برترین‌ها: کارناوال ونیز ( Carnival of Venice ) از قدیمی ترین و مشهور ترین جشنواره های جهان است که بطور سالانه برگزار می شود. این کارناوال نمایشی از فرهنگ و هنر ایتالیا است که گویی سوار قایقش کرده اند تا روی آب و از میان کانال های باریک شهر به میدان اصلی رسیده و مورد تحسین همگان قرار گیرد.
این کارناول شگفت انگیز صبح روز چهارشنبه ای که آن را چهارشنبه توبه یا چهارشنبه خاکستری می نامند آغاز می شود و به مدت یازده روز تا قبل از زمان روزه داری مسیحیان ادامه می یابد.
افرادی با ماسک بر قایق هایی از دور دست به سمت کانال های آبی شهر می آیند و به میدان اصلی شهر با نام ” St. Mark’s Square ” می رسند. این میدان زمانی میزبان جشن باشک برای نشان دادن قدرت دولت ونیز بوده است.
در سال ۱۱۶۲، زمانی که دوک ونیزی”ویتاله میچیلی دوم” نقشه “اولریش دوم” و ۱۲ توطئه گر دیگر را نقش بر آب می کند، در ازای بخشش آنها، خراج سالیانه ۱۲ عدد نان، ۱۲ گاو نر و ۱۲ خوک را تعیین می نماید. مردم در گذشته در چهارشنبه ای که جشن در آن برگزار می شود، به میدان می آمدند تا خراج توطئه گران را ذبح کنند و پیروزی دولت شان را جشن بگیرند.
امروز هم لباس بلند زنان و شنل مردان روی همان خیابان ها کشیده می شود. زدن ماسک ها گاهی در طول تاریخ حتی ممنوع شده اند چرا که باعث می شدند تا شان اجتماعی و هویت مردم پنهان بماند و فقیر و غنی از هم تشخیص داده نشوند. گاه حتی برگزاری کارناوال نیز ممنوع می شد اما مردم آن را در خفا برگزار می کردند تا این کارناوال خودش را از دالان های تاریک تاریخ به روشنایی امروز رساند.
این روزها هم مثل آن سال ها رقص و پایکوبی، تردستی و شعبده بازی برپا می شود و در انتهای روز دهم به بهترین ماسک جایزه می دهند. این ماسک ها در تمام مغازه های سوغاتی فروشی ونیز در دسترس است که البته به ارزشمندی ماسک های روز کارناوال نیستند.
ماسک های کارناوال گران قیمت و تزئین شده هستند، حتی روی بعضی هایشان ورقه های طلا و جواهرات وجود دارد. این ماسک ها به اندازه لباس ها مهم اند و انواع و نام ها ی مختلفی هم دارند. اما در کنار مردم، که از چند روز قبل با هزینه زیادی خودشان را برای کارناوال آماده می کند، دولـت، شهرداری و هنرمندان بسیاری هم میدان اصلی و محله های مختلف را تزئین می کنند تا هنر ایتالیایی را برای سه میلیون بازدید کننده که سالانه برای کارناوال به ونیز می آیند، به نمایش بگذارند.
