به گزارش ایسنا، صنعت سیم و کابل یک صنعت زیر ساختی است که جزو نیاز بسیاری از صنایع است. از انواع برق‌کشی ساختمان‌ها، معابر، کارخانه‌ها، لوازم برقی، خودروسازی و... همگی به این برمی‌گردد که به این صنعت نیاز دارند؛ بنابراین این صنعت، یک صنعت استراتژیک است.

علیرضا معتمدرسا- نایب‌رئیس انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان سیم و کابل ایران- در نشست خبری که امروز (دوشنبه) در محل این انجمن برگزار شد، ضمن اشاره به تاریخچه این صنعت ٣٠ ساله، اظهار کرد: صنعت سیم و کابل یک روزی جزو صنایع  آرمانی بین صنایع موجود کشور بود.  مواداولیه نظیر مس، آلومینیوم، مواد پلیمری و... را با حساب مشخص می‌توانستیم تامین و کار کنیم، همچنین می‌توانستیم برنامه‌ریزی برای یک ماه، سه ماه، شش ماه و حتی یک سال آینده داشته باشیم و فعالیت می‌کردیم. اما برای تامین مواداولیه اصلی که مس، آلومینیوم و مواد پلیمری است دچار مشکل شده‌ایم و عرضه بصورت مکفی صورت نمی‌گیرد.

وی افزود: برخی سیاست‌گذاری‌ها موجب سخت تامین شدن  مواد اولیه شده است. امسال، سال سختی را پشت سر گذاشته و سومین سالی است که قطعی برق را تجربه می‌کنیم؛ تاکنون به هر نحوی با تامین ژنراتور، گازوئیل و...، مدیریت می‌کردیم؛ اما امسال آن مدیریت هم با تدوام قطعی برق در زمستان در کنار محدودیت‌های گاز،  چالش‌ها بر انگیز شده است.

این فعال صنعتی، تصریح کرد: اما نکته مهم و اصلی تامین خود مواداولیه است که اعلام می‌کنیم در صورت عدم تامین قراردادهایی که از قضا پروژه‌های ملی کشور و نیاز ملی هستند، بدون پاسخ خواهند ماند.

نایب‌رئیس انجمن صنفی کارفرمایی صنعت سیم و کابل ایران، خاطرنشان کرد: سال‌هاست که خود ما به شرکت‌های مختلف، وزارتخانه‌های مختلف و... خدمات دادیم و فعالیت کرده‌ایم اما اکنون برای یک پروژه ملی مهم که برای همه مردم ایران است، به صراحت نامه داده‌ایم که امکان تامین وجود ندارد، امکان تولید وجود دارد، نیروی انسانی هست اما مواداولیه و برنامه ریزی برای تامین مواد اولیه وجود ندارد. از یک سو، دو روز و نیم کارخانه‌ها برق ندارند، زمانی هم که برق هست، تامین به اندازه مواداولیه وجود ندارد که امکان تولید وجود داشته باشد. 

معتمدرسا تصریح کرد: در مورد مس که شرکت ملی صنایع مس ایران به عنوان تامین‌کننده اصلی بصورت هفتگی در بورس مقداری کاتد مورد نیاز ما را عرضه می‌کند اما این مقدار بسیار محدود است و کفاف نمی‌دهد. ر

الان، افزایش عرضه از قیمت برایمان مهم‌تر است

وی تصریح کرد: حتی ما پیشنهاد کردیم که قیمت را بالا ببرند اما عرضه را شرکت ملی مس بیشتر کند؛ چراکه بیش از آنچه که قیمت برای ما مهم باشد، میزان عرضه اهمیت دارد تا بتوانیم تولید را حفظ کنیم. اما در حال حاضر محدودیت عرضه در بورس و سقف تعیین شده برای عرضه به شدت صنعت را با مشکل مواجه کرده است. همانطور که اشاره شد، در حال حاضر دو مورد قرارداد بزرگ ملی داریم که سال‌ها پیش باور نداشتند که می‌توان کار ملی انجام داد، امروز به آن جایگاه رسیدیم اما امکان تامین نداریم. 

