به گزارش خبرگزاری تسنیم از بوشهر، در سپهر ایمان، ستاره‌ای می‌درخشد که نامش زینب است؛ بانویی از تبار عصمت که در تاریک‌ترین روزهای تاریخ، فانوس روشنی برای نسل‌ها شد. او نه‌تنها خواهر خورشید کربلا بود، بلکه مرهم‌گذار زخم‌های عاشورا و پاسدار پیام خون و حقیقت بود.
حضرت زینب(س) در برابر کوه‌های مصیبت خم نشد. در لحظه‌هایی که آسمان گریست و زمین از اندوه لرزید، او ایستاد؛ با دلی شکسته اما ایمانی استوار، با چشمانی اشک‌بار اما نگاهی روشن. پرستاری‌اش تنها مراقبت از جسم نبود؛ بلکه مرهمی بر روح‌های زخمی، و نگهبان کرامت انسان بود.
روز پرستار، روز تجلیل از کسانی است که در امتداد راه زینب(س)، با دستان مهربان و دل‌های صبور، در بستر شب‌های بیداری، چراغ امید می‌افروزند. آنان که در هیاهوی درد، نوای آرامش و در طوفان بیماری، ساحل امن هستند.
پرستار، زینب‌وار زندگی می‌کند؛ با دعا، با فداکاری، با لبخند در برابر رنج. او نه‌تنها دارو می‌دهد، بلکه آرامش می‌پراکند؛ نه‌تنها زخم می‌بندد، بلکه دل می‌نوازد. پرستار، فرشته‌ای است در لباس سفید که در سکوت بخش‌ها، امید را قدم می‌زند.
ای بانوی صبر و روشنی! ای زینب کربلا! الگوی بی‌بدیل آنانی هستی که عشق را در خدمت، و عبادت را در پرستاری معنا کرده‌اند.
روز پرستار، یاد تو را زنده می‌دارد و بر دستان مهربان همه زینب‌صفتان این زمان بوسه می‌زند؛ آنان که در هر بیمارستان، در هر اتاق مراقبت، تداوم عشق و ایمان تو را زمزمه می‌کنند.
در تقویم معنوی ایرانیان، ولادت حضرت زینب کبری(س) تنها یک مناسبت مذهبی نیست، بلکه نماد ایثار، صبر و فداکاری در خدمت به انسان‌هاست؛ روزی که به‌درستی به‌عنوان «روز پرستار» نام‌گذاری شده تا یادآور جایگاه رفیع کسانی باشد که در خط مقدم درمان و خدمت، بار سنگین مراقبت از بیماران را بر دوش دارند.
این روز فرصتی است تا جامعه، مسئولان و تصمیم‌سازان کشور بار دیگر به رسالت انسان‌دوستانه و تخصصی کادر پرستاری بنگرند و دغدغه‌های انباشته آنان را درک کنند.
امروزه پرستاران، افزون بر انجام وظایف پیچیده در عرصه سلامت، معنابخش مهربانی و آرامش در بیمارستان‌ها هستند. هر لحظه از حضور آنان در کنار بیمار، تکرار همان صبری است که از زینب کبری (س) به ارث برده‌اند؛ صبری اندیشمندانه، نه منفعل، که با علم، تعهد و عشق عجین شده است.
با این همه نمی‌توان از فشار کاری شدید، کمبود نیرو، نابرابری در نظام پرداختی و فرسودگی شغلی پرستاران چشم پوشید؛ مسائلی که اگر بی‌پاسخ بمانند، سلامت روانی و جسمی این قشر شریف را تهدید خواهد کرد.
بخش بزرگی از توان نظام سلامت کشور در گرو سازمان‌یافتگی و انگیزه کادر پرستاری است. واقعیت آن است که در سال‌های اخیر، اگرچه اقدامات مثبتی در زمینه جذب نیرو، آموزش تخصصی و ارتقای جایگاه پرستاری انجام گرفته، اما تبعیض در پرداخت‌ها و تأخیر در اجرای کامل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، شکاف قابل توجهی میان خواسته‌ها و واقعیت‌ها ایجاد کرده است.
تداوم این وضعیت می‌تواند منجر به کاهش کیفیت خدمات درمانی شود؛ پدیده‌ای که پیامدهای آن تنها متوجه بیمارستان‌ها نیست، بلکه مستقیماً سلامت عمومی جامعه را نشانه می‌گیرد. ازاین‌رو، اولویت‌بخشی به مطالبات پرستاران باید به یک سیاست ملی تبدیل شود، نه اقدامی مقطعی در مناسبت‌های نمادین باشد.
در بیمارستان‌های استان بوشهر و سراسر کشور، بسیاری از پرستاران با وجدان کاری مثال‌زدنی و علی‌رغم مضایق مالی، شبانه‌روز در حال خدمت‌رسانی هستند. صدای آرام آنان که در دل شب بر بالین بیمار زمزمه امید می‌کنند، نیاز به حمایت دارد؛ حمایتی در شأن کسانیکه در سخت‌ترین لحظات حیات انسان‌ها، پاسدار نفس و زندگی هستند.
ولادت حضرت زینب (س) یادآور این حقیقت است که خدمت به انسان، عبادتی بی‌پایان است. امروز بیش از گذشته لازم است که مسئولان، جایگاه پرستار را نه تنها به عنوان نیروی انسانی درمان، بلکه سرمایه‌ای اجتماعی و فرهنگی بنگرند. پرداخت به‌موقع حقوق، تأمین امنیت شغلی، اجرای کامل قوانین مصوب و ارتقای شأن اجتماعی پرستاران، می‌تواند تجلی حقیقی گرامیداشت ولادت بانوی صبر و ایثار باشد.
در پایان، روز پرستار فرصتی است برای درنگ و بازاندیشی: آیا آنچه امروز در حق پرستاران انجام می‌دهند، در حد شأن زینب کبری(س) و تعهد آنان به انسانیت است؟ جامعه‌ای قدرشناس، تنها با عمل به این پرسش، می‌تواند مدعی تداوم راه زینبی در عرصه سلامت باشد.
نویسنده: محمود خدری، تحلیل‌گر مسائل اجتماعی و رسانه‌ای استان بوشهر
انتهای پیام/