گروه گوناگون: ارتباط مستمر با دوستان، دست‌کم دو بار در هفته، می‌تواند نقش مؤثرتری از ورزش یا کاهش وزن در حفظ سلامت، کاهش خطر بیماری‌ها و بهبود کیفیت زندگی ایفا کند.
به گزارش فرارو به نقل از هاف پست، مطالعات علمی در سال‌های اخیر به روشنی نشان داده‌اند که روابط اجتماعی نقش مهمی در سلامت جسم و روان انسان دارند؛ از کاهش خطر زوال عقل گرفته تا بهبود عملکرد سیستم ایمنی و حتی افزایش طول عمر. به‌گفته پژوهشگران، داشتن ارتباطات عاطفی و گذراندن زمان با دوستان و خانواده می‌تواند به اندازه ورزش کردن یا ترک سیگار در سلامت انسان مؤثر باشد.
بر اساس نتایج یک فراتحلیل گسترده شامل ۱۴۸ پژوهش در این زمینه، شبکه‌های اجتماعی میان‌فردی تأثیری عمیق‌تر بر سلامت جسمی انسان دارند تا ورزش کردن یا حتی غلبه بر چاقی. در این گزارش آمده است که دیدار منظم با دوستان از نظر اثرگذاری مثبت بر سلامت، قابل مقایسه با کنار گذاشتن عادت روزانه ۱۵ نخ سیگار است؛ مقایسه‌ای که نشان می‌دهد تعامل اجتماعی چقدر حیاتی است.
با وجود این، برخلاف ورزش که توصیه‌های مشخصی برای میزان انجام آن وجود دارد، هیچ دستورالعمل قطعی برای تعداد دفعات دیدار با عزیزان در هفته تعیین نشده است. پس پرسش اصلی این است: «چقدر باید دوستان خود را ببینیم؟» پاسخ ساده اما مهم دانشمندان این است: هرچقدر بیشتر، بهتر.
پروفسور جولیان هولت-لانستاد، استاد روان‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بریگهام یانگ و نویسنده همکار همان فراتحلیل، توضیح می‌دهد که بسیاری از مردم تصور می‌کنند تنها در صورتی در معرض خطر قرار دارند که به‌طور کامل منزوی باشند. اما تحقیقات او نشان می‌دهد داشتن حتی یک رابطه انسانی نزدیک می‌تواند تا حد زیادی محافظت‌کننده باشد. او می‌گوید: «هرچه دامنه و کیفیت روابط گسترده‌تر باشد، خطرات جسمی و روانی کمتر می‌شود.»
با این حال، در دنیای پرمشغله امروز، وقت پیدا کردن برای دیدارهای مکرر با دوستان ممکن است دشوار باشد. در همین زمینه، دکتر رابین دانبار، استاد روان‌شناسی تکاملی در دانشگاه آکسفورد، پیشنهاد کرده است افراد باید حداقل دو بار در هفته با دوستان نزدیک خود دیدار کنند.
به گفته دانبار، این عدد بر پایه یافته‌هایی است که نشان می‌دهد افراد معمولاً همین میزان زمان را با صمیمی‌ترین دوستان یا اعضای خانواده خود می‌گذرانند. او تأکید می‌کند: «داشتن یک شبکه اجتماعی بزرگ و منسجم تأثیر چشمگیری بر سلامت جسمی و عاطفی دارد. افرادی که روابط اجتماعی فعال‌تری دارند، کمتر بیمار می‌شوند، سریع‌تر از عمل جراحی بهبود می‌یابند، احتمال مرگ‌ومیر پایین‌تری دارند و حتی فرزندانشان نیز سالم‌تر و مقاوم‌ترند.»
این پژوهشگر در ادامه یادآور می‌شود که نزدیکی روابط الزاماً به معنای رابطه‌ای رسمی یا تعریف‌شده نیست. او می‌گوید: «در اینجا درباره کسانی صحبت می‌کنیم که برای دیدارشان وقت می‌گذارید و تلاش می‌کنید با آن‌ها در ارتباط بمانید؛ همان افرادی که در دوران سخت زندگی، نخستین کسانی هستند که به کمک شما می‌آیند.»
دانبار تأکید می‌کند که این توصیه‌ها ممکن است بسته به شخصیت و شرایط زندگی هر فرد متفاوت باشد، اما باید توجه داشت دو بار در هفته حداقل میزان پیشنهادی است و اگر فرصت و تمایل بیشتری برای ارتباط وجود دارد، بدون شک منافع آن نیز بیشتر خواهد بود.
در واقع، ارتباط اجتماعی چیزی فراتر از یک عادت دلپذیر است؛ ابزاری حیاتی برای حفظ سلامت قلب، ذهن و بدن. پژوهش‌ها به‌طور مکرر نشان داده‌اند که انزوای اجتماعی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، افسردگی و حتی مرگ زودرس را افزایش دهد. در مقابل، روابط پایدار و دوستانه به تنظیم سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول کمک می‌کند و احساس امنیت و تعلق را در انسان تقویت می‌کند.
به زبان ساده، علم اکنون تأیید می‌کند آنچه در دل احساس می‌کردیم حقیقت دارد: دیدار با دوستان، خندیدن، گفت‌وگو کردن و گذراندن زمان با کسانی که دوستشان داریم، نه فقط روح را تغذیه می‌کند بلکه جسم را نیز سالم‌تر و عمر را طولانی‌تر می‌سازد. پس اگر مدتی است که دوستانتان را ندیده‌اید، این شاید بهترین انگیزه علمی برای برقراری دوباره ارتباط باشد.
