به گزارش ایرنا سیدرضا صالحیامیری، روز پنجشنبه در حاشیه بازدید از آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی و آثار تاریخی توس افزود: فردوسی حکیم نامداری است که هویت ایرانی، زبان فارسی و فرهنگ و تمدن ما مدیون اوست. زادگاه فردوسی که شهر توس است نیز نیازمند طرحی جامع و ملی بوده و احیای آن به منزله احیای تمدن و فرهنگ ایران زمین است.
وی ادامه داد: جایگاه فردوسی فراتر از آن چیزی است که در ظاهر از او یاد میکنیم؛ او تداومبخش عنصری بهنام زبان و هویت ملی ایران است. یکی از مهمترین مؤلفههای تداوم حیات یک ملت، زبان آن ملت است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفت: اگر به همسایگانمان و جهان امروز بنگریم، همه دچار تحولات زبانی گستردهای شدهاند و در پی آن، تغییرات فرهنگی، زیستی و سبک زندگی را تجربه کردهاند. اما ایرانیان بهدلیل تداوم حضور فرهنگ و اندیشه فارسی در قلب و روح جامعه ایران، توانستهاند ایران زمین، فرهنگ ایرانی و تمدن ایرانی را در سایه زبان فارسی تداوم بخشند.
صالحی امیری افزود: ما امروز بهشدت احساس غرور میکنیم که در این جغرافیا و سرزمین زیست میکنیم و همه ما مدیون حکیم فردوسی هستیم؛ زیرا او بنیانگذار بنای مستحکم زبان فارسی است و امروز همگان وامدار این مرد بزرگ هستیم.
وی ادامه داد: امروز از مجموعههای دیگری که در دست کاوش، اقدام و پیگیری است نیز بازدید شد از جمله مجموعهای که به نام امام محمد غزالی و مجموعه کارهایی که همکاران در این محدوده انجام دادهاند. توس، نیازمند یک طرح جامع ملی است و باید با نگاهی بلندمدت به این حوزه نگریست. نگاههای کوتاهمدت و محلی یا بومی میتواند به این بافت تمدنی و جغرافیایی بزرگ ایران آسیب وارد کند.
صالحیامیری افزود: احیای توس در واقع احیای تمدن و فرهنگ ایرانزمین است. در این منطقه، آثار برجایمانده از دورههای سلجوقی و ایلخانی بهخوبی قابل مشاهده است و باید بهشدت از این آثار حراست، صیانت و حفاظت شود. در دوره اسلامی نیز، همانگونه که در بازدید امروز مشاهده شد، آثار ارزشمندی از ادوار مختلف تاریخی در این محدوده وجود دارد که میراث تمدنی بینظیری را شکل داده است.
وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی به برنامههای پیشرو نیز اشاره و اظهار کرد: با وزرای مرتبط نیز رایزنیهایی انجام خواهد شد تا نقشه جامع و طرح ملی توس در اسرع وقت به تصویب برسد و همه دستگاهها ملزم به اجرای آن باشند.
صالحی امیری تاکید کرد: توس باید برای نسلهای آینده این سرزمین بهعنوان نماد هویت تمدنی باقی بماند و باید بهشدت از هرگونه تغییر در بافت توس پرهیز و از مداخلات غیرضروری جلوگیری کرد.