جوان آنلاین: فردین علیخواه در کانال تلگرامی خود نوشت: دنیای عجیبی داریم. تعریف «میراث» بسیار متنوع و متفاوت شده است. آنچه نخبگان از خود به یادگار می‌گذارند، دیگر صرفاً شامل اندیشه‌ها، آموخته‌ها، اختراعات، دانش و افکار و تجارب ارزنده‌شان نیست. آدامس! بله آدامس هم جزئی از میراث آدم‌های بزرگ شده است. آدامس آدم‌های بزرگ که روزی شانس و افتخار آن را داشته‌اند تا بین دندان‌های آنها قرار گیرند و با خشم و دلواپسی جویده شوند هم قرار است در جایی تحت مراقبت و محافظت شدید باشند و روزبه‌روز بر ارزش پولی آنها افزوده شود. خوش به حال آدامس. آدامس محترم و چه بسا «مقدس» شمرده می‌شود، چون روزی در مسابقه فوتبال مهمی افتخار حضور در دهان «سر الکس فرگوسن» را داشته است. دنیای‌مان دارد سطحی می‌شود. نه؟ قرار بود در جهان مدرن، سحر و جادو کنار گذاشته شود و «جان‌پنداری» اشیا برچیده شود. شد؟ چرا جهان هنوز دربند آدامسی است که روزی از سوی فرگوسن جویده شده؟ وقتی می‌توانیم تمام فیلم‌های مسابقات فرگوسن را ببینیم و از او بیاموزیم کارکرد آدامس تفی او برای بشر دقیقاً چیست؟ او هنوز زنده است و بی‌تردید در حال جویدن آدامس‌های دیگری است. هر آدامس چند؟