صبح ساحل نوشت:

شان مردم و خواهران و مادران ما نیست که در پارک‌های شیراز و میدان‌های شهر یزد بخوابند تا سریع‌تر روند تشخیص و درمان بیماری آن‌ها پیگیری شود؛ چون اینجا دستگاه MRI  سالم نداریم یا کم داریم. ننگ بر عالمان و سرآمدان اجتماعی که محرومیت‌های مردم خود را با گوشه‌ی چشم کتمان؛ نظاره کند و در سفر مسئولان کشوری به استان، همه چیز را در حالت کفایت و ایده آل بیان کند. اگر با فوت اولین کودک بشکردی در اثر عقرب گزیدگی به واسطه عدم زیر ساخت‌های عمرانی و بهداشتی همگی از صندلی خود دل می‌کندید  یا پای مطالبه استیضاح وزرای مربوطه بست می‌نشستید؛ حداقل شاخص‌های درمانی در تراز بالاتری قرار داشت.
مصلحان؛ مصلحت اندیشی نمی‌کنند. آقای رییس جمهور به این برزخ مدیریتی بی‌درد در هرمزگان پایان دهید. هرمزگان آوردگاه تجربه‌اندوزی و چیز اندوزی مدیرکانی نو پا نیست که میلی با همسفره شدن با غم و درد و مهجوریت این مردم ندارند. ما چمن‌زار نشخوار پایتخت نشینان بوده‌ایم. یک روز کیش و قشم و حالا مکران. ما مردمی پر توقع نیستیم ولی شما به پایانه‌های مسافری میناب، بندرعباس و جاسک سر بزنید و ببینید چه حجمی از سفرها؛ صرفا برای درمان است. زیر ساخت‌های درمانی هرمزگان نیاز به تحول عظیم دارد. اگر غم‌خواری بود که نباید کسانی از انتهای کرانه شرقی مرز استان تا ساعت 2 نیمه شب پشت درب مطب‌های پزشکان متخصص بندرعباس؛ کودکانشان ایستاده بخوابند؛ چون فلان شهرستان متخصص قلب ندارد.

اگر قرار است که ناخن انگشت خودمان؛ گزاره بی‌تفاوتی مارا بخراشد؛ پس چه بهتر که زودتر. 

حالا که برداشت‌ها از مسئول بودن؛ آمر بودن بر مردم شده و نه اینکه مسئولان نیاز به امر و نقد شدن از سوی مردم دارند، خود مردم هرمزگان  از مسئولان استان پیشی بگیرند و فریاد مطالبه خود را رساتر مطرح کنند: هرمزگان مصلح غمخوار می‌خواهد.