جنایت‌های قرون وسطایی بودایی‌ها علیه اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار که با چراغ سبز دولت و ارتش این کشور صورت می‌پذیرد، به لکه ننگ دیگری بر پیشانی جامعه جهانی تبدیل شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، اخیرا بودایی‌های میانمار با حمایت دولت و ارتش این کشور مرحله جدیدی از ارتکاب جنایت‌های هولناک علیه اقلیت مسلمان معروف به «روهینگیا» را آغاز کرده اند. اخبار مربوط به جنایت‌های وحشتناک علیه این اقلیت مسلمان که از هیچگونه ابزاری برای دفاع از خود برخوردار نیست، طی روزها و هفته‌های اخیر در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب گسترده ای داشته است. بودایی‌ها که به نظر می رسد از مصونیت ویژه ای در نزد دولت و ارتش برخوردار هستند، تاکنون از ارتکاب هیچ جنایت ضد حقوق بشری علیه اقلیت روهینگیا دریغ نکرده اند؛ از زنده سوزاندن مسلمانان گرفته تا کَندن پوست بدن آنها و تجاوز به زنان و دخترانشان. تمامی این جنایت‌ها درحالی علیه اقلیت مسلمان روهینگیا انجام می شود که تنها گناه آنها گرایش دینی و مذهبی‌شان است و نه چیز دیگر. البته تصور اینکه اقلیت مسلمان روهینگیا تنها چند هفته یا چند ماه است که توسط بودایی‌ها، دولت و ارتش میانمار مورد تعرض قرار می گیرند، کاملا اشتباه است، چراکه سلسله اقدامات خصمانه و سرکوبگرانه علیه اقلیت روهینگیا سال‌هاست که در میانمار در جریان است.اقلیت روهینگیا، مسلمانانی هستند که در ایالت «راخین» در غرب میانمار سکونت دارند و ۴ درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند. این اقلیت مظلوم و بی‌دفاع سال‌های زیادی است که با انواع و اقسام محرومیت‌ها و محدودیت‌ها توسط دولت میانمار مواجه هستند .
ازجمله محدودیت‌هایی که دولت میانمار طی سالهای گذشته علیه اقلیت روهینگیا اعمال کرده، این است که به آنها اجازه کار در اداره‌های دولتی را نمی دهد. این درحالی است که اقلیت روهینگیا از خدمات بهداشتی و درمانی نیز همچون دیگر ساکنان میانمار برخوردار نیستند. اقلیت روهینگیا حتی برای ازدواج کردن نیز نیازمند مجوز دولت میانمار هستند و برای دستیابی به این مجوز نیز باید مراحل سخت و پیچیده‌ای را طی کرده و مبالغ هنگفتی را به دولت پرداخت کنند. تمامی این محدودیت‌ها و محرومیت‌ها و همچنین تمامی جنایت‌هایی که علیه اقلیت روهینگیا رخ می دهد، این باور را به وجود آورده است که دولت میانمار به این اقلیت به چشم شهروندان میانمار نمی نگرد و اساسا آنها را مهاجران غیرقانونی تلقی می‌کند.
طبق اعلام رسمی کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، به دنبال آغاز فاز جدید سرکوبگری‌ها علیه اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار، تاکنون قریب به ۱۴۰هزار نفر از آنها مجبور به ترک خانه و کاشانه خود و فرار به بنگلادش شده اند. در همین حال، سازمان ملل متحد اعلام کرده است که شمار زیادی از خانه‌های اقلیت روهینگیا در آتش سوخته است. بدون شک این دولت و ارتش میانمار و بودایی‌های تحت‌الحمایه آنها هستند که با آتش زدن خانه‌های اقلیت روهینگیا، موجبات آواره شدن دهها هزار زن و کودک بی دفاع را فراهم آوردند. علاوه بر خانه‌های متعلق به اقلیت روهینگیا، مساجد متعلق به آنها و همچنین مدارسی که فرزندانشان در آنها به تحصیل مشغول بودند نیز به صورت گسترده به آتش کشیده شده است و به همین دلیل اکنون شاهد وقوع یک فاجعه انسانی بی سابقه در میانمار هستیم. واقعیت این است که اقلیت روهینگیا طی سال‌های گذشته همواره از سوی دولت‌ها مورد ظلم واقع شده است. در زمان رئیس جمهوری سابق میانمار یعنی «تین سین» نیز شاهد انجام اقدامات سرکوبگرانه و خصمانه علیه اقلیت روهینگیا بوده ایم. حتی جنایت‌های دولت میانمار علیه روهینگیا تاجایی پیش رفت که وقتی «تین سین» در مقابل سؤالی پیرامون چرایی ارتکاب این جنایت‌ها قرار گرفت، در اظهاراتی تعجب‌برانگیز و شرم‌آور مدعی شد که مسلمانان، شهروند میانمار نیستند. وی مسلمان روهینگیا را قومیتی خارجی معرفی کرده و گفت:مسلمانان یا باید در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز یا اخراج شوند. این ادعای ضد حقوق بشری، به خوبی هم صدایی دولت وقت میانمار با بودایی‌های جنایتکار را در این کشور برای همگان نمایان ساخت.
