شناسهٔ خبر: 70040091 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: جوان | لینک خبر

سریال «غربت» و معمای حفظ ضرباهنگ

حفظ ضرباهنگ در تولید فیلم و سریال ضروری است و یکی از مشکلات اساسی فیلمسازان وقتی به سمت سریال سازی می‌آیند همین است که بتوانند ضرباهنگ را در تمام قسمت‌ها رعایت کنند. 

صاحب‌خبر -

سریال «غربت» هرچه به روز‌های پایانی نزدیکتر شد، بیشتر توانست تعلیق را افزایش دهد و همچنین در وجود برخی از بینندگان همیشگی این مجموعه نوعی غم غربت ایجاد کرد. 
«غربت» از معدود سریال‌هایی است که با پخش یکی-دو قسمت توانست مخاطبان را به خود جذب کرده و پای گیرنده‌ها نگه دارد. هنوز پخش این مجموعه در ابتدای راه بود که به دلیل برخی از سوء تفاهم‌ها دچار مشکل شده و جلوی پخش آن گرفته شد. این اتفاق مخاطبان آن را دل آزرده کرد، زیرا آنان «غربت» را صحنه به صحنه دیده و مورد خاصی را پیدا نکرده بودند که دلیل مهمی برای عدم پخش آن باشد. به هر طریق مشکل با نگاه مثبت ساترا حل شده و پخش آن ادامه یافت. این اتفاق، بینندگان را دوباره به تماشای آن نشاند.
مجموعه «غربت» از معدود سریال‌هایی بوده که کم و بیش فاکتور‌های لازم برای موفقیت را دارا بود. یکی از نقاط قوت آن، داستان پرکشش، مطلوب و روایت یکدست آن و حفظ ریتم در تمام اپیزود‌ها بود.
مخاطبان ایرانی به داستان و نوع روایت بیشتر از مخاطبان کشور‌های دیگر اهمیت داده و به آن علاقه مندند. زیرا قصه گویی و قصه شنیدن در ذات ایرانی هاست. «غربت» از جمله سریال‌هایی بود که ساختار داستان‌گویی همه‌فهم داشت. این نشان دهنده این مهم است که سازندگان اش روی قصه و فیلمنامه بسیار کار کرده اند تا خروجی آن قوی و حرفه‌ای باشد تا مخاطبان را جذب کند.
از محاسن دیگر این مجموعه، فضاسازی آن بود، از طراحی صحنه و لباس گرفته تا گریم. این دقت عمل موجب شده بود تا مخاطب این فضا را باور داشته و با آن همراه شود.
انتخاب بازیگران برای ایفای نقش‌های مختلف و سخت «غربت»، بسیار با دقت انجام شده بود. به گونه‌ای که مخاطبان و منتقدان به این باور رسیده بودند که غیر از این بازیگران کس دیگری نمی‌توانست به این کاراکتر‌ها جان ببخشد.
با جرات می‌توان تمام بازیگران این سریال، از نقش‌های کوچک گرفته تا بزرگ، همگی از عهده کار برآمده اند. بازی گیرای بازیگران باعث شده بود مخاطبان با کاراکتر‌ها همذات پنداری کرده و با لذت و دقت داستان سریال را پیگیری کنند. این نشان دهنده این مهم است که هنرپیشه‌ها توانسته اند به خوبی وظیفه انتقال حس به تماشاگر را انجام دهند. بی شک اگر بازیگران از عهده نقش‌ها برنمی آمدند، مخاطب هرگز با آنان ارتباط برقرار نمی‌کرد.
سریال «غربت» در برخی قسمت‌ها دچار نوعی گنگی روایت هم می‌شد که معلوم نیست ناشی از ممیزی است یا چیز دیگر ولی در نهایت توانست با رعایت اصول حرفه‌ای و استاندارد سریال سازی و حفظ ضرباهنگ، جزو محصولات قابل پیگیری ماه‌های اخیر باشد و با وجود اینکه در پلتفرمی عرضه شد که اخیرا بابت صراحت مدیرش در نقد برخی سلبریتی‌ها، حاشیه ساز شد ولی نه تنها آمار رضایت بالایی در همین پلتفرم به دست آورد بلکه در زمره آثار پرمخاطب سایت‌های دانلود هم شد.
"غربت" توانست مجددا نماوا را به دور شبکه خانگی بازگرداند تا در ادامه و با برنامه ریزی بهتر مدیران این مجموعه به خصوص در زمینه طراحی تبلیغات و اطلاع رسانی، بتوانند سریال‌های دیگری که در دستور کار دارند نظیر "ازازیل"حسن فتحی-که انگار یک سریال دلهره آور است- و همچنین فصل دوم سریال خانوادگی "دیو و ماه پیشونی" را بهتر عرضه کنند. متاسفانه برای سریال "غربت" حتی یک بیلبورد تبلیغاتی تدارک دیده نشده بود و برخلاف دیگر آثار، بدون پخش حتی یک تیزر از شبکه‌های ماهواره ای، سریالی شد که بیش از همه مورد توجه جوانان قرار گرفت و توانست آنها را به پیگیران هفتگی سریال بدل کند.
ورای اینها همچنان باید تاکید کرد که سریال سازی چه در تلویزیون و چه در شبکه خانگی، نیاز به مهارت‌هایی دارد که از هر فیلمسازی برنمی‌آید و از همه مهمتر اینکه باید ریتم را شناخت و ضرباهنگ مداوم را در پیش گرفت؛ کاری که "غربت" سعی کرد بدان پای بند باشد.