مهندسان ناسا در حال خاموش کردن دو ابزار فضاپیماهای دوقلوی وویجر ۱ و ۲ هستند تا مطمئن شوند که آنها به کاوش در فضا در فراسوی مرزهای منظومه شمسی ادامه خواهند داد.
دانشمندان در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا می‌گویند برای صرفه‌جویی در انرژی برای اکتشافات بیشتر میان‌ستاره‌ای، دو ابزار سنجش پرتوهای کیهانی وویجر ۱ را غیرفعال کرده‌اند.
آنها همچنین قرار است در اواخر این ماه، ابزار سنجش ذرات باردار کم‌انرژی را در فضاپیمای وویجر ۲ خاموش کنند.
دو فضاپیمای وویجر ۱ و ۲ که در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شدند و مجموعه مشابهی از ده ابزار را حمل می‌کنند، به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ به فضای میان‌ستاره‌ای رسیدند.
اما پس از نزدیک به نیم قرن منابع انرژی وویجر ۱ و ۲ رو به تمام شدن است و دانشمندان در مرکز کنترل زمینی در تلاش هستند تا سرحد ممکن عمر این فضاپیماها را افزایش دهند.
این دو فضاپیما در مجموع ۲۹ میلیارد مایل سفر کرده‌اند تا به دورترین اجسام ساخته شده توسط انسان از زمین تبدیل شوند.
سوزان داد، مدیر پروژه وویجر در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، در بیانیه‌ای گفت: «انرژی الکتریکی وویجرها در حال اتمام است. اگر اکنون یک ابزار را در هر وویجر خاموش نکنیم، آنها احتمالاً فقط چند ماه دیگر دوام خواهند آورد!».
هر دو فضاپیمای وویجر دارای یک سیستم قدرت مبتنی بر تولید برق از گرمای ساطع شده از واپاشی یک ایزوتوپ رادیواکتیو پلوتونیوم هستند. این پیل رادیوایزوتوپی هر ساله حدود ۴ وات توان از دست می‌دهد.
در دهه ۱۹۸۰ چندین ابزار در هر دو فضاپیما خاموش شدند. این به این دلیل بود که دوقلوهای وویجر هر دو تحقیقات خود را در مورد سیارات غول پیکر منظومه شمسی به پایان رسانده بودند، امری که باعث افزایش طول عمر هر دو کاوشگر شد.
برای حفظ این قدرت، در اکتبر ۲۰۲۴ اپراتورهای ناسا ابزار سنجش پلاسما را در وویجر ۲ خاموش کردند. این ابزار در سال‌های قبل از خاموش شدن، داده‌های محدودی را جمع‌آوری کرده بود.
ناسا در اواخر ماه فوریه سامانه سنجش پرتوهای کیهانی وویجر ۱ را خاموش کرد. ابزار سنجش ذرات باردار کم‌انرژی وویجر ۲ نیز که وظیفه آن اندازه‌گیری یون‌ها، الکترون‌ها و پرتوهای کیهانی مختلف منشأ گرفته از منظومه شمسی و کهکشان ما است، در پایان ماه مارس خاموش می‌شود.
پاتریک کوئن، دانشمند برنامه وویجر، در این خصوص گفت: «فضاپیمای وویجر از ماموریت اصلی خود برای مطالعه سیارات بیرونی فراتر رفته است. هر ذره از داده‌های اضافی که از آن زمان جمع‌آوری کرده‌ایم نه فقط به لحاظ علم فضا ارزشمند است، بلکه شاهدی نیز هست بر مهندسی مثال‌زدنی طراحی وویجرها که کارشان از تقریباً ۵۰ سال پیش شروع شده و تا به امروز ادامه دارد.»
این واقعیت که فضاپیماهای وویجر تنها دو جسم ساخت بشر هستند که به فضای میان‌ستاره‌ای راه یافته‌اند، به این معنی است که داده‌هایی که آنها جمع‌آوری می‌کنند منحصر به فرد است. به همین خاطر تصمیم برای خاموش کردن هر ابزاری در وویجر ۱ یا ۲ به آسانی گرفته نمی‌شود.
دانشمندان می‌گویند تصمیم اخیر آنها برای خاموش کردن دو ابزار وویجرها، باید به عمر هر دو فضاپیما یک سال دیگر اضافه کند.
هر دو فضاپیما دارای سه ابزار عملیاتی هستند که در سال ۲۰۲۶ به دو عدد کاهش خواهند یافت.
محققان امیدوارند وویجر ۱ و ۲ بتوانند دست‌کم یک ابزار عملیاتی را تا دهه ۲۰۳۰ میلادی حمل کنند. اگرچه ممکن است شرایط پیش‌بینی نشده‌ای ایجاد شود و این برنامه‌ها را تغییر دهد.
لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه وویجر، در این خصوص گفت: «هر دقیقه از هر روز، وویجرها منطقه‌ای را کاوش می‌کنند که هیچ فضاپیمایی قبلاً به آنجا نرفته است. این همچنین به این معنی است که هر روز می‌تواند آخرین روز ما باشد. اما آن روز همچنین می‌تواند مکاشفه میان‌ستاره‌ای دیگری را به همراه داشته باشد.»
وی اضافه کرد: «بنابراین ما تمام تلاش خود را می‌کنیم و هر کاری را که بتوانیم انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم وویجر ۱ و ۲ مسیر پیشگام خود را برای حداکثر زمان ممکن ادامه می‌دهند.»
منبع: یورونیوز
لینک کوتاه کپی لینک