به گزارش قدس آنلاین، «سوجان» در ۶ فصل و ۳۰۰ قسمت تولید شده که هر شب از شبکه یک پخش ‌می‌شود  و تا کنون طولانی‌ترین سریال ایرانی لقب گرفته است.

داستان سریال حول زندگی دختر گیلانی پرتلاش به نام «سوجان» می‌چرخد که با مادربزرگش زندگی می‌کند و نسبت به زمانه خود آگاهی و پویایی بیشتری دارد. داستان از دوران نوجوانی سوجان از سال 1300 با اشاره به حماسه نهضت جنگل آغاز می‌شود و تا سال ۱۳۵۷ ادامه می‌یابد.  از این رو، «سوجان» نه‌تنها در بردارنده یک عاشقانه پر فراز و نشیب است، بلکه در گره‌های داستانی خود، مخاطب را به دنیای وقایع تاریخی و تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در قرن معاصر دعوت می‌کند.

ثریا قاسمی، بهزاد فراهانی، سیما تیرانداز، بهنام تشکر، مهران رجبی، مهرداد ضیایی، رامین راستاد، مهدی صبایی از جمله بازیگران این سریال 300 قسمتی هستند.

سریال «سوجان»، کاری از سیمای مرکز گیلان و به سفارش اداره‌کل سیمای استان‌های صداوسیماست که تصویربرداری آن از دو سال پیش در شهرستان سیاهکل آغاز شد.  این سریال هر شب ساعت 22:15 از شبکه یک سیما پخش می شود.

حسین تبریزی، کارگردان

قصه مادرانه

حسین تبریزی، کارگردان «سوجان» با تاکید بر اینکه فیلمنامه این کار فاقد هرگونه جهت گیری است، در گفت‌وگو با قدس گفت: سوجان از سوی معاونت استان ها به من پیشنهاد شد. زمانی که فیلمنامه را خواندم با فضای ترسیمی متفاوتی روبه رو شدم و جذابیت های مادرانه قصه، انگیزه شروع کار به من را داد. به نظرم «سوجان» یک ملودرام عاشقانه بود که جای خالی‌اش در رسانه ملی حس می شد. همچنین در کارنامه کاری بنده هم کمتر رخ داده که به سمت فیلم های عاشقانه بروم. در سوجان به نقش مادر در خانواده توجه ویژه ای کردیم و این امر انگیزه ویژه ای برای من بود.

وی قصه سوجان را قصه زنانی دانست که برای حفظ و اعتلای نهاد خانواده تلاش می کنند و در کنار همسرانشان به کارهای سخت رو می اورند و همراه هستند. 

همچنین تبریزی درباره محوریت و پیام این سریال بیان کرد: «سوجان» یک قصه کاملا زنانه و مادرانه در گیلان است. قصه زنانی که دوشادوش مردان تلاش می کنند. روایت یک زیست محلی و ساده که در 3 مقطع زمانی از حدود سال 1300 شروع می شود. ما در یک بخش به قصه های خان و رعیتی می پردازیم، بخشی روایتگر سنت و ایین های یک روستاست و مرحله بعدی توجه به رشت قدیم است. این سه مقطع زمانی در هم تنیده شده و یک روایت منسجم را ایجاد کرده است.

مخاطب هدف؛ عامه مردم

کارگردان سریال «سوجان» با اشاره به نگاه جامعه شناسانه این سریال عنوان کرد: در قسمت های میانی سریال به نقش زنان در تحولات سیاسی و اجتماعی زمانه در آن خطه توجه کردیم و در ادامه بیشتر شاهد این موضوع خواهید بود.

او در واکنش به انتقادات برخی نسبت به ریتم کند سریال گفت: برخی می گویند سوجان خیلی کند است اما واقعیت این است زمان روایت قصه باید به آرامی پیش رویم. ما در این کار به مخاطب قصه دوست توجه کردیم و سعی کردیم روایت ها مخاطب را به زندگی نزدیک کند. از طرفی سعی بر این بود مخاطب عام را در نظر بگیریم و بهانه آشتی میان مردم و رسانه ملی شویم.

چالش ‌های ساخت سریال در شهرستان

حسین تبریزی درباره چالش های ساخت سریال بلند در شهرستان عنوان کرد: ما کل کار را در گیلان ضبط کردیم و سعی کردیم از ظرفیت بچه های حرفه ای استفاده کنیم. 50 درصد عوامل ما از هنرمندان گیلانی بودند. با توجه به اینکه در این کار ما تمرکزمان را از پایتخت برداشته بودیم و پروژه عوامل زیادی داشت یکی از چالش های ما اسکان و رفت و امد عوامل بود.