این فعال صنعتی ادامه داد:همین سیاست‌گذاری‌هایی که برای عرضه مفتول مس، مفتول آلومینیوم یا پلیمرهای که به اصطلاح مورد نیاز صنعت سیم و کابل انجام می‌شود، امکان تصمیم‌گیری را از همه ما سلب کرده است؛ بطور مثال  شرکت‌هایی که امکان تولید دارند، ظرفیت تولید هست، انگیزه تولید وجود دارد، اما تامین مواداولیه تضمین نیست، بنابراین شرکتی که یک قرارداد با طی زمان یکساله تنظیم می‌کند که امکان تعدیل ندارد و هیچ تغییری نمی‌توان در آن ایجاد کرد،  بنابراین ناچاراً نمی‌توانیم آن را بپذیریم.

معتمدرسا یادآور شد: سال‌های گذشته که صادرات هم داشتیم حتی به ریال می‌دانستیم که یک هفته دیگر، مفتول را به چه قیمت خریداری می‌کنیم، بنابراین اگر می‌خواستیم قراردادی تنظیم کنیم یا در مناقصه شرکت کنیم، با آگاهی کار می‌کردیم اما در حال حاضر نمی‌توان برنامه‌ریزی کرد. روز گذشته که آخرین روز بورسی بود، کاتد مس عرضه شده ۲۱.۶ درصد رقابت شد اما هفته قبل ۲۰ درصد رقابت بود؛ بین دو هفته؛ هر کیلو مفتول مسی ۱۰۰ هزار تومان تفاوت قیمت پیدا کرده است؛ این ۱۰۰ هزار تومان افزایش قیمت، تمام محاسبات و تمام داشته‌های ذهن ما را بر هم می‌ریزد. امروز ما هیچ قرار و هیچ خریدی را با هیچ تامین‌کننده نمی‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم.

این تولیدکننده صنعتی تصریح کرد: ما پیشنهاد کردیم شرکت ملی مس، ۳۰۰۰ تن کاتدی را که در بورس عرضه می‌کند، باتوجه به اینکه این ۳۰۰۰ تن به خاطر بالا رفتن قیمت‌ها در بازار و شرایطی که همه در جریان آن، هستیم، رقابت‌هایی می‌شود بعضا برخی که شاید تولیدکننده هم نیستند، از بورس کالا خرید می‌کنند و جایی دیگر و به شکلی دیگر وارد بازار آزاد کنند؛ به همین طریق قیمت را بالا می‌برند، ما پیشنهاد کردیم یک راه این است که قیمت را بالا ببرند تا دیگر سود  برای دلال صرفه نداشته باشد.

نایب رئیس انجمن سیم و کابل ایران ضمن تاکید بر عرضه منطقی‌تر مواد اولیه با هر قیمتی اما بصورت درست که شرکت‌ها بتوانند برنامه‌ریزی نه برای بلندمدت، بلکه برای یک مدت یک ماه یا دو ماه آینده داشته باشند، در پاسخ به ایسنا، که آیا این محدودیت عرضه از سوی شرکت ملی مس به عنوان مرجع اصلی تامین و عرضه مس کشور است که عرضه مکفی (علیرغم آمار افزایشی تولیدی که اعلام می‌کند) ندارد یا تولید و عرضه به میزان کافی انجام می‌شود اما محدودیت‌های بورسی منجر به عرضه ناکافی شده است، پاسخ داد: متاسفانه هیچگاه، شفافیت وجود ندارد. شرکت‌ها بصورت شفاف اعلام نمی‌کنند که چه میزان تولید و چه میزان عرضه واقعی دارند. بطور مثال،  هیچ یک از شرکت‌ها اعلام نمی‌کنند که ما مثلا ۲۰۰ هزار تن تولید می‌کنیم و به هر دلیلی ۲۰۰ هزار تن صادر می‌کنیم. 

