این نویسنده که به تازگی با کتاب «تاجماه» یکی از دو تقدیری بخش ادبیات نمایشی جایزه پروین اعتصامی شناخته شد، در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که داستان و نمایشنامه‌نویسی حال ایران در چه وضعیتی قرار دارد، به ایسنا گفت: من منتقد داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی نیستم اما چند نمایشنامه‌ای که در این روزها دیدم و چند داستانی که خواندم نشان از هوش، استعداد، آگاهی و شجاعت نویسندگان جوان دارد.
او درباره جایزه پروین نیز بیان کرد: از جایزه پروین اعتصامی متشکرم. ما در مدرسه اشعار ایشان را می‌خواندیم و از حفظ می‌کردیم. من هنوز وقتی گربه‌ای را در کوچه می‌بینم یاد این شعر می‌افتم:
«ای گربه تو را چه شد که ناگاه/ رفتی و نیامدی دگر بار
بس روز گذشت و هفته و ماه / معلوم نشد که چون شد این کار
جای تو شبانگه و سحرگاه / در دامن من تهی‌ست بسیار»
فرجام در مراسم پایانی جایزه پروین حضور نداشت به همین دلیل نماینده‌اش متن تشکر او را برای حاضران خواند که به این شرح است: «دوستان عزیز، خانم سودابه فضائلی، آقایان منوچهر اکبرلو، شهرام کرمی و دکتر صادقی از این‌که وقت گذاشتید سه نمایشنامه مرا خواندید و برای جایزه «پروین اعتصامی» انتخاب کردید از یکایک شما متشکرم. با احترام و محبت فریده فرجام ۱۸ مرداد ۱۳۹۵»
این نویسنده درباره آثار در دست انتشار خود نیز گفت: اثر دیگری در دست نوشتن دارم. همچنین دوباره با وسواس نمایشنامه «سیندخت» مادر رودابه را تدوین و برای چاپ حاضر می‌کنم. به نظر من رودابه مهم‌ترین زن «شاهنامه» است. در مهرماه هم نمایشنامه «نان سنگک» از طرف انتشارات مروارید چاپ خواهد شد.
در معرفی کتاب «تاجماه» آمده است: کتاب «تاجماه» عنوان کتابی است که سه نمایشنامه «تاجماه»، «عروس» و «هوای مقوایی» را شامل می‌شود. این کتاب در سال ۱۳۴۳ توسط انتشارات جیبی منتشر شده بود و این بار بعد از ۵۰ سال به همت انشارات مروارید بازنشر شده است.
تاجماه، عنوان اولین نمایشنامه این کتاب است که راوی زندگی زنی به نام تاجماه است که برعکس زنان دوره خودش باسواد و آگاه به مسائل روز است؛ آن هم در دوره قاجار و در جامعه‌ای سنتی. این شخصیت در این نمایشنامه به نوعی نماینده اولین زنان آگاه و باسواد جامعه ایرانی است. او در جامعه مردسالار آن زمان به عنوان زنی باهوش حضور دارد و چون جامعه یارای هضم چنین اندیشه‌ای را ندارد نوع خاصی با او برخورد می‌شود به همین دلیل هم تاجماه از آدم‌های اطراف خود فاصله می‌گیرد و به نوعی انزوای خودخواسته پناه می‌برد.
نمایشنامه دوم این کتاب به نام عروس داستان زن و مردی به نام بتول و معمار است که بعد از بیست سال زندگی مشترک هنوز بچه‌دار نشده‌اند. در این بین معمار که به بچه خیلی علاقه دارد به خواستگاری دختری جوان به نام زهرا می‌رود و او را به عقد خود درمی‌آورد. بتول خانم که دل خوشی از زهرا ندارد، برای او چشم و ابرو می‌آید اما زهرا ناگهان بغض می‌کند و خودش را در آغوش بتول می‌اندازد و...
نمایشنامه سوم این مجموعه با نام هوای مقوایی فضای سوررئال دارد و نویسنده در آن بیشتر میزانسن نمایش را نوشته و از دیالوگ بسیار محدود استفاده کرده است. این نمایشنامه دارای شخصیت‌های زن جوان، گروه زنان، دختر بچه و پسر بچه، طراح، مادر، مردان عزادار، مارگیر، قهرمان و داماد است.
انتهای پیام