وی افزود: چالش بعدی به بضاعت امکانات این شهر برمی گشت. هرچند که مدیران استانی همکاری خوبی با ما داشتند اما زمانی که در شهری غیر پایتخت کار می کنید تا زمانی که هماهنگی ها انجام شود و امکانات فراهم شود زمان زیادی می برد. بسیاری از امکانات همچون احشام مورد استفاده در کار در گیلان نبود و آنها را از تهران منتقل کردیم که چالش های فراوانی داشت. چالش بعدی به ساخت دکور بر می‌گشت؛ متاسفانه آنقدر در گیلان ساخت و ساز های عجیب ایجاد شده و نقاط بکر از بین رفته که ناچار بودیم فضای قدیم را خودمان بسازیم. مجبور بودیم ملک اجاره کنیم و دکور را بسازیم. متاسفانه نبود یک شهرک همچون شهرک سینمایی غزالی تهران در گیلان به شدت حس می شود. به خاطر زیبایی ها و طراوت خطه گیلان بسیاری از فیلمسازان ما به این شهر برای ساخت فیلم می روند و این معضل بسیاری از هنرمندان است.

او با اشاره به استفاده از ظرفیت بازیگران گیلانی در «سوجان» گفت: در این کار از حضور بازیگران گیلانی در کنار بازیگران مطرح و نام آشنا استفاده کردیم. این کار قرار نبود فقط در گیلان پخش شود به همین خاطر از تلفیق بازیگران استفاده کردیم و زیاد به گویش گیلانی نپرداختیم. تعدادی از نقش های اصلی را به بازیگران ملی دادیم و برای بخشی از نقش ها هم به استعدادهای شگرف گیلانی روی آوردیم که بسیار عالی درخشیدند. بازیگران گیلانی کار پتانسیل کار را دوچندان کردند و از بازیگران مطرح تر کار چیزی کم نداشتند. با توجه به قصه سعی کردیم انتخاب هایی داشته باشیم که ملموس برای مخاطب باشد و حس و ریشه را درک کند.

از «پس از باران» کپی نکردیم

تبریزی در پاسخ به این سوال که آیا «سوجان» کپی برداری از پس از باران است یا خیر بیان کرد: پس از باران یک سریال عالی و ماندگار در ذهن مخاطب است اما از نظر من  تنها ویژگی مشترک سوجان و پس از باران اقلیم و جغرافیای مشترک است. قصه ما و پس از باران بسیار متفاوت از هم است البته برای من بسیار موجب افتخار است که با یک کار خوب ما را مقایسه می کنند. اما این مقایسه زیاد موجب می شود ارزش کار و عوامل هر دو فیلم کم شود. شاید سوجان بهانه ای برای یادآوری یک کار خوب باشد.

او بازخورد مردم نسبت به سوجان را بسیار خوب خواند و درباره اهمیت ساخت سریال در شهرستان اظهار کرد: معاونت سیمای استان ها بسیار تلاش دارد تا این هدف را به سرانجام برساند و تاحدودی موفق بوده است. در این سالها دیدیم که سریال های اپارتمانی کم شده و از این فضا فاصله گرفتیم. غالبا اتفاقا افتاده که در اکثر شهرستان ها همچون لرستان، سیستان و آذربایجان کار ساخته شده است. من هم امیدوارم که بتوانیم هدفمند تر به این عرصه پا بذاریم.

تبریزی افزود: برای به ثمر نشستن این هدف باید بودجه های خوب به ساخت فیلم در شهرستان هم تعلق بگیرد و فقط بودجه های خوب محدود به تهران نباشد. هزینه های تولید کار در شهرستان های مختلف دو برابر تهران است اما نگاه مدیریتی ما این است که هزینه شهرستان باید کمتر باشد. امیدوارم که مدیران بالادستی این موضوع را بیشتر بررسی کنند و در حق کارهای خارج از پایتخت اجحاف نشود.

مخاطب ایرانی سریال بلند را می پسندد

کارگردان سریال 300 قسمتی سوجان درباره راهکارهای جذب مخاطب به رسانه ملی و ظرفیت مخاطب نسبت به تماشای سریال های بالای 100 قسمت گفت: هر کار نمایشی یک فرمولی دارد. جایگاه پخش ما در صداوسیماست و این نوید تغییر نگاه مدیران برای ساخت کارهای فاخر و طولانی است. قطعا نگاه ما در زمان نگارش فیلمنامه و پرداخت به اتفاق و روایت ها باید به نحوی باشد که هر قسمت و هر فصل اتفاق ویژه ای برای مخاطب رخ دهد تا در طولانی مدت کار به تکرار نیوفتد. در این کار با فرزا و نشیب های مختلف سعی کردیم به فرطه تکرار نیوفتیم. در سوجان در قسمت های ابتدایی با شخصیت و خانواده ها آشنا می شویم، در پارت بعد شهر و تنوع لوکیشن را می بینیم و .... به نظرم این فرمول برای مخاطب در طولانی مدت جذابیت ایجاد می کند.

او در پایان گفت: در کارهای طولانی این اتفاق سخت است اما مخاطب ایرانی قصه دوست است و اگر ما به درستی قصه را روایت کنیم خسته کننده نمی شود. می خواستیم مخاطب را از افکار منفی دور کنیم و امیدوارم تیم ما توانسته باشد قدمی در برگشت مخاطب به رسانه ملی داشته باشد.