وی افزود: ما به عنوان مصرف‌کننده اصلی مس در تصمیم‌گیری‌ها، هیچ جایی نداریم؛ نمی‌دانیم این سقف و محدودیت عرضه را که اکنون نیاز ملی است و تولیدکننده داخلی هست، امکان تولید هم وجود دارد را چه کسی تعیین می‌کند؟ 

۲ سال است سهمیه آلومینیوم شرکت‌های تولیدکننده تعییر نکرده

در ادامه این نشست، محمدرضا صومعی- عضو انجمن صنفی کارفرمایی صنعت سیم و کابل ایران و فعال صنعت آلومینوم - اظهار کرد: مشکلات بسیار زیاد وجود دارد اما در رابطه با آلومینیوم که یک هادی الکتریسته در سیم‌ها و کابل است، مسئله نخست که در آلومینیوم وجود دارد، سهمیه‌ای است که برای شرکت‌های تولیدکننده در نظر گرفته شده است. مطرح و بررسی کرده و سهمیه‌بندی ۱۵ درصدی در نظر گرفته‌اند. دو سال است که این سهمیه تغییر نکرده است. بارها بررسی کرده‌ایم و براساس مدارک موجود به این نتیجه رسیده‌ایم که این ۱۵ درصد نمی‌تواند کفاف تولید یک شرکتی را بدهد و ۷۰ تا ۸۰ درصد این مواداولیه را ما و شرکت‌های مختلف مشابه ما، از بازار آزاد تهیه می‌کنیم.

وی افزود: البته حتی این ۱۵ درصد هم مسئله اصلی نیست، موضوعی اصلی این است که مقدار آلومینیوم موجود در بازار آزاد، به چه صورت وارد بازار شده که ما می‌تونیم از بازار آزاد به قیمت بالاتری (۱۰ تا ۲۰ درصد بالاتر از قیمت بورس کالا) خریداری کنیم؟ بنابراین مسئله سهمیه‌بندی از این حیث یکی از مشکلات اساسی ماست که چه کسانی این سهمیه را که متولی امر یعنی وزارت صمت تعریف کرده، دریافت و به بازار می‌برند؟

این عضو انجمن سیم و کابل خاطرنشان کرد: موضوعی دوم که با وزارت صمت نیز در مورد آن صحبت کرده و درخواست کرده‌ایم این است که این سهمیه اصلاح شود؛ چرا تولیدکننده‌ای که همه امکاناتِ ماشین‌آلات، نیروی انسانی، سیستم آماده و... دارد را در مضیقه ۱۵ درصد قرار داده‌اند؟ پاسخ می‌دهند که خودتان بروید، دستگاه ذوب بیاورید و دستگاه ذوب بگذارید تا بتوانیم سهمیه شما را افزایش دهیم. این دستگاه ذوب برای آلومینیوم که مفتول تولید کند، حدود ۶۰ تا ۷۰ میلیارد تومان هزینه دارد. یک دستگاه ذوب که به هر حال وارد کارخانه شود، اگر سه روز روشن باشد، کفاف کارخانه را خواهد داد و یعنی پس از ۲۷ روز تمام این دستگاه ذوب از کار می‌افتد. 

وی در بخشی دیگر از صحبت‌های خود، تصریح کرد: در حال حاضر هفته‌ای ۷۰۰۰ تن آلومینیوم در بورس عرضه می‌شود. تعداد زیادی شرکت‌های آلومینیوم هستند که در حقیقت این میزان عرضه، واقعاً کفاف نمی‌دهد. اتفاقی که می‌افتد این است که زمانیکه قیمت بر مبنای پایه است، عرضه بورس را پایین‌تر می‌آوردند،  بنابراین خود به خود، عرضه هم کم می‌شود و در حقیقت مشکلات عدیده قیمت به وجود می‌آید. عرضه را از ۷۰۰۰ تن به ۴۰۰۰ تن می‌رسانند که این مشکل را به وجود می‌آورد. آمار شش ماهه گذشته طی جدولی که مشخص است، نشان می‌دهد هر زمان که عرضه را کم کردند، خود به خود قیمت بالا رفته و واقعا هیچگونه کنترلی توسط متولی روی این مسئله وجود ندارد.

