بهمن فرسی نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و بازیگر، شاعر و نقاش ایرانی در‌ سال 1312 در تبریز به دنیا آمد. او یکی از پیشگامان نمایشنامه‌نویسی و ادبیات نوین در ایران است. آثار فرسی، تلفیقی از ساختار نمایشنامه‌های کلاسیک و تئاتر نوین است. کنشی ازجمله اصول و رویکردهای نوآورانه در نمایشنامه‌های فرسی، کمرنگ‌شدن نقش رویدادهای درونی و بیرونی رایج در تئاتر سنتی، گسترش و غلبه لایه‌ کلامی نمایش بر لایه‌‌ای است.
«صدای شکستن» نام نمایشنامه‌ای از او است که نخستین بار در ‌سال 1350 در نشریه «اندیشه و هنر» در 200 نسخه به چاپ رسید. این اثر در بهمن‌ سال 48 در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به کارگردانی فرسی اجرا شد.
فرهاد، مرشد اکبر، توتیا، رامین، خان‌دایی، برادر (برادر فرهاد)، رسول، افشین، بابک و اوس ابراهیم شخصیت‌های این نمایشنامه هستند. فرهاد به‌عنوان شخصیت اثرگذار و مهم این نمایشنامه، از طرفی گرفتار عشق نافرجام و افلاطونی توتیا بوده و از طرف دیگر از اختراع پیچیده خودش به وجد آمده است؛ نوعی سنفونی روایتگر با بهره‌گیری از صداهای طبیعی است و مبتلای یأس و دلزدگی جوانی. او پیش از مرگ، واکنش بازماندگان را در مواجهه با شنیدن خبر مرگش روی نوارکاستی ضبط می‌کند و در همان نوار کاست بسیاری از حرف‌هایی را که تاکنون به زبان نیاورده است به آنها می‌گوید. برادر ناشناخته‌ای را که دارد، مامور صحنه‌گردانی و پخش این نوار برای حاضران در صحنه می‌کند. اما برخلاف پیش‌بینی‌هایش به جای این‌که برادر در مقابل بازماندگان حاضر شود و نوارکاست را برایشان پخش کند درحالی‌که آن را در میان صحنه آماده پخش کرده است، در مجلس حاضر نمی‌شود و شرایط را طوری می‌چیند که بازماندگان خودشان نوار را پخش و متوقف کنند و از این طریق در محکمه مرگ دوست قرار بگیرند. چاپ نخست نمایشنامه «صدای شکستن» به قلم بهمن فرسی بعد از حدود 4دهه با شمارگان هزار نسخه و به بهای90‌هزار ریال از سوی نشر بیدگل روانه بازار کتاب شده است.