مدتی است که فاز جدید جنایت های ضد حقوق بشری بودایی‌ها علیه اقلیت مسلمان و مظلوم میانمار آغاز شده است. این درحالی است که تمامی این جنایتها در مقابل دیدگان دولت و نظامیان ارتش میانمار صورت می پذیرد. با وجود این، نه‌تنها هیچ تحرکی از سوی دولت و ارتش میانمار برای مهار بودایی ها انجام نمی شود، بلکه آنها حتی چتر حمایتشان را نیز بر سر جنایتکاران بودایی گسترانیده و زمینه مناسبی را برای کشتار بی رحمانه مسلمانان روهینگیا فراهم آورده اند. افزون بر این، در بسیاری از موارد نیز مشاهده شده است که ارتش میانمار خود به صورت مستقیم متولی سرکوب گسترده مسلمانان شده است. مرحله جدید جنایت های قرون وسطایی علیه مسلمانان میانمار تاکنون طبق آمار منتشر شده به آوارگی بیش از 300 هزار نفر منجر شده است. این درحالی است که برخی گزارش ها نیز از آمارهای دیگری حکایت دارند و شمار آوارگان حتی به بیش از یک میلیون هم می رسد. در هرصورت، آنچه که جای هیچ شکی ندارد، این است که اکنون شاهد وقوع یک جنایت علیه بشریت و نسل کشی در میانمار هستیم.

پاکسازی نژادی اقلیت مسلمان روهینگیا

مسلمانان روهینگیا در میانمار در ایالتی به اسم «راخین» زندگی می کنند. مسلمانان تقریبا 4 درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می دهند. با این حال، سال های طولانی است که آنها توسط دولت های حاکم از بدیهی ترین حقوق خود نیز محروم شده اند. سالهاست که دولت های مختلف در میانمار، مسلمانان روهینگیا را از اشتغال در سازمان ها و اداره‌جات دولتی محروم کرده اند. علاوه بر این، طبق قوانین جاری در میانمار، مسلمانان حتی اگر تمایل به ازدواج نیز داشته باشند، باید مجوز دولت را کسب کنند! آنها در این راه مجبور به پرداخت مبالغ هنگفتی هستند؛ مسأله ای که به نماد بارز باج خواهی دولت میانمار از مسلمانان تبدیل شده است. این‌ها تنها گوشه ای از ظلم و ستمی است که سالها به ناحق علیه اقلیت مسلمان روهینگیا روا داشته شده است.

طی هفته های اخیر تصاویر و مستندات ویدئویی زیادی در رسانه ها منتشر شده است که جملگی حکایت از ارتکاب جنایت های گسترده علیه مسلمانان روهینگیا دارند. این مستندات ویدئویی چگونگی سلاخی شدن مسلمانان مظلوم و بی دفاع، زنده زنده سوزانده شدن آنها، به آتش کشیده شدن خانه و کاشانه‌شان و همچنین اعمال شکنجه علیه آنها را به تصویر می کشند. شدت این جنایت ها بیش از هرچیزی نمایانگر وقوع یک نسل کشی و پاکسازی نژادی علیه یک اقلیتِ فاقد هرگونه سلاح و یا ابزاری برای دفاع از خود است.

انکار شهروندی مسلمانان

واقعیت این است که دولت حاکم در میانمار همچون دولت های گذشته اساسا اقلیت مسلمان روهینگیا را از شهروندان این کشور نمی داند! اعتقاد اصلی حاکمان میانمار این است که اقلیت مسلمان روهینگیا تابعیت میانماری نداشته و باید خاک میانمار را به مقصد زادگاه اصلی خود ترک کنند! حتی «تین سین» رئیس‌ جمهوری سابق میانمار در سخنانی تعجب‌برانگیز مدعی شده بود که مسلمانان روهینگیا، شهروند میانمار نیستند. وی مسلمانان را قومیتی خارجی معرفی و گفته بود که آنها باید یا در اردوگاه‌های آوارگان متمرکز شوند و یا کشور را ترک کنند. این درحالی است که حضور مسلمانان در ایالت «راخین» در غرب میانمار قدمتی هزاران ساله دارد و حاکمانِ ادوار مختلف تاریخ در میانمار، برای اثبات ادعای خود تاکنون سندی دالّ بر خارجی بودن اقلیت مسلمان روهینگیا، ارائه نکرده اند. پرده برداشتن از اهداف اصلی حاکمان میانمار از جمله سیطره بر اراضی کشاورزی حاصلخیز مسلمانان در ایالت راخین، در نهایت بدون تردید به نفع آنها تمام نخواهد شد.

