به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) نه تنها یک حادثه تاریخی است، بلکه یک آموزه معنوی و فلسفی عمیق برای بشریت است. او که در دوران حیات خود در کنار پیامبر اسلام (ص) چون شعله‌ای از نور می‌درخشید، پس از رحلت پدر، به عنوان نگهبان حقیقی ولایت و حقیقت، در برابر ظلم‌هایی که به اهل بیت و دین اسلام تحمیل می‌شد، مقاومت کرد. اما این مقاومت با ظلمی که بر او و خاندانش روا داشتند، به نقطه‌ای رسید که در نهایت به شهادت مظلومانه او انجامید.
حضرت فاطمه (س) با دفاع از حقیقت و ولایت، به ویژه در خطبه‌های معروف خود در مسجد پیامبر (ص)، نه تنها مشروعیت سلطنت ظالمانه‌ای که پس از وفات پیامبر به سرکار آمد، بلکه بسیاری از اصول فقهی و حقوق اجتماعی اسلام را برملا کرد. خطبه‌هایی که مملو از استدلال‌های عقلانی و قرآنی بودند و نشان‌دهنده عمق آگاهی و بصیرت او در فهم دین بود.
شهادت حضرت زهرا، اگرچه در دنیای مادی به دست کسانی که به خاطر موقعیت‌های سیاسی و اجتماعی به سرکوب حقیقت پرداختند، به وقوع پیوست، اما از منظر معنوی و الهی او یک شهید راستین است که با جانفشانی خود نور حقیقت را در دل تاریخ روشن نگاه داشت. شهادت حضرت، از این رو نه تنها یک پایان تراژیک نیست، بلکه آغاز یک تحول روحی و معنوی است که تا همیشه در دل مسلمانان و همه آزادی‌خواهان جهان باقی خواهد ماند.
آن بانوی مکرم و بزرگوار با خون خود به ما آموخت که برای حقیقت و عدالت باید فداکاری کرد، حتی اگر به قیمت از دست دادن جان باشد. شهادت او به عنوان درسی بزرگ در تاریخ اسلام باقی خواهد ماند؛ درسی که به ویژه در این دوران ما را به پاسداری از ولایت و حقیقت دعوت می‌کند.
خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگو با حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی، به بررسی برخی شبهات و نکات در شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) پرداخته است.
شبهه در یک موضوع بدیهی!
یکی از قطعیات تاریخی، ماجرای شهادت مظلومانه حضرت فاطمه زهرا (س) است. با وجود تأکیدات و مستندات فراوانی که در این باره وجود دارد، آیا شهادت حضرت همچنان مورد تردید برخی قرار دارد؟
بله، برخی افراد تلاش می‌کنند که شهادت حضرت زهرا (س) را زیر سؤال ببرند و به نظر می‌آید که این شبهه‌ها به یک موضوع بدیهی اشاره می‌کنند. اما باید توجه داشت که شهادت در دو معنا مطرح است: یکی اینکه فرد به یکباره در راه خدا کشته می‌شود و دیگری اینکه فرد به دلیل ضربات وارد شده در دفاع از دین خدا جان خود را از دست می‌دهد. در مورد حضرت زهرا، شهادت به معنای دوم کاملاً مصداق دارد.
با این وجود، آیا منابع معتبر تاریخی شهادت حضرت زهرا (س) را تأیید می‌کنند؟
بله، در منابع معتبر تاریخی اهل سنت نیز به حمله به خانه حضرت زهرا (س) اشاره شده است. طبق روایات معتبر، شهادت حضرت زهرا (س) به دلیل ضربات شدیدی بود که ایشان در حادثه حمله به خانه‌شان دریافت کردند. این ضربات موجب سقط جنین فرزند حضرت زهرا (محسن) و در نهایت منجر به بیماری و شهادت ایشان شد. بنابراین حضرت زهرا به شهادت رسیدند نه بر اثر مرگ طبیعی، بلکه به دلیل حملات و ضربات وارده در دفاع از ولایت و امامت.
اگرچه در منابع حکومتی و تحت تأثیر سیاست‌های حاکمان آن زمان به این مسائل پرداخته نمی‌شد، اما در منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت این موضوع ذکر شده است.
پس چرا برخی افراد در مورد شهادت حضرت زهرا (س) تردید دارند؟
این تردیدها بیشتر از سوی گروه‌هایی مانند وهابی‌ها مطرح می‌شود که هدفشان ایجاد اختلاف در میان مسلمانان است. در حالی که این موضوع در تاریخ اسلامی به وضوح مشخص است و شهادت حضرت زهرا (س) یک حقیقت تاریخی است. برخی از تحلیلگران سعی می‌کنند این موضوع را زیر سؤال ببرند، اما این مسائل باید با روش تاریخی بررسی شوند و نه با تحلیل‌های سست و واهی.