«رعد الحسین» کمیسر حقوق بشر سازمان ملل متحد چندی پیش به دنبال ارتکاب جنایت‌های هولناک علیه اقلیت روهینگیا گفته بود: آنچه بر سر مسلمانان روهینگیا می‌آید در حد جنایات جنگی بوده و نیازمند انجام تحقیق بین‌المللی است . دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در امور حقوق بشر نیز با انتشار گزارشی جداگانه تأکید کرد که نیروهای دولتی میانمار در عملیات نظامی علیه اقلیت روهینگیا به «کشتار نوزادان، کودکان، زنان و افراد کهنسال و خشونت‌های جنسی سازمان‌یافته و گسترده» پرداخته‌اند. تمامی این‌ها در حالی است که «آنگ سان سوچی» رهبر میانمار که از برندگان جایزه صلح نوبل! نیز محسوب می شود برای فریب افکار عمومی، جنایت‌های هولناک علیه اقلیت روهینگیا که به مسأله ای «أظهر من الشمس» تبدیل شده است، انکار می‌کند.
رهبر میانمار به جای هرگونه تحرکی که به وضعیت انسانی وخیم اقلیت روهینگیا در این کشور پایان دهد، با دادن آدرس غلط تلاش می‌کند تا افکار عمومی جهان را فریب داده و احساسات خدشه دار شده میلیون‌ها مسلمان در سراسر جهان به دنبال جنایت‌ها علیه اقلیت روهینگیا را کنترل کند. وی مدعی است که دیگران اطلاعی از واقعیت آنچه که در میانمار می گذرد، ندارند. البته حمایت سوچی از جنایت‌ها علیه مسلمانان به عنوان یکی از برندگان جایزه صلح نوبل جای هیچگونه تعجبی برای فعالان حقوق بشری ندارد، چرا که پیش از وی نیز جنایتکاران بسیار قهارتر از او به این جایزه دست پیدا کرده بودند که ازجمله آنها می توان به «شیمون پرز» رئیس سابق رژیم صهیونیستی اشاره کرد.به دنبال حمایت همین رهبر میانمار از جنایت‌ها علیه اقلیت روهینگیا بود که چندی پیش «ملاله یوسف زئی» جوان ۲۰ساله و جوانترین برنده جایزه صلح نوبل طی نامه ای به «آنگ سان‌سوچی» خواست تا از قابلیت‌های خود برای توقف رنج و کشتار و خشونت علیه مسلمانان روهینگیایی اقدامی کند. بر اساس جزئیات، وی در این نامه خواستار توقف خشونت علیه مسلمانان در میانمار شد و از سایر کشورها از جمله زادگاهش پاکستان خواست تا برای پناه دادن به این مردم رنج کشیده اعلام آمادگی کنند. وی افزود: «هر بار که اخبار مسلمانان روهینگیا و رنج و ستم آنان را می شنوم، قلبم از درد فرو می شکند».از سوی دیگر، صدها هزار نفر از فعالان حقوق بشر و معترضین به نسل کشی مسلمانان در میانمار با به راه انداختن کمپینی بین المللی خواستار پس گرفته شدن جایزه صلح نوبل از «آنگ سان سوچی» رهبر میانمار شدند. بسیاری از فعالان حقوق بشری به نام از جمله «دزموند توتو»، از رهبران جنبش ضد آپارتاید آفریقای جنوبی که در سال ۱۹۸۴برنده جایزه نوبل صلح شد با به راه انداختن این کمپین خواستار شکل گیری اعتراضات بین المللی علیه دولت و رهبر میانمار شدند. توتو که اکنون ۸۵سال دارد گفته است: اخبار و تصاویری که از میانمار به جهان ارسال می‌شوند قلب او را می‌شکنند. سوچی باید برای پایان دادن به خشونت و بی‌رحمی علیه مسلمانان این کشور تلاش کند.
