به گزارش خبرنگار ایلنا، براساس این مطالعه که 16 ژانویه، در مجله ساینس منتشر شد، از آنجا که شیمی غذایی که یک فرد یا موجود مصرف می‌کند در بافت‌های بدن، از جمله‌ بخش‌های سخت مانند مینای دندان حفظ می‌شود، محققان هفت دندان آسیاب فسیل شده موجود در غارهای آهکی استرکفونتین در نزدیکی ژوهانسبورگ که متعلق به آسترالوپیتکوس‌های 3.3 و 3.7 میلیون سال پیش می‌شود را مورد بررسی قرار دادند. این غارها بخشی از منطقه مهد بشریت آفریقای جنوبی هستند و به دلیل وجود فسیل‌های قدیمی شهرت دارند.

تینا لودکه، ژئوشیمی‌دان از موسسه ماکس پلانک آلمان و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: ممصرف گوشت احتمالا نقش مهمی در گسترش ظرفیت جمجمه یعنی افزایش اندازه مغز در طول تکامل انسان ایفا کرده زیرا منابع حیوانی منبعی بسیار غنی از کالری و حاوی مواد مغذی، مواد معدنی و ویتامین‌های ضروری برای تغذیه مغز هستند.

گونه آسترالوپیتکوس‌ها پیشتر اوقات مثل ما راه می‌رفتند اما همیشه نه. قادر به بالا رفتن درخت بودند، مغز بسیار کوچکی داشتند و صورت آنها بیشتر شبیه میمون بود تا انسان.

آنها بازوهای بلند با انگشتان خمیده داشتند که برای بالا رفتن از درخت مناسب بودند با این حال آنها بر روی دو پا ایستاده و به صورت عمودی راه می‌رفتند.

به گفته لودکه هنوز مشخص نیست که چه گروه‌هایی برای نخستین بار شروع به خوردن گوشت به عنوان منبع غذایی کردند و چه زمانی گوشت به منبع غذایی مهمی تبدیل شد که توانست منجر به تغییرات مورفولوژیکی شود.