیمت مناسب‌تر صادر کنیم.

این پژوهشگر زعفران راه حل این مسئله را ساخت دستگاهی با قابلیت حمل و استفاده در منزل و قیمت مناسب می‌داند و خاطرنشان می‌کند: از سال ۷۸ بر روی چنین دستگاهی کار کردم، حدود ۲۲ سال برای ساخت این دستگاه زحمت کشیدم و در انواع جشنواره‌ها و استارت آپ‌ها مقام نخست داخلی و خارجی کسب کردم؛ اما به دلیل اینکه اقتصاد کشور ما بیمار است، سرمایه‌گذار بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری بر روی چنین دستگاه‌ دانش‌بنیانی مجاب نمی‌شوند.

وی اظهار می‌کند: وقتی دولت ما در پایان بهمن ماه ۹۶، به دلیل کسری بودجه بدترین راه را انتخاب و طلا را از بانک مرکزی برداشته و بدون محدودیت تبدیل به سکه می‌کند و به فروش می‌رساند و برخی پس از یک سال سرمایه‌شان ۱۰ برابر می‌شود، آن هم معاف از مالیات، مشخص است که بخش خصوصی به سمت سرمایه‌گذار در تولید نمی‌رود.

این مخترع ضمن اشاره به اینکه این اقدام دولت سبب شد بخش خصوصی پول را در چنین کارهایی ببیند و نه سرمایه‌گذاری بر روی یک دستگاه دانش‌بنیان، می‌گوید: مشکلات حوزه تولید و از آن طرف یک شبه پولدار شدن در چنین بازارهایی، سرمایه‌گذار را از ورود به حوزه تولید باز‌می‌دارد.

ابریشمی‌فر معتقد است که تا وقتی زعفران ایران به این شکل فرآوری شود نمی‌توانیم انتظار فروش بیش از این را داشته باشیم.

وی در خصوص دستگاهی که اختراع کرده است، توضیح می‌دهد: این دستگاه در گلوگاه زعفران و به محض چیده شدن، زعفران را به بهترین شکل پاک می‌کند و اجازه نمی‌دهد زعفران بر روی زمین بماند و قیمتش کاهش یابد.

این مخترع با اشاره به عدم حمایت مسئولان از تولید این دستگاه عنوان می‌کند: بخش دولتی طبق وظیفه‌ای که قانون برایش مشخص کرده است، همچون گذشته به صورت مستقیم سرمایه گذاری نمی‌کند، بلکه به بانک معرفی تا بانک تسهیلات دهد.

وثیقه ۱۴ میلیارد تومانی برای ارائه تسهیلات بانکی

ابریشمی‌‌فر اضافه می‌کند: سال گذشته برای دریافت تسهیلات به بانک معرفی شدم و قرار بر این شد ۱۰ میلیارد تومان از اعتبارات جهش تولید به طرح من اختصاص یابد؛ اما طبق نظر کارشناسی ۱۴ میلیارد تومان باید وثیقه ملکی می‌دادم که همان وثیقه هم دارای محدودیت بود باید ملک مسکونی باشد و سوال اینجاست فردی که ۲۲ از سال زندگی خود را صرف پژوهش کرده امروز ۱۴ میلیارد تومان وثیقه ملکی دارد؟!

وی درخصوص استفاده از سرمایه‌گذار بخش خصوصی هم بیان می‌کند: دریافت مالیات بر ارزش افزوده توسط دولت هم در زمان دریافت پول و هم در زمان فروش محصول بدون ریالی حمایت از جانب دولت، هزینه تشریفات بانکی و دیگر مشکلات اجازه نمی‌دهد فردی وارد حوزه سرمایه گذاری شود.

۲ کیف پُر از نامه دارم

این مخترع پیچیده بودن ضوابط را یکی از مشکلات مهم در حوزه حمایت‌های دولتی می‌داند و می‌گوید: به اندازه دو کیف بزرگ پر از نامه‌ از جهاد کشاورزی، استانداری، فرمانداری و دیگر ارگان‌ها دارم؛ اما هیچ کدام به نتیجه‌ای ختم نشد؛ چند سال پیش حدود یک میلیارد تومان تسهیلات در نظر گرفته شده، اما پس از کلی دوندگی اعلام کردند اعتبارات به پایان رسیده است!

