در ماه مبارک رمضان، هر روز با «آیات زندگی‌ساز» همراه باشید؛ مجموعه‌ای از آیات قرآن کریم به همراه تفسیر کوتاه و کاربردی که راهنمای زندگی و سعادت هستند و با این آیات، روزهای ماه مبارک رمضان را با کلام خداوند نورانی‌تر کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین جواد محدثی:
بسم الله الرحمن الرحیم؛ خداوند در آیه ۱۸۶ سوره مبارکه بقره می‌فرماید: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»
رابطه ما با پروردگار، رابطه عبودیت و بندگی است. دعا کردن، از خدا خواستن و روی آوردن به سوی او، در نهاد فطری انسان قرار دارد. اما گاهی غفلت‌ها و مشغله‌های دنیا، انسان را از خدا و از هدف اصلی‌اش دور می‌کند. خدای متعال در این آیه که لحنی بسیار صمیمی دارد، بندگانش را مورد خطاب قرار می‌دهد.
می‌فرماید: «ای پیامبر، اگر بندگان من از من پرسیدند، بدانند که من نزدیکم».
در اینجا «سؤال» به معنای صرفاً پرسشگری نیست، بلکه به معنای طلب کردن، جست‌وجوی خدا و درخواست از اوست.
یعنی بندگان، به دنبال آن هستند که بدانند خدا کجاست، چگونه می‌توان با او ارتباط برقرار کرد و چگونه می‌توان به او نزدیک شد. خداوند در پاسخ به این جست‌وجو، خود را به بندگانش نزدیک معرفی می‌کند: «فَإِنِّی قَرِیبٌ»؛ یعنی من نزدیکم.
سپس خداوند می‌فرماید: «أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ»؛ یعنی من دعای هر کسی را که مرا بخواند، اجابت می‌کنم. این آیه دست نیاز و حاجت انسان را به سوی پروردگاری بلند می‌کند که کریم، رحیم و غفور است. خدایی که از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است و برای ارتباط با او، هیچ واسطه‌ای لازم نیست. کافی است که او را بخوانیم، تا او نیز پاسخ دهد.
زمانی که با چنین خدای مهربان و پاسخ‌گویی روبه‌رو هستیم، باید توجه کنیم که خود خداوند نیز ما را به دعا و طلب از او دعوت کرده است.
همان‌طور که اگر انسانی ما را دعوت کند و ما به او بی‌اعتنایی کنیم، نوعی بی‌احترامی محسوب می‌شود، اگر ما نیز دعوت الهی را نادیده بگیریم و او را نخوانیم، نوعی ناسپاسی است.
خداوند از ما خواسته است که او را بخوانیم، و وعده داده که «هر کس او را بخواند، دعایش را مستجاب خواهد کرد».
اگر به دنبال رشد معنوی، کمال اخلاقی، و شکوفایی استعدادهای درونی خود هستیم، باید ارتباطمان با خدا را تقویت کنیم.
جامعه‌ای که خواهان رشد و تعالی است، باید پیوندش را با پروردگار حفظ کند، چراکه خدا نزدیک است، پاسخ می‌دهد و دعاها را اجابت می‌کند. حیف است که چنین خدای مهربان، پاسخ‌گو و اجابت‌کننده‌ای را فراموش کنیم.
امیدواریم که این رابطه معنوی میان ما و خدایمان، همواره پایدار، مستحکم و عمیق باشد.
در ماه مبارک رمضان، هر روز با «آیات زندگی‌ساز» همراه باشید؛ مجموعه‌ای از آیات قرآن کریم به همراه تفسیر کوتاه و کاربردی که راهنمای زندگی و سعادت هستند و با این آیات، روزهای ماه مبارک رمضان را با کلام خداوند نورانی‌تر کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین جواد محدثی:
بسم الله الرحمن الرحیم؛ خداوند در آیه ۱۸۶ سوره مبارکه بقره می‌فرماید: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»
رابطه ما با پروردگار، رابطه عبودیت و بندگی است. دعا کردن، از خدا خواستن و روی آوردن به سوی او، در نهاد فطری انسان قرار دارد. اما گاهی غفلت‌ها و مشغله‌های دنیا، انسان را از خدا و از هدف اصلی‌اش دور می‌کند. خدای متعال در این آیه که لحنی بسیار صمیمی دارد، بندگانش را مورد خطاب قرار می‌دهد.
می‌فرماید: «ای پیامبر، اگر بندگان من از من پرسیدند، بدانند که من نزدیکم».
در اینجا «سؤال» به معنای صرفاً پرسشگری نیست، بلکه به معنای طلب کردن، جست‌وجوی خدا و درخواست از اوست.
یعنی بندگان، به دنبال آن هستند که بدانند خدا کجاست، چگونه می‌توان با او ارتباط برقرار کرد و چگونه می‌توان به او نزدیک شد. خداوند در پاسخ به این جست‌وجو، خود را به بندگانش نزدیک معرفی می‌کند: «فَإِنِّی قَرِیبٌ»؛ یعنی من نزدیکم.
سپس خداوند می‌فرماید: «أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ»؛ یعنی من دعای هر کسی را که مرا بخواند، اجابت می‌کنم. این آیه دست نیاز و حاجت انسان را به سوی پروردگاری بلند می‌کند که کریم، رحیم و غفور است. خدایی که از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است و برای ارتباط با او، هیچ واسطه‌ای لازم نیست. کافی است که او را بخوانیم، تا او نیز پاسخ دهد.
زمانی که با چنین خدای مهربان و پاسخ‌گویی روبه‌رو هستیم، باید توجه کنیم که خود خداوند نیز ما را به دعا و طلب از او دعوت کرده است.
همان‌طور که اگر انسانی ما را دعوت کند و ما به او بی‌اعتنایی کنیم، نوعی بی‌احترامی محسوب می‌شود، اگر ما نیز دعوت الهی را نادیده بگیریم و او را نخوانیم، نوعی ناسپاسی است.
خداوند از ما خواسته است که او را بخوانیم، و وعده داده که «هر کس او را بخواند، دعایش را مستجاب خواهد کرد».
اگر به دنبال رشد معنوی، کمال اخلاقی، و شکوفایی استعدادهای درونی خود هستیم، باید ارتباطمان با خدا را تقویت کنیم.
جامعه‌ای که خواهان رشد و تعالی است، باید پیوندش را با پروردگار حفظ کند، چراکه خدا نزدیک است، پاسخ می‌دهد و دعاها را اجابت می‌کند. حیف است که چنین خدای مهربان، پاسخ‌گو و اجابت‌کننده‌ای را فراموش کنیم.
امیدواریم که این رابطه معنوی میان ما و خدایمان، همواره پایدار، مستحکم و عمیق باشد.