به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فرخ میرشکار، همسر شهید تیمور مرادقلی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون» بیان کرد: شهید تیمور مرادقلی، نخستین شهید معلم انقلاب در سیستان و بلوچستان، در ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ به دست عوامل جنایت‌کار رژیم پهلوی به شهادت رسید.
وی در پاسخ به اینکه چگونه شهید وارد عرصه معلمی شد، افزود: تیمور از همان کودکی عشق به معلمی داشت؛ پس از پایان مقطع دبیرستان، مراحل گزینش و استخدام را طی کرد و به عنوان معلم سپاه دانش در شهرستان کاشمر مشغول به کار شد؛ او بسیار منضبط و متعهد بود و همین ویژگی‌ها باعث شد پس از گذراندن دوره دانشسرا در سال ۱۳۵۱ به استخدام رسمی آموزش‌وپرورش درآید؛ تیمور اعتقاد داشت که معلمی تنها شغل نیست، بلکه رسالتی الهی است.
همسرم روحیه‌ای انقلابی داشت
میرشکار تصریح کرد: همسرم از ابتدای فعالیتش در آموزش‌وپرورش روحیه‌ای انقلابی داشت؛ او همیشه دغدغه مشکلات فرهنگی و اجتماعی داشت و برای روشنگری مردم تلاش می‌کرد؛ در سال‌های اوج‌گیری مبارزات انقلابی، علاوه بر تدریس، به پخش بیانیه‌ها، توزیع تصاویر حضرت امام خمینی (ره) و برگزاری جلسات ضد رژیم می‌پرداخت.
وی ادامه داد: او در کنار شغل معلمی، دانشجوی رشته مهندسی برق بود و بین تحصیل و مبارزه تعادل برقرار کرده بود؛ برای همین، به درخواست خودش از کاشمر به زاهدان منتقل شد تا بتواند در این منطقه محروم نیز به مبارزاتش ادامه دهد.
همسر شهید از روزهای پایانی زندگی شهید برایمان این‌گونه بیان کرد: ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ بود که تیمور از خانه برای رفتن به مدرسه خارج شد؛ همان روز معلمان به نشانه اعتراض اعتصاب کرده بودند؛ حوالی ظهر، یکی از شاگردانش را دیدم که زودتر از معمول از مدرسه برگشته بود؛ وقتی پرسیدم چرا مدرسه تعطیل شده است، گفت معلمان برای اعتصاب رفته‌اند و تیمور یکی از برگزارکنندگان مراسم بود.
وی ادامه داد: همان لحظه احساس بدی داشتم؛ به خانه خواهر تیمور رفتم و از او خبری نداشتم؛ ساعتی بعد، پسر بزرگم سراسیمه به خانه آمد و گفت: «مردم در راهپیمایی فریاد می‌زدند که مرادقلی مجروح شده است!» با نگرانی به بیمارستان رفتیم، اما دیگر دیر شده بود؛ تیمور به شهادت رسیده بود.
میرشکار در خصوص چگونه خبر شهادت همسرش عنوان کرد: وقتی به بیمارستان رسیدیم، خبر شهادت تیمور تأیید شد؛ دیگر توان ایستادن نداشتم؛ تیمور به آرزویش رسیده بود، اما ما او را ازدست‌داده بودیم؛ تشییع‌جنازه او یکی از شلوغ‌ترین مراسمی بود که شهر زاهدان به خود دیده بود؛ مردم شیعه و سنی، معلمان و دانش‌آموزان، همه آمده بودند تا این قهرمان انقلابی را بدرقه کنند.
باید برای آینده کشور همه تلاش کنند
همسر شهید مراد قلی در پاسخ به اینکه چه چیزی از شخصیت تیمور بیشتر در خاطرتان مانده است، اذعان کرد: تیمور مردی بود که هیچ‌وقت از مشکلات شخصی شکایت نمی‌کرد؛ او همیشه به مشکلات فرهنگی و اجتماعی فکر می‌کرد و می‌گفت وظیفه ماست که برای آینده ایران تلاش کنیم؛ او حتی در نامه‌ای به وزیر وقت آموزش‌وپرورش نوشت: «کشور عزیز ما در راه تمدنی بزرگ گام برمی‌دارد و کلیه آحاد ملت وظیفه دارند که در راه رسیدن به این هدف مقدس کوشا باشند.»
میرشکار در خصوص آرزوی شهید برای آیندگان تصریح کرد: او همیشه می‌گفت معلمان وظیفه دارند دانش‌آموزانی پرثمر و دانشمند تربیت کنند؛ آرزویش این بود که ایران به کشوری پیشرفته تبدیل شود؛ با اینکه خودش دیگر نیست، اما به آرمان‌هایش ایمان دارم و تلاش می‌کنم تا فرزندانمان همان‌طور که او می‌خواست، افرادی مفید برای جامعه باشند.
نسل جوان باید قدر انقلاب را بدانند
وی در خصوص پیام به مردم، به‌ویژه نسل جوان، خاطرنشان کرد: امیدوارم جوانان امروز قدر انقلاب و آرمان‌هایش را بدانند شهید بزرگوار همیشه می‌گفت اگر قرار است چیزی را برای آینده به یادگار بگذاریم، باید عشق به وطن و ایمان به خدا باشد.
