روز يك‌شنبه انتخابات فوق‌العاده به دنبال استعفاي غير مترقبه رييس اتاق ايران برگزار مي‌شود. بي‌ترديد يارگيري يكي از سازوكارهاي تشكيل‌دهنده هر انتخاباتي براي پيشي گرفتن از رقبا است، اما درحالي‌كه تعداد و وزن كمي تشكل‌هاي اتاق در سال‌هاي اخير به ويژه نقش رايزني افراد صاحب نفوذ انتخابات دوره هشتم افزايش داشته؛ اما واقعيت آن است كه وزن كيفي آنها و نقش آنها در تصميم‌سازي اتاق ايران افزايشي به تناسب نداشته است.
بي‌ترديد ميزان مشاركت در تصميم‌سازي و به بازي گرفتن بازيكنان اصلي شريك، شرط اصلي همراهي است. به نظر مي‌رسد اين الزام در اداره اتاق ايران با تشكل‌ها با ابهام جدي روبه‌رو شده است. هرچند كمك مالي اتاق ايران كه طرح آن از اواخر دوره هفتم به تصويب رسيد توانست تا حدود اندكي منابع اداره تشكل‌ها را براي سازماندهي تشكيلاتي تقويت كند، اما واقعيت آن است كه وعده‌هاي انتخاباتي دوره هشتم براي مشاركت آنها محقق نشد. شايد تنها مثالي ساده بتواند گوياي اين ادعا باشد. صبحانه كاري كه از دوره هفتم به شكلي مستمر به نشستي صريح و چهره به چهره بين عالي‌ترين مقام اجرايي وزارتخانه‌ها و تشكل‌هاي ذي‌ربط براي حل مشكلات صنفي تبديل شده بود در دوره هشتم به جديت تداوم نيافت. اين ضعف در بخش‌هاي ديگر اتاق نيز مشهود است.
برخي منتقدين معتقدند برخي تكروي‌هاي رييس مستعفي اتاق، با وجود جديت و پشتكار قابل تحسين او، مشاركت اتاق را با مجموعه تشكل‌ها و استان‌ها از يكسو و كارشناسان و خبرگان سازماني اتاق از سوي ديگر به سستي كشانده است. اخيرا شافعي يكي از كانديداهاي رياست اتاق ايران در گفت‌وگو با روزنامه تعادل گفته است كه ما به تشكل‌هاي خودساخته و قوي نياز داريم تا به سويي برويم كه اين تشكل‌ها بازوي اتاق بازرگاني باشند و كارهاي اجرايي به آنها واگذار شود.
بي ترديد اين اظهارات را نيز مي‌توان در زمره سخنان انتخاباتي تلقي كرد كه اجراي آن نا مشخص است، اما نگاهي به كارنامه شافعي كه بيشترين جلسات تشكل‌ها با 3قوا در دوره كوتاه او برگزار شده و بودجه‌يي كه براي تقويت تشكل‌ها به مدد او و در آخرين جلسات هيات رييسه دوره هفتم به تصويب رسيده نشان مي‌دهد كه تشكل‌ها مي‌توانند اين‌بار با چشمي بازتر و بدون زير بار رفتن به لابي‌هاي بي‌حاصل و تو خالي و برپايه محاسبه صداقت‌ها پا به صحنه انتخابات گذارند.