درحقیقت شورای تجار زعفران داریم نه شورای ملی

وی در ادامه سخنان خود به شورای ملی زعفران و مشکلات آن اشاره و خاطرنشان می‌کند: افرادی که در این شورا مشغول به فعالیت هستند خود تاجر زعفرانند، قطعا این افراد در این شورا قانونی نمی‌گذارنند که علیه خودشان و به نفع کشاورز باشد. آقایان ۱۰ سال پیش تصویب کردند که چنانچه زعفران بیشتر از ۳۰ گرم صادر شود فله محسوب می‌شود و کمتر از این میزان جایزه صادراتی دارد و این گونه زعفران را در نایلون و منگنه کرده صادر و جایزه صادراتی هم اخذ کردند و هیچ کس خم به ابرو نیاورد و متعرض نشد.

این پژوهشگر با اشاره به اینکه شورای ملی زعفران نداریم بلکه شورای تجار زعفران داریم، عنوان می‌کند: در شورای ملی زعفران کشاورز به انتخاب جامعه کشاورزی، صنعتگر زعفران، صادرکننده و فرآوری‌کننده هم باید باشند؛ اما در این شورا تنها یک عده صادرات‌چی جمع شده‌اند.

تولید دستگاه فرآوری به ضرر تجار است

ابریشمی‌‌فر تولید دستگاه فرآوری را به ضرر تجار می‌داند و می‌گوید: وقتی این دستگاه به دست کشاورز برسد، کشاورز محصولش را بدون آلودگی فرآوری می‌کند و آن‌گاه صادرکننده به بهانه آلودگی محصول، ارزش کار را پایین نمی‌آورد، همچنین شرکت تعاونی روستایی و اتحادیه صادرکننده بزرگتر از اتحادیه فعلی شکل می‌گیرد که با تجار فعلی رقابت می‌کنند.

وی با یادآوری اینکه طبق ادعای صادرکنندگان زعفرانی که حدود هفت سال پیش گرمی ۲ هزار و ۴۰۰ دلار می‌فروختند امروز ۴۰۰ دلار می‌فروشند، بیان می‌کند: رسیدن به این رقم عجیب است هرچند که از نظر من ادعای صحیحی نیست. برخی صادرکنندگان در برخی کشورها خودشان شرکت زدند و به صورت صوری فاکتور می‌زنند تا زمانی که می‌خواهند دلار را برگشت بزنند کمتر پول وارد کشور کنند.

از اسم «پوشال» تا «نگین سوپر اتویی شاخ بزی» برای زعفران!

این مخترع با بیان این نکته که زعفران تنها اسمی از طلای سرخ برده است، گفت: طبق گفته کارشناسان زمانی که ما روی طلای سرخ اسم پوشال(اسم نوعی از زعفران) می‌گذاریم و تدبیر نداریم که اسمی مناسب بگذاریم چه انتظاری می‌توانیم داشته باشیم؛ جالب اینکه اسم بهترین نوع زعفران ما«نگین سوپر اتویی شاخ بزی» است!

نیازمند ۳۵ میلیارد تومان سرمایه هستیم

ابریشمی‌فر در ادامه سخنان خود در خصوص میزان سرمایه‌ای که کارخانه تولید دستگاه فراوری زعفران نیاز است، گفت: برای خرید زمین، احداث کارخانه‌ای که مجهز شود به ماشین آلات فرآوری و تولید ۲۰۰ دستگاه اول برای سال نخست و تامین انرژی حدود ۳۵ میلیارد تومان سرمایه نیاز است.

وی ادامه می‌دهد: از امروز که شروع به کار کنیم حداقل ۱۸ ماه و حداکثر تا دو سال آینده کارخانه به سوددهی می‌رسد.

این مخترع با اشاره به اینکه این دستگاه از طریق پایش ۷۵ آیتم شامل قیمت، ابعاد، قابلیت انطباق با شبکه‌ها، راحتی کاربری، قابلیت حمل و نقل، راحتی تعمیر، هزینه تمام شده، انرژی و غیره بین تمام صنایع موجود مورد مقایسه قرار گرفته و رتبه اول را کسب کرده، ابراز می‌کند: تنها چالش این دستگاه، سرمایه‌گذاری برای تولید انبوه است.

ابریشمی‌فر تصریح می‌کند: این دستگاه از نظر قیمت مقرون به صرفه و برای کشوارز ۶۵ میلیون تومان تمام می‌شود و ابعادش ۸۳ سانت در ۲ متر و ۱۵۰ سانتی متر ارتفاع است که در یک اتاق جای می‌گیرد.

انتهای پیام/ ۷۰۰۶۸/س