مصائبی که پایانی ندارند

آلام و مصائب مردم میانمار تنها به سرکوب گسترده آنها و زنده زنده سوختنشان در آتش حاکمان میانمار و حامیان آنها در اراضی مادری‌شان محدود و محصور نمی‌شود، بلکه آنها حتی زمانی که به امید رهایی از جنایت های ظالمانه و یافتن سرپناهی امن، بار سنگین و دردناک «کوچ اجباری» را به دوش می کشند و در مرزها آواره می شوند، در دام تله‌هایی می افتند که دولتمردان و نظامیان میانماری پیشتر برایشان پهن کرده اند. درهمین راستا، اخیرا سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه ای اعلام کرد که اسناد و مدارک موثقی در دست است که نشان می دهند مناطقی در مرزهای میانمار و بنگلادش به صورت عامدانه بمب گذاری شده اند. علاوه بر این، تصاویر واضحی از نحوه کوچ اقلیت مسلمان روهینگیا از میانمار به بنگلادش وجود دارد که نشان می دهد آنها با پاهای برهنه از سیم خاردارها باید عبور کنند تا به بنگلادش برسند؛ جایی که البته هیچ استقبالی از آنها به عمل نیامده و نخواهد آمد. این موارد، جملگی حکایت از آن دارند که دولت میانمار حتی به آوارگی مسلمانان روهینگیا و زنان و کودکان آنان رضایت نداشته و تنها قصد جانشان را کرده است.

امضای سند مرگ جایزه صلح نوبل

جنایت های هولناک علیه مسلمانان روهینگیا در سایه سکوت «آنگ سان سوچی» که از وی به عنوان رهبرمیانمار یاد می شود و از قضاء به جایزه صلح نوبل نیز دست یافته است، موجب شد تا شبهات زیادی پیرامون این جایزه بین المللی، به وجود آید. آنگ سان سوچی امروز نه تنها در برابر این جنایتها علیه مسلمانان سکوت اختیار کرده بلکه با دادن آدرس غلط به افکار عمومی، عزم خود را برای فریب آنها جزم کرده است. سوچی اخیرا مدعی شده است که حوادث میانمار آنگونه که باید و شاید در رسانه‌ها منعکس نشده و واقعیت های مربوط به آن، بر دیگران پوشیده است! این ادعا که در واقع طنز تلخ این روزها نیز به شمار می رود، درحالی مطرح می شود که به دلیل حجم بالا و گسترده اقداماتِ ناقض حقوق بشر علیه مسلمانان در میانمار، جای هیچ انکاری برای عاملان این جنایت‌ها باقی نمانده است.

مؤسسه صلح نوبل روز جمعه گذشته با صدور بیانیه ای در واکنش به درخواست ها برای بازپس‌گیری جایزه صلح نوبل از رهبر میانمار، صراحتا اعلام کرد که طبق قوانین این مؤسسه، بازپس گیری جایزه از سوچی امکانپذیر نیست. پیشتر نیز با اعطای جایزه صلح نوبل به «شیمون پرز» رئیس سابق رژیم صهیونیستی که از او به دلیل قتل عام گسترده آوارگان مظلوم فلسطینی در جنوب لبنان به عنوان «قصّاب صبرا و شتیلا» یاد می‌شُد، تردید های بسیاری در خصوص اعطای این جایزه به وجود آمده بود.

سکوت کر کننده سران کشورهای عربی ـ اسلامی

بدون شک طبق آموزه های دینی و اخلاقی، گناه سکوت در برابر آنچه که بر اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار می رود، کمتر از گناه عاملان جنایت‌ها علیه آنها نیست. امروز مدعیان حقوق بشری که از بام تا شام شعارهای عوام فریبانه سر می‌دهند و از پایبندی خود به این اصل از اصول اخلاقی و انسانی سخن می گویند، زبان در کام فروکشیده و حتی با مشاهده دردناک ترین تصاویر از یکی از بی سابقه ترین نسل کشی‌ها در طول تاریخ، خم به ابرو نیاوردند. این درحالی است که سلسله جنایتهای مستمر دولتمردان، ارتشی ها و بودایی ها علیه مسلمانان در میانمار، اقدام فوری و عاجل سران کشورهای به اصطلاح اسلامی را می طلبید تا هرچه سریعتر با بهره برداری از ظرفیت های مختلف خود در عرصه های گوناگون از جمله در عرصه دیپلماتیک، زمینه توقف این جنایتها را فراهم آورند.