صومعی تصریح کرد: چند سال پیش یک شرکت آلومینیومی بسیار خوب کاری می‌کرد، سهمیه  ۱۵ درصدی تعیین شد، اکنون آن شرکت تعطیل شده اما همچنان سهمیه دریافت می‌کند. یک شرکت دیگر آن زمان فعالیت زیادی نداشته اما امروز به شدت کار خود را گسترش داده و و در حال فعالیت است، باز همان سهمیه را برایش در نظر دارند و به هیچ عنوان حاضر نیستند به این سهمیه دست بزنند. این مسائل مصداق و مبنای سوق دادن تولیدکننده‌های زیر مجموعه آلومینیوم به سمت بازار است. ناچار هستیم ۸۰-۷۵ درصد نیاز خود را از بازارآزاد تامین کنیم.

تا مواداولیه خرید نکنیم، محصول نمی‌توانیم بفروشیم؛ چراکه ریسک بالایی دارد

سعید قاسمی- دیگر عضو انجمن سیم و کابل و فعال تولیدکننده مواد پلیمری مورد استفاده در صنعت سیم و کابل، اظهار کرد: تنها هفته‌ای یکبار می‌توانیم سهمیه مورد نیاز را از بورس تهیه کنیم؛ از آذرماه امسال اعلام کرده‌اند که تنها ۳۵ درصد از سهمیه را می‌توان خریداری کرد؛ محدودیت خرید در بورس سبب کاهش تولید شده است؛ بنابراین میزان مورد نیاز را باید از بازار آزاد تهیه کنیم. این درحالیست که پتروشیمی‌ها با افزایش عرضه در بورس می‌توانند از این مشکلات جلوگیری کنند اما متاسفانه خود به دنبال ایجاد رقابت در بورس هستند. 

فعال صنعت آلومینیوم خاطرنشان کرد: طی سه- چهار ماه گذشته قیمت جهانی پی‌وی‌سی تقریباً رشدی نداشته، یا کاهشی بوده یا درصدش صفر بوده است اما بررسی ما نشان می‌دهد که در بورس کالا قیمت پایه تقریبا به غیر از هفته گذشته، مرتباً متاثر از وضعیت ارز، افزایشی بوده است. عامل اصلی مشکلاتی که برای تولید کننده مهم هست، ثبات در عرضه مواد اولیه و ثبات در قیمت است. اینکه من تولیدکننده خیالم راحت باشد که به هر قیمتی که امروز خرید می‌کنم، مطمئن باشم هفته آینده هم می‌توانم خرید کنم؛ نه اینکه فکرمان درگیر این باشد که آیا می‌توانم خرید کنم یا خیر یا آیا با آن قیمتی که هفته پیش خرید شده باز هم می‌توانیم بخریم یا نه. به شرایطی رسیده‌ایم تا مواداولیه را خرید نکنیم، به هیچ عنوان نمی‌توانیم فروش یا پیش فروش داشته باشیم. چراکه نمی‌دانیم چه قیمتی مواداولیه خواهیم خرید. 

وی تصریح کرد: صادرات pvc ممنوع است اما مطلع هستیم که pvc را از بسته‌بندی اوریجینال خارج می‌کنند و با درصد خیلی کمی، فیلتر کربنات به آن اضافه و صادر می‌کنند و از مرز به راحتی خارج می‌شود. این درحالیست که ما بازار صادرات را به خاطر محدودیت های خرید و نوسان ارز از دست داده‌ایم. سال گذشته ۶۰۰ هزار دلار صادرات پلیمر داشتیم که با محدودیت خرید، امسال نمی توانیم حتی نیاز داخل را تامین کنیم.

انتهای پیام