جمال‌الدین اکرمی گفت: در این دوره که چهارمین دوره این جایزه بود، آثار چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کیفی چشمگیر بودند؛ به گونه‌ای که کار به داوری مرحله دوم رسید.او تاکید کرد: موفق بودن آثار تالیفی رسیده به این جایزه ادبی نشان‌دهنده این است که علاقه‌مندان به ژانرهای علمی-تخیلی، فانتزی و وحشت توانسته‌اند آثار ترجمه‌ای خوب را که پیش‌نیاز توجه به این ژانرهاست بخوانند و از آن‌ها الگو بگیرند؛ به گونه‌ای که می‌توان نتیجه‌گیری کرد زمان توجه به این ژانرها در جامعه رسیده است.
در برخی از آثار تالیفی تخیلات ناب و بکری دیده می‌شد که خواننده را با خود به جهان دیگری می‌برد. اما مهمترین بحثی که در این ژانرها توجه من را به خود جلب می‌کرد، لزوم ویراش و بازنگری آثار بود. بعضی از این داستان‌ها با پیش رفتن ماجرای آن‌ها منطق خود را از دست می‌دادند. البته با توجه به نوقلم بودن نویسندگان آن‌ها، این انتظار دور از ذهن نبود. نویسندگان چنین ژانرهایی نیازمند تجربه کافی برای خلق آثار ماندگارند و باید به آنان فرصت داد.اکرمی تصریح کرد: درباره ژانر وحشت به نظر می‌رسد موضوع خشونت برای برخی از نویسندگان این ژانر در قالب یک نیاز جلوه کرده است؛ در حالی که به شخصه چنین نیازی را در ژانر وحشت احساس نمی‌کنم. شاید نویسندگان ما تصور کرده‌اند برای تحرک ادبی آثارشان باید الزاما از خشونت بهره بگیرند. در حالی که فکر می‌کنم خشونت باید در صورت به‌کار رفتن به صورت ضابطه‌مند و هدف‌دار، در چنین ژانری مورد استفاده قرار گیرد. مضاف بر این‌که فکر می‌کنم خشونت در این ژانر یک نیاز نیست بلکه تحرکی بیش از یک نیاز است که باید منطقی پشت آن باشد؛ یعنی پرداختن صرف به خشونت خارج از منطق داستانی و انسانی صرفا کار را ضعیف می‌کند.
∎
در برخی از آثار تالیفی تخیلات ناب و بکری دیده می‌شد که خواننده را با خود به جهان دیگری می‌برد. اما مهمترین بحثی که در این ژانرها توجه من را به خود جلب می‌کرد، لزوم ویراش و بازنگری آثار بود. بعضی از این داستان‌ها با پیش رفتن ماجرای آن‌ها منطق خود را از دست می‌دادند. البته با توجه به نوقلم بودن نویسندگان آن‌ها، این انتظار دور از ذهن نبود. نویسندگان چنین ژانرهایی نیازمند تجربه کافی برای خلق آثار ماندگارند و باید به آنان فرصت داد.اکرمی تصریح کرد: درباره ژانر وحشت به نظر می‌رسد موضوع خشونت برای برخی از نویسندگان این ژانر در قالب یک نیاز جلوه کرده است؛ در حالی که به شخصه چنین نیازی را در ژانر وحشت احساس نمی‌کنم. شاید نویسندگان ما تصور کرده‌اند برای تحرک ادبی آثارشان باید الزاما از خشونت بهره بگیرند. در حالی که فکر می‌کنم خشونت باید در صورت به‌کار رفتن به صورت ضابطه‌مند و هدف‌دار، در چنین ژانری مورد استفاده قرار گیرد. مضاف بر این‌که فکر می‌کنم خشونت در این ژانر یک نیاز نیست بلکه تحرکی بیش از یک نیاز است که باید منطقی پشت آن باشد؛ یعنی پرداختن صرف به خشونت خارج از منطق داستانی و انسانی صرفا کار را ضعیف می‌کند.