این منظره خالی بالای شهر کاریکالینگا در شبه‌جزیره فلوریو در استرالیای جنوبی، پر از درختچه‌های بادزده است. گاوهای همسایه گاه به گاه برای خوردن علف‌ها آنجا رها می‌شوند، اما در اصل اینجا خانه‌ی کانگوروها و پرندگان بومی و گه‌گاه گوسفندان و گوزن‌های وحشی است.
به گزارش فرادید، این محوطه از مناظر دوردستی نظیر خلیج سنت وینسنت تا شبه‌جزیره یورک، آدلاید و جزیره کانگورو برخوردار است. قرار گرفتن آن در معرض نیروهای طبیعت به خوبی پیداست و وقت‌گذرانی در اینجا به معنای تجربه نوعی از شرایط آب و هوایی است که می‌تواند ناگهان از آرام به شدید تغییر کند.
اما این خانه حضور قدرتمندی در منظره پیرامون خود دارد و در ظاهر چیزی بین یک انبار کشاورزی و یک پناهگاه و به شکل یک شبح مستطیلی چشمگیر در پس‌زمینه آسمان و دریا است. نتیجه کار با دستورالعمل اولیه مشتری برای یک خانه روستایی فرانسوی قرن هجدهم بسیار متفاوت است، چون طراحی در طول زمان در واکنش به تجربیات مالکان (کَت و میک) حین اردو زدن در محوطه و گفتگوی زیاد با ملِیدِن زوجِک از شرکت معماری «آرکیتکتس اینک» دستخوش تغییر شده است.
این خانه یک شبح مستطیلی چشمگیر در پس‌زمینه آسمان و دریا به نظر می‌رسد
این خانه نمای بیرونی سخت و باطن گرم و دلنشینی دارد. پوشش بیرونی آن حائلی در برابر محیط خشن اطرافش است (مثلاً هیچ فیلتر یا لایه‌بندی مانند ایوان خارجی ندارد). نمای بیرونی از جنس پوشش‌های موجدار گالوانیزه است که با پانل‌های کشویی صنعتی تغییر شکل داده شده تا بخش‌های شیشه‌کاری‌شده با کارایی بالا و با دقت کارگذاشته‌شده اجرا شوند. با انتخاب پوشش نما بر اساس آب و هوا، یک نمای بیرونی که میتوانست کاملاً بسته باشد به نمایی تبدیل شده که به روی مناظر، نور و تهویه متقابل باز است و به طور متناوب و فصلی، شخصیتی مدام در حال تغییر به خانه می‌دهد.
قلب زیبا و دلپذیر خانه حیاطِ مرکزی آن است؛ این حیاط گیاهان چندساله، گیاهان مناسب آشپزی و یک درخت زیتون را در خود جای داده است. حیاط نور را به داخل خانه کشانده و نقش رابط و پناهگاه را ایفا میکند. یک ایوان دایره‌وار کوتاه، دسترسی به قسمت‌های مختلف ساختمان را فراهم میکند، اما امکان جداسازی عملکردها و ساکنان را، به‌ویژه زمان اقامت مهمانان، فراهم میکند.
حیاط گل و گیاه‌های چندساله، گیاهان مخصوص آشپزی و یک درخت زیتون را در خود جای داده است
این خانه بازتاب شخصیت کَت و میک، مالکان خانه است، جایی که هفت فرزند، پنج نوه، خانواده‌های بزرگ و دوستان آن‌ها دور هم جمع می‌شوند و از تماشای آسمان روشن شب لذت می‌برند. اینجا هم مکانی برای دور هم جمع شدن و هم مکانی برای خلوت‌گزینی است. فضای خانه بزرگ به نظر می‌رسد، حتی اگر در واقعیت کوچکتر باشد که دلیلش برنامه‌ریزی فکرشده، اتصال فضا و حداقل گردش داخلی است.
تکرار عناصر و نظم عملگرایانه طراحی سبب شد ساختمان مدیریت پروژه شود و تا حدی توسط مالکان ساخته شود و انعطاف‌پذیری طرح به تغییرپذیری آینده آن اشاره دارد، طوری که برخی اتاق‌ها را همین حالا هم می‌توان تغییر کاربری داد. برای خودکفایی و زندگی خارج از شبکه از فناوری استفاده شد: طیف قابل‌توجهی از انرژی خورشیدی که برق خانه و وسیله نقلیه را تامین میکند، سیستم آبپاش داخلی برای حفاظت در برابر آتش، جمع‌آوری آب باران و ذخیره در انبار و سرمایش و گرمایش هیدرونیک زیر کف.
مواد با توجه به عملکردشان و توجه دقیق به تأثیرات محیطی و ماندگاری طولانی‌مدت انتخاب شدند. در حالی که ورقه‌های موجدار نمای خارجی آشنا و روستایی به نظر می‌رسند، ایوان باغ با پوشش چوبی بازسازی‌شده با رنگ مشکی پوشانده شده، گویی زغالی شده است. پرداخت‌های داخلی شامل نیمکت‌های فولادی ضدزنگ، گچ رنگ‌شده، بتن اکسپوز، نازک‌کاری تخته چندلا و کاشی‌کاری می‌شود.
به جزئیات با دقت، صداقت و بی‌آلایشی توجه شده، مانند مجموعه‌ای از وسایل زندگی که شامل مبلمان و کتاب‌های به ارث‌رسیده‌ی بسیار دوست داشتنی می‌شود. این خانه کلکسیونی متنوع و بازتاب زندگی مالکانش است، کلکسیونی که عمیقاً شخصی و معنادار است و تأکید دارد که این خانه تأیید امروز از سنت دیروز و قطعاً خود مکان است.