در این میان، رد پای رژیم صهیونیستی نیز در جنایت‌های قرون وسطایی علیه اقلیت روهینگیا به چشم می خورد که برخی رسانه‌ها بدان اشاره کرده‌اند .درهمین ارتباط، روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» در مطلبی نوشت: با وجود درخواست مکرر فعالان حقوق بشری برای توقف فروش تسلیحات اسرائیلی به میانمار، اما مقامات تل آویو همچنان به ادامه فروش جنگ افزار به این کشور جنوب شرق آسیا اصرار دارند». این روزنامه صهیونیستی پیشتر نیز اعلام کرده بود که «ژنرال مین اونگ هلینگ» فرمانده کل ارتش میانمار سپتامبر سال ۲۰۱۵برای خرید سلاح از اسرائیل به سرزمین‌های اشغالی سفر و با مقامات نظامی از جمله رئیس ستاد ارتش این رژیم دیدار کرد.
بی‌توجهی سازمان ملل به روهینگیا عجیب نیست
«استفن لندمن» معتقد است «آنگ سان سوچی» برنده صلح نوبل یک متقلب است و از سازمان ملل بی توجه به فلسطین نمی توان انتظاری برای رسیدگی به وضعیت مسلمانان میانمار داشت. برای روشن شدن وضعیت مسلمانان روهینگیا در میانمار و چرایی عدم اقدام مناسب از سوی سازمانها و نهادهای بین المللی، خبرگزاری مهر گفتگویی با «استفن لندمن» نظریه‌پرداز آمریکایی داشته است که در ادامه از نظر می‌گذرد. لندمن دانش آموخته دانشگاه‌ هاروارد است.
- اکنون مسلمانان روهینگیا در میانمار با شرایط فاجعه باری روبرو هستند. چرا سازمان‌ها و نهادهای بین المللی به وضعیت آنها توجه نمی‌کنند؟
* خبر تکان دهنده و نگران‌کننده‌ای که تا حد زیادی توسط واشنگتن و سایر پایتخت‌های غربی نادیده گرفته شده در حال وقوع است، چیزی که من آن را نسل کشی آهسته سالیان اخیر بر علیه مسلمانان روهینگیا نامیدم، که متاسفانه در هفته‌های اخیر شتاب گرفته است.
– آنگ سان سو چی، برنده نوبل صلح، که خود قربانی ظلم ارتش میانمار بوده و چندین سال تحت شکنجه قرار گرفته است، در مورد وضعیت مسلمانان روهینگیا سکوت کرده و حتی با اقدامات نظامی علیه آنها همراه شده است. ارزیابی شما از این موضوع چیست؟
* سوچی یک متقلب است که مورد وثوق آمریکایی‌ها است. سوچی نیز با ارتکاب جنایات علیه روهینگیا متهم به جنایت شده است.
- مسئولیت سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نسبت به مسلمانان و کاهش درد و رنج آنها چیست و چرا آنها این کار را به نحو موثری انجام نداده‌اند؟
*سازمان ملل متحد به عنوان یک ضمیمه، تحت نفوذ سیاستهای آمریکا است. حمایت از چیزی که محکوم است. دبیرخانه و مجمع عمومی سازمان ملل در گذشته و حال، برای فلسطینی‌ها و دیگر افرادی که در معرض تجاوز قرار دارند، چه کاری انجام دادند؟ همه اینها شعارهای بی معنی است.
