به گزارش الف به نقل از sciencealert؛ بر اساس یک مطالعه جدید، افزایش موارد استرس مزمن می‌تواند به دلیل عدم تطابق بین زندگی مدرن و زیست‌شناسی خودمان باشد. به عبارت ساده، ما برای بودن در فضاهای طبیعی مناسب هستیم، نه شهرهای ساخته شده.
این نتیجه‌ای است که دو انسان‌شناس تکاملی، کالین شاو از دانشگاه زوریخ در سوئیس و دنیل لانگمن از دانشگاه لافبورو در بریتانیا، به آن رسیده‌اند.
آنها شواهد فراوانی را گردآوری کردند که نشان می‌دهد تکامل بیولوژیکی ما تحت تأثیر تحولات سریع فناوری و محیطی قرار گرفته است.
زندگی روزمره پر از محرک‌هایی است که ما را کمی مضطرب می‌کند، از صندوق‌های ورودی پر از ایمیل گرفته تا سر و صدای ساخت و ساز و ضرب‌الاجل‌های کاری، که با هم ترکیب می‌شوند تا بدن ما را به صورت شبانه‌روزی در حالت آماده‌باش قرار دهند - چیزی که در بیشتر تاریخ بشر چنین نبوده است.
شاو می‌گوید: «در دوران اجدادی‌مان، ما به خوبی برای مقابله با استرس حاد و فرار یا رویارویی با شکارچیان سازگار شده بودیم. بجنگ یا فرار کن. شیر گاهی اوقات به ما نزدیک می‌شد و ما باید آماده دفاع از خود یا فرار کردن بودیم.
«نکته کلیدی این است که شیر دوباره ناپدید می‌شود. چنین تلاش همه‌جانبه‌ای بقا را تضمین می‌کرد، اما بسیار پرهزینه بود و به بهبودی طولانی نیاز داشت.»
محققان معتقدند که این امر باعث آسیب‌های گسترده‌ای می‌شود: زوال شناختی، بیماری‌های خودایمنی و کاهش نرخ باروری، همگی می‌توانند با استرس زندگی مدرن در محیط‌های شلوغ شهری مرتبط باشند.
مطالعات بررسی‌شده در اینجا بسیار زیاد و گسترده هستند و شواهدی از تناسب اندام ضعیف‌تر در مناطق شهری، ارتباط بین آلودگی هوا و آسیب مغزی و ارتباط بین سیستم ایمنی ضعیف‌تر و محیط‌های صنعتی را پوشش می‌دهند.
محققان در مقاله خود توضیح می‌دهند که همه این عوامل استرس‌زای مختلف - از نور مصنوعی گرفته تا قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک - همراه با سبک زندگی کم‌تحرک‌تر، به طرق مختلف به سلامت ما آسیب می‌رسانند.
شاو می‌گوید: "چه بحث سختی با شریک زندگی یا رئیستان باشد، چه سر و صدای ترافیک، سیستم پاسخ به استرس شما تقریباً مانند زمانی است که با شیرهای پشت سر هم روبرو می‌شوید."
در نتیجه، شما این پاسخ بسیار قدرتمند را از سیستم عصبی خود دریافت می‌کنید، اما هیچ واکنشی نشان نمی‌دهید."
این بررسی خلاصه‌ای جامع از هر چیزی است که محققان تاکنون در مورد جنبه‌های منفی بالقوه زندگی و محیط‌های قرن بیست و یکم ما کشف کرده‌اند. ما پیشرفت‌های متحول‌کننده‌ی زیادی در حوزه‌ی مراقبت‌های بهداشتی، فناوری و درک خود از جهان داشته‌ایم - اما به عنوان یک گونه، ما همچنین مضطرب‌تر و افسرده‌تر از اجدادمان هستیم.
مطالعات متعدد نشان داده‌اند که گذراندن وقت در طبیعت - یا حتی فقط نگاه کردن به عکس‌های طبیعت - می‌تواند سلامت جسمی و روانی را بهبود بخشد. از نظر تکاملی، بودن در فضای باز در طبیعت هنوز جایی است که انسان‌ها می‌خواهند باشند.
و این به ما سرنخ‌هایی می‌دهد که در مورد برخورد با مسائل مطرح شده در این بررسی چه باید بکنیم. شاو و لانگمن می‌خواهند کارهای بیشتری برای حفظ مناطق سبز در محیط‌های شهری، محافظت از مناظر طبیعی باقی مانده و فراهم کردن فضاهایی که مردم بتوانند واقعاً در آن استراحت کنند، انجام شود.
شاو می‌گوید: "تحقیقات ما می‌تواند مشخص کند که کدام محرک‌ها بیشترین تأثیر را بر فشار خون یا ضربان قلب دارند و این دانش را به تصمیم‌گیرندگان منتقل کنند."
"ما باید شهرهای خود را درست کنیم - و همزمان بازسازی کنیم، برای آنها ارزش قائل شویم و زمان بیشتری را در فضاهای طبیعی بگذرانیم."
این تحقیق در Biological Reviews منتشر شده است.