به گزارش ایسنا، فسیل‌های مدفوع و استفراغ دایناسورها نشان می‌دهند که چگونه آنها برای سلطه بر زمین تکامل یافته‌ بودند.

به نقل از نیچر، یک پژوهش جدید صدها قطعه از مواد گوارشی فسیل‌شده به نام «برومالیت»(Bromalite) را مورد بررسی قرار داد تا بفهمند دایناسورها چه می‌خوردند و چگونه تغییر کردند. فسیل‌ها نشان می‌دهند که ظهور دایناسورها طی میلیون‌ها سال در دوره «تریاس»(Triassic) تحت تأثیر عواملی از جمله تغییرات آب‌وهوایی و انقراض گونه‌های دیگر بوده است.

«مارتین کوارنستروم»(Martin Qvarnström) پژوهشگر «دانشگاه اوپسالا»(Uppsala University) گفت: پژوهش ما نشان می‌دهد که می‌توانید از فسیل‌های به ظاهر غیر قابل توجه برای به دست آوردن نتایج بسیار قابل توجه استفاده کنید.

دیرینه‌شناسان نظریه‌های متفاوتی را برای چگونگی تبدیل شدن دایناسورها به گونه غالب روی زمین ارائه کرده‌اند. دایناسورها ممکن است از رقبای خود سبقت گرفته باشند. به‌عنوان مثال، به این دلیل که آنها قادر بودند خود را با یک اکوسیستم در حال تغییر وفق دهند یا به این دلیل که تغییرات تصادفی محیطی، آنها را نسبت به سایر گونه‌ها ترجیح می‌داد. در هر حال، هیچ فرضیه‌ای وجود ندارد که به طور کامل بتواند تسلط آنها را توضیح دهد.

کوارنستروم و همکارانش برای درک بهتر تکامل اولیه دایناسورها، بیش از ۵۰۰ برومالیت به‌دست‌آمده از اروپای مرکزی را بررسی کردند. تخمین زده می‌شود که این فسیل‌ها حدود ۲۰۰ میلیون سال قدمت داشته باشند. این گروه پژوهشی از روش‌های گوناگونی برای تحلیل برومالیت‌ها و محتویات آنها استفاده کردند؛ از جمله انواع گوناگون میکروسکوپ و روش میکروتوموگرافی سنکروترون که از یک شتاب‌دهنده ذرات برای مشاهده جزئیات داخل فسیل‌ها استفاده می‌کند. همچنین، آنها از محلول‌های شیمیایی برای بررسی محتویات دقیق بقایا شامل ماهی، گیاهان و حشرات استفاده کردند.

به رغم سن و اسیدیته بسیاری از فسیل‌ها، این گروه پژوهشی دریافتند بسیاری از حشراتی که دایناسورها خورده‌اند به خوبی حفظ شده‌اند. کوارنستروم گفت: برخی از آنها به زیبایی در زوایای سه‌بعدی به همراه همه شاخک‌ها و پاها حفظ شده‌اند. تحلیل مواد گوارشی به ما امکان داد تا این شبکه‌های غذایی را بازسازی کنیم و بفهمیم چه کسی در همه این مجموعه‌ها چه کسی را خورده است و این روند را در مدت زمان طولانی مشاهده کنیم.

این گروه پژوهشی دریافتند که تعداد و تنوع محتویات فسیل‌ها به مروز زمان افزایش یافته است. این نشان می‌دهد که دایناسورهای بزرگ‌تر با عادات غذایی متنوع‌تر در اواخر دوره تریاس (بین ۲۳۷ میلیون تا ۲۰۱ میلیون سال پیش) برتری خود را به دست آوردند. پژوهشگران از طریق مقایسه فسیل‌ها با داده‌های گیاهی مربوط به آن دوره دریافتند که ظهور دایناسورها براساس شانس و سازگاری شکل گرفته است. به عنوان مثال، تغییرات آب‌وهوایی به افزایش رطوبت منجر شد و پوشش گیاهی را تغییر داد. دایناسورها بهتر از سایر حیوانات خشکی توانستند با این تغییرات در آب ‌و هوا و رژیم غذایی سازگار شوند.

کوارنستروم گفت: چیزی که ما آموختیم این بود که ظهور دایناسورها زمان زیادی طول کشید و واقعا پیچیده بود.

«سورش سینگ»(Suresh Singh) پژوهشگر «دانشگاه بریستول»(University of Bristol) گفت: این یک پژوهش تأثیرگذار است. این اولین مرتبه است که پژوهش متمرکز بر برومالیت را در چنین مقیاسی می‌بینم. دایناسورها یک منبع مهم از داده‌ها برای درک چگونگی واکنش زندگی به فشارهای گوناگون مانند تغییرات آب‌وهوایی هستند.

سینگ خاطرنشان کرد که پژوهش‌های آینده می‌توانند از برومالیت‌ها برای درک چگونگی تکامل دایناسورها در نقاط گوناگون جهان استفاده کنند. وی افزود: پژوهش‌های کنونی نشان می‌دهند که دایناسورها ابتدا در نیم‌کره جنوبی تکامل یافتند و بدین ترتیب، شاید شما الگوی متفاوتی در آنجا وجود داشته باشد.

انتهای پیام