واکنش امام علی (ع) در برابر شهادتی مظلومانه
پرسش دیگری که مطرح می‌شود مربوط به نوع واکنش امام علی (ع) در برابر این شهادت مظلومانه است. آیا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در مواجهه با حمله به خانه حضرت زهرا (س) واکنشی نشان دادند؟
حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام به دلیل حفظ اسلام و جلوگیری از جنگ داخلی در مدینه، از شمشیر کشیدن و مقابله نظامی با مهاجمین خودداری کردند. آن زمان بسیاری از مناطق مسلمان نشین در حال ارتداد بودند و در صورتی که جنگ داخلی در مدینه شروع می‌شد، احتمال نابودی اسلام وجود داشت. حضرت علی علیه‌السلام به خاطر حفظ اسلام صبر کردند، گرچه می‌توانستند با قدرت وارد میدان شوند و کسی جرات مقاومت در برابر ایشان نداشت.
درواقع امام علی علیه‌السلام از جنگ داخلی جلوگیری کردند و این کار برای حفظ وحدت اسلام و جلوگیری از فتنه‌های داخلی بود. به ویژه که بسیاری از منافقان در آن زمان به دنبال ایجاد جنگ داخلی بودند تا اسلام را از بین ببرند. حضرت با صبر و شجاعت خود از این فتنه‌ها جلوگیری کردند تا اسلام از خطر نابودی نجات یابد.
گروه‌هایی مانند وهابی‌ها در ترویج چنین شبهاتی نقش دارند
باید دقت داشت که گروه‌هایی مانند وهابی‌ها که فلسفه وجودی‌شان ایجاد اختلاف میان مسلمانان است، این شبهات را در رسانه‌ها و فضای مجازی مطرح می‌کنند. اما ما ناچاریم که از حق دفاع کنیم و این مطالب را به روش صحیح تاریخی بیان کنیم.
شهادت حضرت زهرا (س) یک حقیقت تاریخی است که در منابع معتبر آمده است. این شهادت به دلیل ضربات وارد شده به ایشان پس از رحلت پیامبر و در دفاع از ولایت و امامت بوده است. بنابراین تردید در این امر نه تنها بی‌پایه است، بلکه تحریف تاریخ اسلام است. باید با روش‌های تاریخی صحیح به این مسئله پرداخته شود و از هرگونه تحریف و تحلیل‌های نادرست جلوگیری کرد.
اسرار دفن شبانه
شبهه دیگری که مطرح می‌شود مربوط به دفن شبانه حضرت فاطمه است. چرا این بانوی مکرم که دختر پیامبر (ص) و همسر امام علی (ع) بودند، با آن همه شأن و مرتبه به صورت پنهانی دفن شدند؟
حضرت به دلایلی که بر اساس شواهد تاریخی وجود دارد، به صورت پنهانی دفن شد. یکی از دلایل این پنهانی بودن دفن، ترس از واکنش‌های برخی از افراد در آن زمان بود که ممکن بود به دلیل اختلافات سیاسی و مذهبی، قصد توهین و بی‌احترامی به مقام حضرت را داشته باشند. اگر مشکلی نبود، چرا باید دفن حضرت به صورت شبانه و مخفیانه انجام می‌شد؟ در تاریخ آمده که حتی برخی خواستند قبر ایشان را نبش کنند، که واکنش‌های حضرت علی (ع) مانع از آن شد.
حتی مزار حضرت زهرا (س) به دلیل شرایط خاص آن زمان و ترس از دشمنی‌های احتمالی، مخفی نگه داشته شد. در حالی که قبر برخی از همسران پیامبر (ص) و دختران ایشان مشخص است، قبر حضرت زهرا همچنان مخفی باقی مانده است.
این مسئله خود یک شاهد تاریخی است که نشان می‌دهد در آن زمان برخی افراد از دفن علنی ایشان جلوگیری کرده و خواستند که همه چیز به طور مخفیانه انجام شود.
منظور این است که برخی افراد می‌خواهند در مورد تاریخ حضرت زهرا (س) اشتباهاتی را مطرح کنند؟
بله، برخی از افراد یا به طور عمدی یا به دلیل ناآگاهی، مطالب نادرستی را در مورد حضرت صدیقه طاهره (س) مطرح می‌کنند. این افراد ممکن است بخواهند ذهن مردم را به اشتباه بیندازند و به همین دلیل این مطالب را در سطح عمومی مطرح می‌کنند. اما حقیقت در منابع معتبر تاریخی و علمی به وضوح آمده است و نباید اجازه داد که این مسائل به دروغ و به قصد ایجاد تفرقه مطرح شوند.
باید مراقب باشیم که این مسائل تاریخی به سطح عمومی کشیده نشود؛ چون این مسائل می‌توانند باعث اختلاف و تفرقه میان مسلمانان شوند. وقتی مباحث دینی و تاریخی به سطح عموم می‌آید و افراد بدون آگاهی و به طور سطحی در مورد آن نظر می‌دهند، ممکن است به جای ایجاد فهم صحیح، اختلاف و دشمنی ایجاد کنند. برای جلوگیری از این تفرقه‌ها باید این مسائل را در محافل علمی و با دقت بررسی کرد.
انتهای پیام/
∎