همسر شهید مرادقلی گفت: همسرم می‌گفتند: «اگر می‌خواهیم آینده ایران را بسازیم، باید دانش‌آموزان را با حقیقت آشنا کنیم» او با خطرات این کار آشنا بود، اما هیچ‌گاه از مبارزه دست نکشید؛ حتی در مواقعی که مأموران رژیم به دنبال انقلابیون بودند، او بیانیه‌ها را پنهان می‌کرد و با شجاعت آن‌ها را در میان مردم پخش می‌کرد.
میرشکار ادامه داد: شهید به عنوان معلم، نه‌تنها درس حرفه‌وفن را به دانش‌آموزان تدریس می‌کرد، بلکه به آن‌ها یاد می‌داد که برای آزادی و استقلال ایران تلاش کنند؛ در مدارس زاهدان، او جلسات مخفیانه‌ای برگزار می‌کرد و دانش‌آموزان را به شرکت در تظاهرات ضد رژیم تشویق می‌کرد؛ او همیشه می‌گفت: «ما معلمان مسئولیم نسلی آگاه و شجاع پرورش دهیم که برای آینده کشور تلاش کنند.»
وی افزود: حتی زمانی که خطر شناسایی‌شدن توسط مأموران رژیم وجود داشت، تیمور از حضور در تجمعات انقلابی خودداری نمی‌کرد؛ او در سازمان‌دهی تظاهرات ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ نقش کلیدی داشت و با شور و حرارت، معلمان و دانش‌آموزان را به همراهی با انقلاب تشویق می‌کرد.
میرشکار در پاسخ به اینکه شهید چگونه با دیگر مبارزان ارتباط برقرار می‌کرد، تشریح کرد: همسرم روابط گسترده‌ای با دیگر مبارزان انقلابی در زاهدان و حتی شهرهای دیگر داشت؛ او از طریق نامه‌نگاری و سفرهای کوتاه به مناطق مختلف، با دیگر معلمان و فعالان انقلابی ارتباط برقرار می‌کرد؛ در این دیدارها، تجربیات خود را به اشتراک می‌گذاشت و برای برنامه‌ریزی تجمعات بزرگ‌تر همکاری می‌کرد.
همسر شهید اظهار کرد: تیمور همچنین در انتقال پیام‌ها و بیانیه‌های مهم انقلاب نقش داشت؛ او به صورت ناشناس، این بیانیه‌ها را در میان مردم توزیع می‌کرد و حتی زمانی که شرایط سخت می‌شد، از این کار دست نمی‌کشید.
نقطه اوج فعالیت شهید شرکت در راهپیمایی ۱۷ بهمن بود
وی بیان کرد: راهپیمایی ۱۷ بهمن نقطه اوج فعالیت‌های تیمور بود؛ او از روزها قبل در حال برنامه‌ریزی این مراسم بود و با معلمان و دانش‌آموزان هماهنگی می‌کرد؛ شهید اصرار داشت که این راهپیمایی باید به شکلی منظم و گسترده برگزار شود تا صدای مردم زاهدان به سراسر کشور برسد.
میرشکار در خصوص اینکه واکنش تیمور به تهدیدهای رژیم چگونه بود، بیان کرد: شهید هرگز از تهدیدهای رژیم نترسید؛ حتی زمانی که خبرهایی از دستگیری و شکنجه انقلابیون شنیده می‌شد، او با جسارت بیشتری به فعالیت‌هایش ادامه می‌داد؛ یک‌بار که دوستانش از او خواستند کمتر در تظاهرات ظاهر شود، او پاسخ داد: «اگر ما بترسیم، چه کسی برای آزادی این ملت قدم برمی‌دارد؟»
وی در پاسخ به اینکه شهادت تیمور چه تأثیری بر مردم زاهدان داشت، افزود: خبر شهادت تیمور تأثیر عمیقی بر مردم زاهدان گذاشت؛ تشییع‌جنازه او یکی از بزرگ‌ترین مراسم‌هایی بود که مردم زاهدان تا آن زمان دیده بودند؛ شیعه و سنی، معلم و دانش‌آموز، همه در کنار هم برای بدرقه تیمور جمع شده بودند؛ شهادت او باعث شد مردم مصمم‌تر از قبل در مسیر انقلاب گام بردارند.
شهید نماد از مقاومت و استواری بود
همسر شهید مرادقلی در پایان خاطرنشان کرد: حتی پس از گذشت سال‌ها، مردم زاهدان از تیمور به عنوان نماد شجاعت و فداکاری یاد می‌کنند؛ او نه‌تنها برای خانواده ما، بلکه برای همه مردم این منطقه، قهرمانی است که با خون خود، درخت انقلاب را آبیاری کرد؛ شهید باایمان و عشق به ایران، جان خود را فدا کرد؛ او نمادی از مقاومت و استواری بود و ما باید تلاش کنیم تا این ارزش‌ها را در جامعه زنده نگه داریم.
انتهای خبر/ https://asrehamoon.ir/vdcdso0fkyt0596.2a2y.html