سهراب، از همان کودکی، با طبیعت بکر و زیبای قمشه (محل تولدش) و باغ‌های سرسبز کاشان خو گرفت. این آشنایی عمیق با طبیعت، بعدها در همه آثارش نمایان شد؛ از نقاشی‌های آبستره تا شعرهای پر از تصویر.

دوران تحصیل و شکوفایی استعداد
سهراب پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در کاشان، برای ادامه تحصیل به تهران رفت. در دانشکده هنرهای زیبا، هم در نقاشی درخشید و هم در شعر. او از شاگردان برجسته نیما یوشیج شد، اما راه خود را در شعر پیش گرفت؛ راهی که او را به یکی از بزرگترین شاعران معاصر ایران تبدیل کرد.

سبک منحصر به فرد شعری
سهراب در شعرهایش، از "مرگ رنگ" تا "ما هیچ، ما نگاه"، همواره به دنبال کشف حقیقت جهان بود. شعرهایش سرشار از تصویرهای ناب و نگاه‌های تازه به پیرامون ماست. او به ما آموخت که:
"چشم‌ها را باید شست
جور دیگر باید دید"

سهراب نقاش
سهراب در کنار شعر، در نقاشی نیز استادی بی‌بدیل بود. تابلوهایش در نمایشگاه‌های داخلی و بین‌المللی همواره مورد تحسین قرار گرفت. او با ترکیب عناصر طبیعت و نمادهای شرقی، سبکی ویژه در نقاشی مدرن ایران پدید آورد.

ارتباط سهراب با کاشان
سهراب هرگز پیوندش را با زادگاهش، کاشان، نگسست. در بسیاری از شعرهایش از طبیعت کاشان، باغ‌هایش، آسمانش و مردمش یاد کرده است. خانه پدری سهراب در کاشان، امروز به عنوان یکی از مکان‌های فرهنگی شهر، پذیرای دوستداران هنر و ادب است.

سهراب در کلام بزرگان
احمد شاملو درباره او گفته است: "سهراب سپهری شاعری بود که هم در شعر و هم در نقاشی، زبان ویژه خود را داشت."

درگذشت و میراث فرهنگی
سهراب سپهری در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران درگذشت و در صحن امامزاده سلطان علی بن محمدباقر در مشهد اردهال کاشان به خاک سپرده شد. امروز، آرامگاهش زیارتگاه دوستداران شعر و هنر ایران زمین است.

سخن پایانی
سهراب سپهری نه تنها برای کاشان، که برای همه ایران نماد هنر و فرهنگ است. در زادروزش، بار دیگر با خواندن شعرهایش و تماشای نقاشی‌هایش، می‌توانیم جهان را از نگاه او ببینیم.

به یاد سهراب:
"پشت دریاها قصه‌هایی هست
که در قصه‌های ما نیست
پشت دریاها شهرهایی هست
که در شهرهای ما نیست"