باشگاه خبرنگاران جوان - دکتر میثم مهدی‌یار؛ پژوهشگر اجتماعی در یادداشتی در رابطه با انتشار ویدئوی سخنان الناز سخائیان مدیر شرکت نستله در ایران در صفحه شخصی خود در فضای مجازي نوشت:
با وجود گذشت چند روز از انتشار ویدئوی سخنان الناز سخائیان مدیر شرکت نستله در ایران، واکنش‌ها به استفاده بی حد و حصر او از کلمات انگلیسی همچنان ادامه دارد.
اگرچه واکنشهای شدید در رسانه‌ها به ادبیات نازل ایشان پسندیده و به‌جا بود اما تقلیل مساله به کیفیت استخدام کلمات توسط شخص ایشان از آن هم نازل‌تر است.
زبان گفتاری این خانم محصول فضای گسترده‌تری است که بخش زیادی از آن ایجابی و یا سلبی توسط سیاست‌های فرهنگی و زبانی و ادبی نهادها و ارگان‌های مختلف حاکمیتی ساخته و پرداخته شده‌اند.
زبان گفتاری این خانم شمه‌ای از آن ادبیات خاصی است که در شرکت‌های شتاب‌دهنده و شبیه به آن‌ها در جریان است، در خیابان‌ها روی بیلبوردهای شهرداری می‌بینیم، در بازار در سر اصناف مشاهده می‌کنیم، در تبلیغات صداوسیما و یا برنامه‌های روزمره‌اش می‌شنویم و ...
در واقع پرسش و مطالبه اصلی باید از «سیاست زبانی و ادبی» دولت‌ها و حاکمیت ج.ا درباره صیانت و توسعه زبان فارسی باشد. البته ارزیابی عملکرد دولتی در حوزه زبانی حتما از مجال این نوشته خارج است اما به نظرم اجازه داشته باشیم در این رابطه چند سوال از نهادهای مسئول طرح کنیم:
۱- از آموزش و پرورش: چرا درس ادبیات فارسی در مدرسه و دانشگاه به یکی از کسل‌کننده‌ترین و بی‌خاصیت‌ترین درس‌ها در مدرسه و دانشگاه تبدیل شده در حالیکه ادبیات کلاسیک ایران مملو از حکایات و قصه‌های عاشقانه، عارفانه، حماسی و تعلیمی است که برای ارتقای اخلاقی و فرهنگی جامعه بدان نیازمندیم.
۲- از صدا و سیما: چرا رسانه ملی به خاطر هویت ملی و زبان فارسی نمی‌تواند از پول تبلیغ برندهای داخلی با کلمات خارجی همچون فلای‌تودی و ... بگذرد؟
۳- از وزارت ارشاد: چرا معاونت فرهنگی، شورای فرهنگ عمومی و ستاد عریض و طویل «شورای پاسداشت زبان فارسی» در آن وزارتخانه نسبت به استفاده از لغات بیگانه در اصناف، تبلیغات در معابر و فضاهای شهری، رسانه‌های جمعی و... سکوت کرده است؟ چرا نسبت به افزایش انس به ادبیات فارسی برنامه ایجابی مشخصی ندارد؟
۴- از وزارت کشور و شهرداری‌ها: چرا شهرداری‌ها نسبت به توقف تبلیغات آسیب‌زننده به زبان فارسی در بیلبوردهای شهری اقدام نمی‌کنند؟
۵- از معاونت علمی: که متولی گسترش زیست‌بوم‌های فناورانه در کشور است وهیچ برنامه سلبی و یا ایجابی نسبت به شیوع یک زبان چپ‌اندر قیچی در میان فعالان «زیست‌بوم‌های فناوری‌های جدید» (شتاب‌دهنده‌ها، دانش‌بنیان‌ها و...) ندارد؟
۶- از وزارت علوم و شورای عالی انقلاب فرهنگی: نسبت برنامه درسی علوم انسانی و اجتماعی ما با ادبیات غنی کلاسیک ایران که حداقل ۷-۸ قله جهانی معرفی کرده است چیست؟