به گزارش خبرنگار مهر، امیررضا کوشانی از جمله بازیگران نمایش «سفرنامه آبجی مظفر» به نویسندگی و کارگردانی قطب‌الدین صادقی است که از ۱۶ دی در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفته است.
کوشانی در ابتدا درباره سیر فعالیت حرفه‌ای خود گفت: می‌توانم بگویم که رشد حرفه‌ای من از نمایش «خیر نبینی سعیده» به کارگردانی علیرضا احمدی خیری آغاز شد که در سال ۱۴۰۰ در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا شد. این نمایش نقطه عطفی در زندگی هنری من بود زیرا ۱۱ نقش متفاوت در نمایشی مونولوگ محور چالش بزرگی برای من محسوب می‌شد. در حین این اجرا، سروش طاهری کارگردان تئاتر، این نمایش را از من دید و برای بازی در نمایش «پیرزنی که در زمین خانه داشت» به کارگردانی وی دعوت به همکاری شدم. پس از این تجربه، چندین پیشنهاد مطرح شد اما متأسفانه نمایشنامه‌ها کیفیت لازم را دارا نبودند.
وی در ادامه افزود: پس از این پروژه‌ها تا خرداد ۱۴۰۱ پیشنهاد جدی مطرح نشد تا پیشنهاد بازی در نمایش «میرزاکشون» مطرح شد؛ اجرای این نمایش منجر به انتخاب برای بازی در «سفرنامه آبجی مظفر» شد. البته این پروژه با یک سال تأخیر آغاز شد و در این فاصله، پس از جلسه‌ای با مازیار سیدی، پیشنهاد بازی در نمایش «سیمبلین- یک نمایش فنسی» را دریافت کردم که این پروژه نمایشی از مرداد ۱۴۰۲ تا مهر ۱۴۰۳ فرایند تولید و اجرا را طی کرد.
این بازیگر درباره چالش‌های مسیر کاری خود گفت: در اجرای نمایش «سیمبلین – یک نمایش فنسی»، در حادثه‌ای دچار آسیب‌دیدگی شدید از ناحیه دست، پا و سر شدم. باوجود این موضوع، با شرایط سخت و دست و پای شکسته روی صحنه رفتم، اما متأسفانه هیچ حمایتی از سوی تیم اجرایی دریافت نکردم.
وی درباره همکاری با قطب‌الدین صادقی در نمایش «سفرنامه آبجی مظفر» بیان کرد: از ابتدا آگاه بودم که کار کردن با قطب‌الدین صادقی چالش‌های جدیدی برایم خواهد داشت. او در سال‌های فعالیت خود، بازیگران بسیاری را از تئاتر به سینما و تلویزیون معرفی کرده است. با وجود سختی‌های اولیه تمرین، این تجربه برای من بسیار آموزنده و ارزشمند بود. از نکات چالش برانگیز سفر و حرکت از متنی شکسپیری در نمایش «سیمبلین-یک نمایش فنسی» به یک نمایش تماما ایرانی در «سفرنامه آبجی مظفر» بود.
این بازیگر همچنین درباره مشکلات موجود در تئاتر کشور گفت: مدیریت فرهنگی حاکم بر سالن‌های نمایشی، چه خصوصی و چه دولتی، چالش‌های زیادی برای هنرمندان مستعد اما کمتر شناخته‌شده ایجاد کرده است.
کوشانی ادامه داد: ورود چهره‌های غیرمرتبط همچون بلاگرها و افرادی که تنها به واسطه توان مالی روی صحنه می‌آیند، موجب محدود شدن فضا برای هنرمندان واقعی این حوزه شده است.
وی در پایان، با اشاره به چالش‌های موجود در عرصه تئاتر، به نقل از گوته گفت: باشد که صحنه تئاتر همچون طناب بندبازان باشد و افراد نالایق جرئت راه رفتن بر روی آن را نداشته باشند.