سران کشورهای اسلامی روز یکشنبه هفته جاری بود که برای بررسی مسأله مسلمانان میانمار نشست فوق العاده ای را برگزار کردند. با این وجود، برخلاف آنچه که انتظار می‌رفت کشورهای اسلامی در پایان نشست مشترک خود، تنها به صدور بیانیه های بی تأثیر بسنده کردند. آنها در طول این نشست هیچ تصمیم عملیاتی و اجرایی برای مقابله با دولتمردان میانمار اتخاذ نکردند.

دولت های اسلامی چه کارهایی می توانستند انجام دهند؟

کاهش سطح روابط دیپلماتیک با دولت میانمار حداقل کاری بود که در این برهه از زمان کشورهای اسلامی می توانستند به صورت مشترک و هماهنگ، انجام دهند. از سوی دیگر، کاهش سطح مراودات اقتصادی با میانمار نیز ازجمله اقدامات عملی دیگری بود که می بایست تا امروز توسط کشورهای اسلامی به مرحله اجراء درمی آمد. محکومیت شفاهی کشورهای اسلامی و صدور صدها هزار بیانیه علیه دولت میانمار هر چند عملا فشارزیادی را متوجه عاملان جنایتها در این کشور نخواهد کرد اما همین اقدام حداقلی می تواند توجه سازمانهای حقوق بشری که امروز گرد مرگ بر سر آنها پاشیده شده است را نسبت به این جنایت درد ناک حساس نموده و تا حدودی ضمن تسکین آلام اقلیت مسلمان روهینگیا ، فضا را برای دولت "سوچی" سنگین کند.

عربستان سعودی که خود را پرچمدار رهبری کشورهای اسلامی قلمداد می کند تاکنون حتی زحمت محکومیت شفاهی جنایتها علیه مسلمانان میانمار را به خود نداده است. مقامات ترکیه نیز که همچون ریاض سودای رهبری کشورهای جهان اسلام را در سر می پرورانند، در طول این مدت تنها و تنها فریاد سیاسی سر داده در عرصه عمل، هیچ اقدام مثبتی را برای توقف جنایتها علیه مسلمانان روهینگیا به منصه ظهور نرسانده اند. اقدامات حداقلی رجب طیب اردوغان نیز نمی تواند عامل بازدارنده ای برای حکومت میانمار تلقی شود.

اشک تمساح آمریکا و غرب برای مسلمانان

درهمین حال، مواضع کشورهای غربی و همچنین ایالات متحده آمریکا در قبال آنچه که در میانمار می‌گذرد، قابل تأمل است. طبیعتا با توجه به نقشی که ایالات متحده آمریکا و هم‌پیمانانش در طول تاریخ در تحولات مختلف جهانی ایفا کرده اند، هیچ انتظاری از آنها برای حمایت از مسلمانان وجود ندارد. اما مسأله اینجاست که آنها ارتکاب جنایت ها علیه مسلمانان میانمار را دستمایه‌ای برای سرپوش نهادن بر رفتار ضد حقوق بشری خود قرار داده اند و برخلاف چیزی که به آن اعتقاد دارند، سخن می رانند. ایالات متحده آمریکا نیز به ابراز نگرانی بسنده کردهاست! این درحالی است که امروز دیگر همگان می دانند ایالات متحده آمریکا و هم‌پیمانان غربی‌اش پرچمدار رویکرد نظامی گری در جهان بوده و در خط مقدم اسلام هراسی فعالیت می کنند. آمریکا و غرب که تا به امروز با امضاء قراردادهای تسلیحاتی نجومی با رژیم های دیکتاتوری همچون آل سعود و آل خلیفه و ده­ها رژیم دیگر، هزاران تَن از مسلمانان را به کام مرگ کشیده اند، در میانمار نیز هیچ ارزشی برای جان مسلمانان قائل نیستند و همچون همیشه به دنبال ترویج طرح «اسلام آمریکایی» یا همان «اسلام غیرسیاسی» خود هستند؛ حال چه در میانمار و چه در هر نقطه دیگر از جهان.

انتهای متن/