شناسهٔ خبر: 75692185 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: ایمنا | لینک خبر

ضرورت توجه به تراکم استخوان و پیشگیری از تخریب آن در بیماران مبتلا به سرطان

متخصص رادیوتراپی آنکولوژی و عضو هیئت مدیره انجمن علمی رادیوآنکولوژی ایران گفت: توجه به تراکم استخوان و پیشگیری از تخریب آن، بخشی جدایی‌ناپذیر از مراقبت‌های جامع سرطان است.

صاحب‌خبر -

پوریا عادلی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به ارتباط میان سرطان و سلامت استخوان‌ها اظهار کرد: در بیماران مبتلا به سرطان، به ویژه بیمارانی که در معرض متاستاز استخوانی هستند، سلامت استخوان‌ها به یکی از دغدغه‌های اصلی درمان تبدیل می‌شود و شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان می‌توانند کیفیت زندگی بیمار را به شدت کاهش دهند و روند درمان سرطان را پیچیده‌تر کنند، بنابراین توجه به تراکم استخوان و پیشگیری از تخریب آن، بخشی جدایی‌ناپذیر از مراقبت‌های جامع سرطان است.

وی با بیان اینکه داروهایی مانند زولدرونیک اسید و دنوسوماب با مهار فعالیت سلول‌های استئوکلاست، از تخریب استخوان جلوگیری می‌کنند، افزود: دنوسوماب به ویژه در بیماران دارای متاستاز استخوانی، نقش حیاتی در کاهش خطر حوادث استخوانی دارد و در مقابل، داروهای آنابولیک مانند تریپاراتاید با تحریک ساخت استخوان، به بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کنند و این تنوع دارویی امکان تنظیم درمان بر اساس نیازهای خاص هر بیمار را فراهم می‌سازد.

متخصص رادیوتراپی آنکولوژی و عضو هیئت مدیره انجمن علمی رادیوآنکولوژی ایران با اشاره به اینکه انتخاب نوع دارو، دز مناسب و مدت درمان باید با در نظر گرفتن نوع سرطان، سن بیمار، وضعیت استخوان‌ها و عوامل فردی دیگر انجام شود، تصریح کرد: این شخصی‌سازی نه تنها اثربخشی درمان را افزایش می‌دهد، بلکه از بروز عوارض جانبی جدی مانند استئونکروز فک نیز جلوگیری می‌کند.

درمان سرطان نباید تنها بر حذف یا کنترل تومور متمرکز باشد

عادلی با بیان اینکه بررسی دقیق وضعیت دهان و دندان پیش از شروع درمان با بیس‌فسفونات‌ها، نمونه‌ای از این رویکرد پیشگیرانه است، ادامه داد: مدیریت پوکی استخوان در بیماران سرطانی نیازمند همکاری میان تخصص‌های مختلف پزشکی است و انکولوژیست‌ها، ارتوپدها، رادیولوژیست‌ها، متخصصان غدد و دندانپزشکان باید با هم برنامه‌ای جامع برای پیشگیری، پایش و درمان طراحی کنند و مشارکت فعال بیمار در این فرایند نیز نقش کلیدی دارد، زیرا آگاهی و همکاری او می‌تواند اثربخشی درمان را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.

وی گفت: درمان سرطان نباید تنها بر حذف یا کنترل تومور متمرکز باشد و حفظ سلامت عمومی بدن، به ویژه استخوان‌ها، بخش مهمی از مسیر بهبود و کیفیت زندگی بیمار است، شکستگی‌های استخوانی می‌توانند توانایی حرکت، استقلال فردی و روحیه بیمار را تحت تأثیر قرار دهند، بنابراین مراقبت از استخوان‌ها باید در اولویت برنامه‌های درمانی قرار گیرد.

متخصص رادیوتراپی آنکولوژی و عضو هیئت مدیره انجمن علمی رادیوآنکولوژی ایران با بیان اینکه برای ارتقای کیفیت مراقبت از بیماران سرطانی، لازم است سلامت استخوان‌ها در سیاست‌گذاری‌های درمانی، آموزش‌های بیمارمحور و برنامه‌های مراقبتی جایگاه برجسته‌تری پیدا کند، اضافه کرد: این توجه نه تنها از بروز عوارض جدی جلوگیری می‌کند، بلکه به حفظ عملکرد بدنی، کاهش درد و افزایش امید به زندگی در بیماران کمک می‌کند و آینده درمان سرطان باید با نگاهی جامع‌تر و انسانی‌تر طراحی شود.