- اگر وضعیتی که مسلمانان روهینگیا در حال حاضر با آن مواجه هستند به شهروندان یک کشور غربی تحمیل شود، همه سازمان‌های بین المللی و موسسات احتمالا اقداماتی را برای مقابله با این مسئله انجام خواهند داد. چرا این سازمان‌ها استانداردهای دوگانه دارند و به مسلمانان روهینگیا بی‌تفاوت هستند؟
* استانداردهای دوگانه غربی، بدنام، انگشت نما و ظالمانه است. نگاه کنید به نحوه برخورد نامناسبی که با ایران وجود دارد.تکرار ادعاهای جعلی ساخته شده پیشین توسط ترامپ در مورد وجود یک قدرت نظامی هسته‌ای به نام ایران در منطقه در حالی که اسراییل با بمبهای هسته‌ای در منطقه وجود دارد و کسی به آن کار ندارد نکته جالبی است.تهدید اتمی مسلحانه و خطرناک اسرائیل در منطقه نادیده گرفته می شود.کشورهای غربی و متحدان سرکش و حیله گر آنها نسبت به رنج‌های انسانی بی تفاوت هستند و از روهینگیا، فلسطینی‌ها و دیگر افراد بسیار سوء استفاده می کنند.در واقع بدبختی که برخی گروههای انسانی در این کشورها دارند در نتیجه سیاستهای نادرست کشورهای غربی است.
در این حال،«ویلیام بیمن» معتقد است عدم موضعگیری «آنگ سان سوچی» رهبر میانمار به علت این است که او بیشتر نگران آینده قدرت خود در این کشور است تا وضعیت اسف بار مسلمانان روهینگیا. برای روشن شدن وضعیت مسلمانان روهینگیا میانمار و چرایی عدم اقدام مناسب از سوی سازمانها و نهادهای بین المللی، خبرگزاری مهر گفتگویی با پروفسور «ویلیام بیمن» استاد دانشگاه مینه سوتا آمریکا داشته است که در ادامه از نظر می گذرد.
پروفسور ویلیام اورمان بیمناستاد و رئیس گروه مردم شناسی دانشگاه مینه سوتا است. وی همچنین از سال ۲۰۰۵تا ۲۰۰۸ریاست بخش خاورمیانه انجمن مردم شناسی آمریکا را برعهده داشته است.بیمن پیشتر مدیر گروه مطالعات خاورمیانه در دانشگاه براوندر ایالت رودآیلند و استاد مردم شناسی و مطالعات آسیای شرقی این دانشگاه نیز بود. وی دکترای مردم شناسی را از دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۷۶دریافت کرد و به خاطر نوشتن چندین جلد کتاب و بیش از ۱۰۰مقاله علمی در مورد پویش‌های ارتباطات در ایالات متحده، ایران و غیره بسیار مشهور است.
- اکنون مسلمانان روهینگیا در میانمار با شرایط فاجعه باری روبرو هستند. چرا سازمان‌ها و نهادهای بین المللی به وضعیت آنها توجه نمی‌کنند؟
* اولا، میانمار هیچ گونه سود و یا نفع استراتژیکی برای قدرت‌های اقتصادی عمده جهان ندارد. با اینکه برخی از اکتشافات نفت برای اولین بار در برمه بوده، اما منافع اقتصادی آن برای آن کشور کم یا هیچ است. رفتار وحشیانه نیروهای نظامی میانمار برای کسانی که نگران حقوق بشر در سراسر جهان هستند نگران‌کننده است. اما این رفتار نتوانسته موجب تحریک برخی از کشورهای بزرگ جهان شود. به همین دلیل توجه روزنامه نگاران نیز به این موضوع بسیار محدود است. اکنون که‌ حدود ۱۵۰ هزار پناهنده روهینگیایی به بنگلادش فرار کرده‌اند، و رئیس جمهور ترکیه، اردوغان نیز هشدار «نسل کشی» در روهینگیا را صادر کرده، توجه بیشتری به آن جلب شده است.
- مسئولیت سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نسبت به مسلمانان و کاهش درد و رنج آنها چیست و چرا آنها این کار را به نحو موثری انجام نداده‌اند؟
* موضع سازمان ملل در این مورد تا حدودی ناراحت کننده‌ است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نیز در مورد روهینگیا ابراز نگرانی کرده، اما سازمان ملل متحد می‌تواند به عنوان یک «نقطه اوج»، کاری شبیه به اعزام نیروهای نظامی انجام دهد. همان کاری که در نهایت در دارفور سودان انجام شد. اما این کار نیاز به صدور قطعنامه از سوی سازمان ملل متحد دارد. اما تاکنون هیچ کس برای تصویب چنین قطعنامه‌ای در سازمان ملل تلاش نکرده است. البته در برابر چنین قطعنامه‌ای میانمار مقاومت زیادی از خود نشان خواهد داد.