حجت الاسلام هادی سروش، استاد حوزه، با انتقاد از راه‌اندازی کلینیک ترک بی حجابی که از سوی ستاد امر به معروف پیشنهاد شده گفت: در هیچ آیه و روایتی و یا سخنِ فقیهی ندیده ام که فرد بی حجاب به عنوان یک بیمار معرفی شده باشد.
گفت‌وگوی انصاف نیوز با حجت الاسلام سروش را در ادامه بخوانید:
*نظرتان راجع به کلینیک ترک بی حجابی که اخیرا مطرح شده چیست؟
سروش: در رابطه با حجاب تعبیر “کلینیک” نشان از بی اطلاعی مسئول یا مسئولینی است که این برنامه‌ها رو تنظیم می‌کنند و به جامعه ارائه می‌کنند. به نظر من این یک اهانت است.
کلینیک به معنای درمانگاه و محل مداوای بیماری است، آیا بی حجاب بیمار است؟! آیا بی حجاب بیماری جسمی و یا روانی دارد؟! اگر چنین است چرا در مراجعه بیماران به پزشک تعریف نشده؟!
*آیا واقعاً بی‌حجابی می‌تواند در ردیف بیماری قرار بگیرد؟
ما در اینجا از سه زاویه بحث می‌توانیم داشته باشیم که کارشناس خودش را دارد.
زاویه‌ی اول این است که بی‌حجابی را متهم به بیماری از نظر جسمی کنیم! خب اینکه خیلی روشن است که حرف باطلی است و بسیار حرف غلطی است.
زاویه دوم این است که ما بی‌حجابی را متهم به بیماری روانی کنیم! خب در اینجا کارشناسان روانی و روانپزشکان در مورد بی حجاب ارائه نظر علمی کرده اند که اگر کسی پوشش طبق معیار دینی یا معیارهای قومی یا معیارهای منطقه‌ای نداشت، واقعاً از نظر روانی بیمار است؟! یعنی آزمایشگاه‌ها و اطبای روانپزشک و اساتید روانشناس آیا چنین فردی را به عنوان بیمار روانی معرفی می‌کنند که باید با دارو درمان و یا بستری شدن مداوا بشود؟!
من فکر نمی‌کنم یک روانشناس و یا روانپزشکی را پیدا کنید که چنین نظری دهد!
اگر چنین بود که در دنیای امروز شاید بتوانیم بگوییم اکثریت که تابع حجابی که ما در شریعت و در فقه مطرح می‌کنیم، نیستند، پس تمام این خانم‌ها بیمار روانی هستند! این است که میگویم این سخنان اهانت است.
و اما زاویه‌ی سوم در این اتهام به بیماری و کلینیک ترک بی‌حجابی مسئله مربوط به دین و فقه است. بنده به عنوان کسی که نزدیک به چهار دهه فقه خوانده ام و آن را تدریس کرده ام و الان هم هم در حوزه قم مشغول هستم اعلام میکنم؛ در هیچ آیه و روایتی و یا سخنِ فقیهی ندیده ام که فرد بی حجاب به عنوان یک بیمار معرفی شده باشد.
اتفاقاً نگاه دین نسبت به کسانی که به بخشی از شریعت و یا اصلا احکام را بطور کلی عمل نمی‌کنند، یک نگاه خیرخواهانه توام با کرامت و حفظ شخصیت است.
هیچگاه دین و شریعت به انسانی که مرزهای فقهی را رعایت نکرده تعبیر به بیمار نمی‌کند.
چگونه خدا در قرآن از کسی که مهمترین گناهان را در زندگی داشته تعبیر به “عبادی؛ بنده من” دارد، به یک بی حجاب بگوید؛ بیمار؟!
آیه “یا عبادی الذین اسرفو علی انفسهم” که مملو از ادب و احترام و محبت به گناهکار است را شما با تعبیرات این افراد ناآگاه مقایسه فرمایید که به یک بی حجاب میگویند؛ “بیمار”!
واقعا چگونه کسانی که مدعی دینداری هستند، مدعی اجرای امر به معروف نهی از منکر هستند به خودشون اجازه می‌دادند که به افرادی که بخشی از احکام دینی را عمل نکردن تعبیر ناپسند بیمار و و یا “کلینیک ترک بی‌حجابی” را مطرح کنند؟!
این تعبیرات نشان از این است که متاسفانه نتوانسته ایم دین را بشناسند و نتوانسته ایم به حقیقت شریعت و فقه راه پیدا کنیم!
*آیا می‌توان نتیجه گرفت که “کلینک ترک بی حجابی” در فقه مردود است؟
برای اجرایی شدن احکام دینی باید راهی غیر از اهانت، و راهی غیر از آن چیزی که باعث شود دنیا ما را مورد تمسخر قرار دهد ارائه کنیم.
در فقه این مطلب پذیرفته شده است که از اجرای احکام دینی مهمتر؛ آبروی دین است.
همین که در دنیای امروز با این رسانه‌های فراگیر، وقتی این خبر مخابره شد که کلینیک ترک بی‌حجابی درست می‌کنند، شما ببینید چه آسیبی به آبرویی کشور ارزشمند ما و به دین بسیار ارزشمند ما حمله ور میشود؟!
من در پایان این روایت را که مشایخ ثلاث -کلینی، صدوق، طوسی- در کتاب های مهم روایی و فقهی آورده اند را نقل میکنم که امیرالمومنین (ع) فرمود: “در مواردی که اگر اجرای حد شرعی بر فرد خطاکار باعث شود که آن خطاکار فرد از کشور اسلامی بیرون رود و به اعتبار و آبروی کشور اسلامی آسیب رسد، من این حد شرعی را اجرا نمی‌کنم.”
پس باید در تعبیرات که در حوزه رفتار دینی داریم و نیز در تصمیم‌گیری‌ها دقت لازم بشود و از افراد کارشناس دینی افراد نخبه استفاده شود، و ضروری است از افرادی که ضعف فکری و یا بُغض اجتماعی و سیاسی دارند استفاده نشود.
انتهای پیام