به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حسین خرازی، این سردار رشید سپاه اسلام در جریان عملیات بزرگ و غرورآفرین «کربلای ۵» در حالی که فرماندهی «لشکر ۱۴ امام حسین (ع)» را برعهده داشت، در ۸ اسفند ۱۳۶۵ در اثر اصابت ترکش به قلبش، به فیض شهادت نائل آمد. پیکر این فرمانده شهید والا مقام پس از تشییع با شکوه، در گلستان شهدای اصفهان (تخت فولاد) آرام گرفت.
خرازی در شب عملیات «خیبر» به رزمندگان گفت: «امشب وظیفه شما این است که عملیات طلاییه را آغاز کنید. هرکس می‌خواهد با ما بیاید و هر کس نمی‌خواهد برگردد. حتی یک نفر از رزمندگان برنمی‌گردد. رزمندگان را به طلاییه می‌آورند. دو تن از فرماندهان گردان به نام‌های عباس قربانی و ابراهیم خلیلی در این منطقه شهید می‌شوند.
شهید حسین خرازی در صف رأی گیری در جبهه
اصغر رجایی و حاج حسین خرازی گردان ما را هدایت می‌کنند. سمت راست این دژ را آب می‌گیرد تا جایی که هیچ کس نمی‌تواند وارد آن شود. رزمندگان باید از باتلاق‌ها عبور کنند و یا این که باید از حاشیه‌ها رد شوند. رزمندگان از سه راهی عبور می‌کنند و امان از هنگامی که خدا بخواهد کاری را انجام دهد. این خط شکسته شد و ساعت ۱۰ صبح حاج حسین خرازی وارد خط می‌شود و در همین هنگام خمپاره‌ای به سمت دست راست شهید خرازی می‌خورد و دست او قطع می‌شود.»
در بخشی از وصیتنامه حسین خرازی آمده است:
«.. از مردم می‌خواهم که پشتیبان ولایت فقیه باشند، راه شهدای ما راه حق است، اول می‌خواهم که آن‌ها مرا بخشیده و شفاعت مرا در روز جزا کنند و از خدا می‌خواهم که ادامه‌دهنده راه آن‌ها باشم. آن‌هایی که با بودن‌شان و زندگی‌شان به ما درس ایثار دادند. با جهادشان درس مقاومت و با رفتنشان درس عشق به ما آموختند.
خدایا امان از تاریکی و تنگی و فشار قبر و سوال نکیر و منکر در روز محشر و قیامت، به فریادم برس.
خدایا تو خود توبه مرا قبول کن و از فیض عظمای شهادت نصیب و بهره‌مندم ساز و از تو طلب مغفرت و عفو دارم.»
نظر شما