روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: اخبار غیررسمی، حکایت از دیدار و مذاکره یکی از افراد سرشناس و مؤثر نزدیک به دونالد ترامپ با سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل درباره روابط آمریکا با ایران دارد.
هرچند این خبر و گفتگو رسمیت ندارند ولی می‌توانند آغازی برای پیمودن راهی جدید در سیاست خارجی کشورمان تلقی شوند. مسئولان دولتی جمهوری اسلامی ایران نیز در اظهارنظرهایشان طی یک هفته‌ای که از انتخاب مجدد دونالد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا گذشته، علائمی نشان داده‌اند که به معنای اعلام آمادگی برای کاهش تنش‌ها دانسته می‌شوند.
وزیر امور خارجه کشورمان برای حل مشکلات با غرب اعلام آمادگی کرد و گفت انتخاب ما مذاکره و دیپلماسی است نه رویاروئی و تقابل. وی همچنین از مذاکره درباره حل و فصل باقیمانده مسائل هسته‌ای استقبال کرد. رئیس جمهور پزشکیان نیز قبل از این و در واکنش به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفته بود: در توسعه روابط با کشورها نگاه بسته و محدود نخواهیم داشت.
این سخنان، مواضع شفافی را مطرح می‌کنند که اگر به مرحله عمل و اجرا نیز برسند، تحول مهمی در سیاست خارجی کشورمان به وجود خواهد آمد. منظور این نیست که تمام مشکلات با پیمودن این مسیر به سرعت رفع خواهند شد ولی تردیدی نیست که برای رفع تدریجی مشکلات باید نقطه آغازی وجود داشته باشد.
برای مشخص شدن نقطه آغاز، توجه به فرصت‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. در موارد زیادی بی‌توجهی به فرصت‌ها موجب از دست رفتن امکان ورود به مسیری می‌شود که پیمودن آن منافع ملی و مصالح عمومی را دربردارد.
توجه به این نکته بسیار ظریف به ویژه در مقطع کنونی ضرورت دارد که رژیم صهیونیستی تلاش زیادی می‌کند تا مانع برطرف شدن تنش‌ها در روابط ایران با غرب و حتی سایر کشورها شود. این تلاش شرورانه صهیونیست‌ها به جلوگیری از برطرف شدن تنش‌ها محدود نمی‌شود. آنها پا را فراتر گذاشته و برای افزایش تنش‌ها هر کاری از دستشان بربیاید انجام می‌دهند.
برای خنثی ساختن این ترفند شیطانی صهیونیست‌ها، ما باید تلاش‌های برنامه‌ریزی شده‌ای در جهت کاهش تنش‌ها در روابط بین‌المللی به عمل آوریم. کسانی که سیاست جنگ‌طلبی را ترویج می‌کنند و به شکل‌های مختلف بر طبل جنگ می‌کوبند، آگاهانه یا ناآگاهانه در زمین طراحی شده توسط صهیونیست‌ها بازی می‌کنند.
سیاست درست همانست که مسئولان اجرائی کشورمان، چه در سخن و چه در عمل، در هفته‌ها و ماه‌های اخیر، گفته و انجام داده‌اند. این سیاست عاقلانه که می‌توان آن را «حاکمیت دیپلماسی بر جنگ» نامید، باید همیشه برجسته‌ترین خط سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران باشد. کسانی که برخلاف این سیاست عاقلانه عمل می‌کنند و یا شعار می‌دهند، قطعاً به منافع ملی توجه ندارند. این، خوشبینانه‌ترین ارزیابی از مواضع این افراد است.
مسئولان نظام جمهوری اسلامی نباید به سیاستی متمایل شوند که راه را برای تحقق خواسته‌های دشمنان این نظام باز می‌کند. تردید نباید کرد که دیپلماسی اگر حساب‌شده، هوشمندانه و برنامه‌ریزی شده باشد از هر سلاح دیگری قوی‌تر و کارآمدتر است. دیپلماسی قوی می‌تواند تمام سلاح‌های دشمن را از کار بیندازد و راه را بر اجرائی شدن توطئه‌ها ببندد.
متأسفانه ما به دیپلماسی بهای لازم را نمی‌دهیم و از معجزه زبان دیپلماسی غافلیم. در مرحله کنونی، لازم‌ترین اقدام، خارج ساختن دیپلماسی از انزوا و بهره‌برداری از فواید بیشمار آن است.