یونس رنجکش، فعال فرهنگی رسانه ای گیلان در این مراسم، با اشاره به سابقه آشنایی اش با استاد رحیم پور از دوران نوجوانی، ایشان را یکی از شخصیت های صاحب سبک و چهره ای شاخص در پردازش زبان گیلکی با منظومه های دلنشین معرفی کرد که جایگاهی مهم در فرهنگ فولکلور گیلان دارد.
وی افزود: این شاعر گیلانی از نسلی تکرارنشدنی است که آثارش میراث ماندگاری برای زبان و فرهنگ گیلان محسوب می شود.
مدیرمسئول روزنامه معین ادامه داد: آنچه که امروز بیشتر نیازمند آن هستیم، توجه به داشته های فرهنگی است؛ متاسفانه در غفلت ناشی از کم توجهی و گم شدن در فضای پر زرق و برق جهان پیرامون، هویت فرهنگی مان دچار آسیب و گمنامی می شود.
رنجکش با تاکید بر لزوم رویدادسازی در مسیر هویت فرهنگی و معرفی شخصیت های ملی و محلی، گفت: به دنبال ماندگاری این میراث هستیم.
سید مهدی میرصالحی، یکی از پژوهشگران گیلان نیز، با اشاره به تاثیر زمان و وقایع تاریخی بر شعر شاعر، اضافه کرد: اینجا سخن از مصطفی رحیم پور بیدرونی معروف به «کلِ شِریف»، شاعر، آوازه خوان و هنرمند خودساخته سیاهکلی است. این شخصیت از کودکی پدرش را از دست داد و در سایه مادر و برادران بزرگتر رشد یافت.
وی شعر را ابزاری موثر در بیان احساسات استاد رحیم پور دانست و گفت: در دهه ۳۰، همواره دغدغه او رنج مردم بود و هرچند جز سرودن شعر و بیان دردهای توده ستمدیده کاری از دستش برنمی آمد.
این پژوهشگر با اشاره به سرودن منظومه «کل شریف» توسط استاد رحیم پور در اوایل دهه ۵۰ و بازداشت شدن توسط ساواک، ادامه داد: این شاعر دلسوخته بیشترین تلاش خود را برای بیان زندگی مردم عادی مصروف داشته است.
وی با بیان اینکه این هنرمند مردمی و متواضع در صنایع نیز مهارت دارد و بیش از ۱۵۰ ترانه و آهنگ ساخته و تعدای را نیز خوانده و اجرا کرده است، گفت: با وجود ۸۶ سال سن، همچنان در خواندن توانایی و مهارت دارد.
میرصالحی استاد رحیم پور را جزو مواریث هنری این مرز و بوم دانست و خواستار توجه بیشتر به میراث ماندگار فرهنگ و هنر فولکلور گیلان و احیای بخش های فراموش شده آن شد.
علی پورحسن آستانه، شاعر و منتقد ادبی نیز در این مراسم، با بیان اینکه شعر تا با زلف مروم گره نخورد ماندگار نمی شود، تصریح کرد: شعر مصطفی رحیم پور بازخوانی از رنج ها و اندوه مردم گیلان است.
وی ادامه داد: شعرها و ترانه های رحیم پور لبریز از کنایه های نغز و استعاره های دلنشین است و واژه های فراموش شده گیلکی در اشعار این شاعر به خوبی به کار برده و احیا می شود. در واقع «کل شریف» به دلیل همراهی با مردم خودش همواره در حافظه آنها زنده خواهد ماند.
رحمان کاظمی، از پژوهشگران و منتقدین ادبی نیز، با اشاره به منظومه سرایی در ادبیات گیلان با ظهور این شاعر سیاهکلی، به ویژه با منظومه «کل شریف»، گفت: بیش از پنج دهه است گویشوران علاقمند به زبان و فرهنگ گیل و دیلم آن را زمزمه می کنند و بهترین جلوه گاه ادبیات عامه است.
وی مهمترین ویژگی این منظومه را کاربرد زبان گفتار، لحن صمیمانه، طنز و ضرب المثل های عامه در دو حوزه اقلیمی کوهستان و جلگه دانست و عنوان کرد: رحیم پور سیاهکلی با توانایی خوانش خارق العاده ای که در صدای اوست توانسته به زیبایی از عهده چالش‌های وزنی شعرها برآید و مخاطب را به زیبایی تمام تحت تاثیر لحن صمیمانه خود در منظومه ها و اشعار طنزآمیز و انتقادی خود از زندگی روستایی و رنج ها و شادی‌ها و باورهایشان قرار دهد.
این پژوهشگر ادبی اضافه کرد: صور خیال شعر رحیم پور با عناصر زندگی در روستا و جنگل و کوه پیوند خورده است و از عناصر شهری دوری می کند؛ زیبایی شناسی اشعار و ترانه های رحیم پور سیاهکلی مجال گسترده تری را می طلبد که امیدوارم با چاپ دیوان شعر او به تحلیل همه جانبه تر از آنها بپردازیم.
به گزارش ایسنا، این مراسم همچنین با بیان دیدگاه و شرح حالی روایت گونه از زندگی استاد رحیم پور و خوانش آوازی از اشعار ایشان به همراه شعرخوانی شاعران گیلانی ادامه یافت.
انتهای پیام