ازآنجایی که چین عضو دائم شورای امنیت است،رابطه حسنه با این کشور قطعا برای جمهوری اسلامی ایران یک مزیت خواهد بود. از سوی دیگرچین درزمینه مذاکرات هسته‌ای عضو برجام است و درقالب این مذاکرات چه در گذشته وچه امروز وچه قطعا در آینده نزدیک، به کمک این کشور نیاز داشته و داریم.همچنین تحولات غرب آسیا درهفته‌های اخیر اهمیت تبادل نظر راهبردی بین ایران و چین را بیشتر کرده است؛ چراکه هرگونه ناامنی درمنطقه و رشد تروریسم نه به نفع ایران است و نه منطقه و نه چین. چین سیاست حفظ توازن در منطقه و رعایت ثبات و امنیت منطقه را در پیش گرفته است.
از سوی دیگر با توجه به تحریم‌های آمریکا و روی کار آمدن مجدد ترامپ نیاز است در این زمینه با چینی‌ها تبادل نظر داشته باشیم.
درموضوعات جهانی و تقویت جنوب-جنوب نیز دیدگاه‌های ایران و چین بسیار به هم نزدیک است. تمام این واقعیت‌ها و اشتراکات زمینه‌های بسیاری را برای توسعه و تعمیق همکاری تهران-پکن فراهم می‌کند و در مجموع چین به‌عنوان کشوری مهم و تأثیرگذار در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی می‌تواند به ما کمک کند. جمهوری اسلامی ایران در دولت دوازدهم توافق‌نامه همکاری جامع ۲۵ ساله را با چین امضا کرد. این توافق‌نامه، برنامه بسیار مهمی بود که بین ایران و چین امضا شد و به‌عنوان نقشه راه توسعه رابطه ایران و چین بسیار‌مثبت بود و اکنون باید چگونگی پیشرفت این برنامه مورد بررسی قرار گرفته و نقاط ضعف آن شناسایی و پیگیری شود.
نکته دیگری که باید در زمینه روابط دو کشور به آن اشاره کنم این است که در هرکجا که پای منافع ملی ایران و تامین حداکثری این منافع در میان باشد باید توسعه رابطه صورت بگیرد. هیچ کشوری از جمله ایران نباید دست به محدودیت‌سازی برای خود در حوزه سیاست خارجی بزند. بنابراین این‌که تصور کنیم برای توسعه رابطه با غرب باید در حوزه رابطه با شرق از جمله در کمیت و کیفیت رابطه با چین محدودیت ایجاد کنیم، درست‌نیست. همکاری‌های ایران و چین از گذشته‌های دور همواره دوستانه و صمیمی بوده و امروز نیز روابط دو کشور راهبردی است. سفر وزیر خارجه کشورمان به چین در این سطح که طی دو سه روز گذشته انجام شد، بعد از حدود ۱۹ ماه بود و در این مدت سفری در سطح وزرای خارجه دو کشور نداشتیم. اگرچه رؤسای جمهور در حاشیه نشست سران بریکس در کازان با یکدیگر ملاقات کردند و موضوعات مهمی در دیدار پزشکیان و شی‌جین پینگ مطرح شد.
از سوی دیگر با توجه به تحریم‌های آمریکا و روی کار آمدن مجدد ترامپ نیاز است در این زمینه با چینی‌ها تبادل نظر داشته باشیم.
درموضوعات جهانی و تقویت جنوب-جنوب نیز دیدگاه‌های ایران و چین بسیار به هم نزدیک است. تمام این واقعیت‌ها و اشتراکات زمینه‌های بسیاری را برای توسعه و تعمیق همکاری تهران-پکن فراهم می‌کند و در مجموع چین به‌عنوان کشوری مهم و تأثیرگذار در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی می‌تواند به ما کمک کند. جمهوری اسلامی ایران در دولت دوازدهم توافق‌نامه همکاری جامع ۲۵ ساله را با چین امضا کرد. این توافق‌نامه، برنامه بسیار مهمی بود که بین ایران و چین امضا شد و به‌عنوان نقشه راه توسعه رابطه ایران و چین بسیار‌مثبت بود و اکنون باید چگونگی پیشرفت این برنامه مورد بررسی قرار گرفته و نقاط ضعف آن شناسایی و پیگیری شود.
نکته دیگری که باید در زمینه روابط دو کشور به آن اشاره کنم این است که در هرکجا که پای منافع ملی ایران و تامین حداکثری این منافع در میان باشد باید توسعه رابطه صورت بگیرد. هیچ کشوری از جمله ایران نباید دست به محدودیت‌سازی برای خود در حوزه سیاست خارجی بزند. بنابراین این‌که تصور کنیم برای توسعه رابطه با غرب باید در حوزه رابطه با شرق از جمله در کمیت و کیفیت رابطه با چین محدودیت ایجاد کنیم، درست‌نیست. همکاری‌های ایران و چین از گذشته‌های دور همواره دوستانه و صمیمی بوده و امروز نیز روابط دو کشور راهبردی است. سفر وزیر خارجه کشورمان به چین در این سطح که طی دو سه روز گذشته انجام شد، بعد از حدود ۱۹ ماه بود و در این مدت سفری در سطح وزرای خارجه دو کشور نداشتیم. اگرچه رؤسای جمهور در حاشیه نشست سران بریکس در کازان با یکدیگر ملاقات کردند و موضوعات مهمی در دیدار پزشکیان و شی‌جین پینگ مطرح شد.