∎
به گزارش فرارو به نقل از هاف پست، مطالعات علمی در سال‌های اخیر به روشنی نشان داده‌اند که روابط اجتماعی نقش مهمی در سلامت جسم و روان انسان دارند؛ از کاهش خطر زوال عقل گرفته تا بهبود عملکرد سیستم ایمنی و حتی افزایش طول عمر. به‌گفته پژوهشگران، داشتن ارتباطات عاطفی و گذراندن زمان با دوستان و خانواده می‌تواند به اندازه ورزش کردن یا ترک سیگار در سلامت انسان مؤثر باشد.
بر اساس نتایج یک فراتحلیل گسترده شامل ۱۴۸ پژوهش در این زمینه، شبکه‌های اجتماعی میان‌فردی تأثیری عمیق‌تر بر سلامت جسمی انسان دارند تا ورزش کردن یا حتی غلبه بر چاقی. در این گزارش آمده است که دیدار منظم با دوستان از نظر اثرگذاری مثبت بر سلامت، قابل مقایسه با کنار گذاشتن عادت روزانه ۱۵ نخ سیگار است؛ مقایسه‌ای که نشان می‌دهد تعامل اجتماعی چقدر حیاتی است.
با وجود این، برخلاف ورزش که توصیه‌های مشخصی برای میزان انجام آن وجود دارد، هیچ دستورالعمل قطعی برای تعداد دفعات دیدار با عزیزان در هفته تعیین نشده است. پس پرسش اصلی این است: «چقدر باید دوستان خود را ببینیم؟» پاسخ ساده اما مهم دانشمندان این است: هرچقدر بیشتر، بهتر.
پروفسور جولیان هولت-لانستاد، استاد روان‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بریگهام یانگ و نویسنده همکار همان فراتحلیل، توضیح می‌دهد که بسیاری از مردم تصور می‌کنند تنها در صورتی در معرض خطر قرار دارند که به‌طور کامل منزوی باشند. اما تحقیقات او نشان می‌دهد داشتن حتی یک رابطه انسانی نزدیک می‌تواند تا حد زیادی محافظت‌کننده باشد. او می‌گوید: «هرچه دامنه و کیفیت روابط گسترده‌تر باشد، خطرات جسمی و روانی کمتر می‌شود.»
با این حال، در دنیای پرمشغله امروز، وقت پیدا کردن برای دیدارهای مکرر با دوستان ممکن است دشوار باشد. در همین زمینه، دکتر رابین دانبار، استاد روان‌شناسی تکاملی در دانشگاه آکسفورد، پیشنهاد کرده است افراد باید حداقل دو بار در هفته با دوستان نزدیک خود دیدار کنند.
به گفته دانبار، این عدد بر پایه یافته‌هایی است که نشان می‌دهد افراد معمولاً همین میزان زمان را با صمیمی‌ترین دوستان یا اعضای خانواده خود می‌گذرانند. او تأکید می‌کند: «داشتن یک شبکه اجتماعی بزرگ و منسجم تأثیر چشمگیری بر سلامت جسمی و عاطفی دارد. افرادی که روابط اجتماعی فعال‌تری دارند، کمتر بیمار می‌شوند، سریع‌تر از عمل جراحی بهبود می‌یابند، احتمال مرگ‌ومیر پایین‌تری دارند و حتی فرزندانشان نیز سالم‌تر و مقاوم‌ترند.»
این پژوهشگر در ادامه یادآور می‌شود که نزدیکی روابط الزاماً به معنای رابطه‌ای رسمی یا تعریف‌شده نیست. او می‌گوید: «در اینجا درباره کسانی صحبت می‌کنیم که برای دیدارشان وقت می‌گذارید و تلاش می‌کنید با آن‌ها در ارتباط بمانید؛ همان افرادی که در دوران سخت زندگی، نخستین کسانی هستند که به کمک شما می‌آیند.»
دانبار تأکید می‌کند که این توصیه‌ها ممکن است بسته به شخصیت و شرایط زندگی هر فرد متفاوت باشد، اما باید توجه داشت دو بار در هفته حداقل میزان پیشنهادی است و اگر فرصت و تمایل بیشتری برای ارتباط وجود دارد، بدون شک منافع آن نیز بیشتر خواهد بود.
در واقع، ارتباط اجتماعی چیزی فراتر از یک عادت دلپذیر است؛ ابزاری حیاتی برای حفظ سلامت قلب، ذهن و بدن. پژوهش‌ها به‌طور مکرر نشان داده‌اند که انزوای اجتماعی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، افسردگی و حتی مرگ زودرس را افزایش دهد. در مقابل، روابط پایدار و دوستانه به تنظیم سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول کمک می‌کند و احساس امنیت و تعلق را در انسان تقویت می‌کند.
به زبان ساده، علم اکنون تأیید می‌کند آنچه در دل احساس می‌کردیم حقیقت دارد: دیدار با دوستان، خندیدن، گفت‌وگو کردن و گذراندن زمان با کسانی که دوستشان داریم، نه فقط روح را تغذیه می‌کند بلکه جسم را نیز سالم‌تر و عمر را طولانی‌تر می‌سازد. پس اگر مدتی است که دوستانتان را ندیده‌اید، این شاید بهترین انگیزه علمی برای برقراری دوباره ارتباط باشد.