قبل از اینکه ادامه‌ی این مطلب رو بخونی، یه بار دیگه برگرد و به عکسی که همین چند لحظه پیش با بی‌تفاوتی ازش رد شدی نگاه کن. حالا دقت کن به توپ—توپی که وسط اون همه حرکت و شلوغی، واضح‌ترین و متمرکزترین چیز توی تصویره: تمرکز عمیق دنیس برکمپ، نگاه پر از اکراه و سردرگمی دامیانو توماسی، و نگاه پر از کنجکاوی بابی پیرس.
وقتی برکمپ توپ رو لمس می‌کرد، انگار جهان به دور اون توپ می‌چرخید. میشه ساعت‌ها سر اینکه کدوم لمس اول برکمپ بهترین بود، بحث کرد. اون چرخش عجیب مقابل نیکوس دابیزاس و گلش به نیوکاسل تو سال ۲۰۰۲؟ یا مهار و گل دقیقه آخری‌اش مقابل آرژانتین تو یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۹۸؟ یا حتی روپایی‌هایی که هتریکش رو برابر لسترسیتی در سال ۹۷ کامل کرد؟
تکلیف روشنه این لمس، بهترین لمس اولِ برکمپ بود
جسارت اون ضربه‌ی آرام بالای سر توماسی خودش به اندازه کافی حیرت‌انگیزه. چرخش و پاس والی با یک ضربه برای فرستادن سیلوین ویلتورد در موقعیت گل، اونقدر ظریف و هنرمندانه بود که یه رقاص باله رو هم به وجد می‌آورد. اما چیزی که این لحظه رو به یک اثر هنری تبدیل می‌کنه، آشوبیه که برگ‌کمپ وسطش ایستاده بود.
فقط ۲۵ دقیقه از بازی در هایبوری گذشته بود. آرسنال تو دور دوم مرحله گروهی لیگ قهرمانان، سه بازی پشت سر هم مساوی کرده بود و حالا مقابل رم باید نتیجه می‌گرفت تا شانس صعود به یک‌چهارم نهایی رو زنده نگه داره.
بازی خوب شروع شده بود؛ پاتریک ویرا در دقیقه ۱۲ با ضربه سر از روی کرنر، آرسنال رو جلو انداخت. تیم میزبان چند دقیقه بعد هم می‌تونست اختلاف رو بیشتر کنه، ولی همه‌چیز وقتی به هم ریخت که مارتین کیون تو دقیقه ۲۲ روی زمین افتاد بعد از برخورد با فرانچسکو توتی.
توتی به خاطر ضربه آرنج، اخراج شد – البته تصاویر آهسته نشون داد که فقط کف دستش به صورت کیون خورده بود.
اما وقتی همه دور و برش داشتن از کوره درمی‌رفتن، برگ‌کمپ تصمیم گرفت سه دقیقه بعد، به جای جنجال، با یه شاهکار جواب بده — توپ رو از هوا گرفت، با یه ضربه آروم انداخت بالای سر توماسی و با همون ریتم، پاس تک‌ضربِ دقیقش رو فرستاد برای ویلتورد.
تنها افسوس این کلیپ اینه که ادامه‌ی صحنه رو نمی‌بینیم. ولی با توجه به اینکه بازی ۱-۱ تموم شد — آنتونیو کاسانو درست قبل از پایان نیمه اول گل تساوی رم رو زد، اونم وقتی دیوید سیمن اشتباه کرد و بی‌مورد از محوطه اومد بیرون — پس می‌دونیم که ویلتورد گل نزد.
یه نگاه به گزارش لحظه‌به‌لحظه‌ی گاردین نشون می‌ده:
«برکمپ ویلتورد رو در موقعیت تک‌به‌تک با لیما پیدا می‌کنه. غیر از دروازه‌بان رم، فقط همین دوتا تو این نیمه‌ی زمین هستن … ولی خب، ویلتورد با یه حرکت خنگانه می‌ره سمت لیما، کسی که اصلاً نمی‌دونه توپ کجاست، چه برسه به ویلتورد… و فرصت از دست می‌ره.»
برکمپ دو تا موقعیت دیگه هم برای ویلتورد ساخت، ولی نیازی نیست بگیم که باز هم گل نشد.
آرسن ونگر یه‌بار درباره برکمپ گفت:
«اون هوش و کلاس داره. کلاس معمولاً به چیزیه که با توپ انجام می‌دی مربوطه، اما این هوشه که باعث میشه از اون تکنیک، به‌درستی و مؤثر استفاده کنی.»
با توجه به حرف‌های ونگر، اون دقیقه ۲۵ در یه تساوی دلسردکننده ۱-۱ برابر رم، شاید کامل‌ترین لحظه‌ی برکمپ بود.